Μεταπτυχιακές Εργασίες ΠΜΣ «Δημιουργική Γραφή»
https://dspace.uowm.gr/xmlui/handle/123456789/416
2024-03-19T09:22:25ZΦρίντα Κάλο, καθρέφτης και γραφή. Από την ανάγνωση του εικονογραφικού σώματος στη ζωγραφική του λογοτεχνικού
https://dspace.uowm.gr/xmlui/handle/123456789/4263
Φρίντα Κάλο, καθρέφτης και γραφή. Από την ανάγνωση του εικονογραφικού σώματος στη ζωγραφική του λογοτεχνικού
Καραβασίλη, Χρυσούλα
Η παρούσα διπλωματική εργασία εκπονήθηκε στο πλαίσιο του Διιδρυματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Δημιουργική Γραφή» με κατεύθυνση στη Συγγραφή. Επιχειρεί μία περιδιάβαση στον εικαστικό πλούτο της Frida Kahlo με σκοπό τη σκιαγράφηση της τέχνης της, τη σύνδεσή της με τη δημιουργική γραφή αλλά και τη γεφύρωση των εικαστικών της μηνυμάτων με τα σύγχρονα ελληνικά κοινωνικά ερεθίσματα. Αποτελείται από δύο μέρη, το θεωρητικό και το δημιουργικό. Στο πρώτο κεφάλαιο εξετάζονται οι τεχνικές της καλλιτέχνιδας και πιο συγκεκριμένα η αυτοπροσωπογραφία ως μέσο αφήγησης αυτοβιογραφίας. Αναλύεται η δυναμική της εικόνας και ειδικότερα η τεχνική του καθρέφτη, ως μέσο ζωτικής αλληλεπίδρασης της καλλιτεχνικής δημιουργίας με την πρόσληψή της. Στη συνέχεια, διερευνάται το είδωλο που αντανακλάται και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την προσέλκυση του θεατή και την πολλαπλή ερμηνεία του έργου της. Η εργασία εστιάζει στην επιτελεστικότητα, την πρόταξη δηλαδή του γυναικείου σώματος και τη διαχείρισή του απαλλαγμένη από στερεοτυπικούς ορισμούς της θηλυκότητας. Το κεφάλαιο κλείνει με τις μεθόδους αμεσότητας εικαστικής παραγωγής του πόνου στις οποίες κατέφυγε η Kahlo, ώστε να τον αναδείξει επικοινωνιακά. Η εικαστική εξωτερίκευση του εαυτού της Kahlo προσεγγίζεται στο δεύτερο κεφάλαιο μέσα από την έννοια της μεξικανικότητας, το πώς δηλαδή όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά τα οποία συνθέτουν την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία των Μεξικανών – άρα και της ίδιας, χτίζουν το εικαστικό της προφίλ. Λαμβάνοντας υπόψη την ιστορία του Μεξικού, τις θέσεις του Bhabha για τις επιδράσεις της αποικιοκρατίας στην ψυχολογία του αποικιοκρατούμενου, η Kahlo αποτυπώνεται ως σύμβολο της αντιφατικής ψυχής των αποικισμένων. Άλλα στοιχεία μεξικανικής πολιτιστικής κληρονομιάς όπως η θρησκεία, η θέση της γυναίκας συνεξετάζονται σύμφωνα με το δοκίμιο του Octavio Paz «Ο λαβύρινθος της μοναξιάς». Μέσα από την ανάλυσή τους η καλλιτέχνιδα επιδεικνύεται ως εικονίδιο του Μεξικού με μία μικτή πολιτισμική ταυτότητα να υποβόσκει, τόσο λόγω καταγωγής όσο και λόγω της διπλής εμπειρίας αποικισμού της χώρας της. Στο τρίτο κεφάλαιο εξετάζεται ο βαθμός αντικατοπτρισμού της τέχνης της στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Διερευνάται ο τρόπος με τον οποίο η δική της ενσώματη εμπειρία αντανακλάται σε βιώματα σύγχρονων γυναικών και μειονοτήτων στον ελλαδικό χώρο. Για τον καθορισμό αυτής της αλληλεπίδρασης αναλύονται αρχικά οι έννοιες του φεμινισμού, του κοινωνικού φύλου, της πατριαρχίας, ως βασικές για τη μελέτη των σύγχρονων κοινωνικών φαινομένων που θα ακολουθήσουν παρακάτω. Κατόπιν παρουσιάζονται θεσμοί οι οποίοι διαμορφώνουν την αναπαράσταση των μελών της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Η έρευνα καταλήγει με την προσέγγιση των φαινομένων υποτίμησης της γυναικείας υποκειμενικότητας ή μειονοτήτων ως στίγμα της Kahlo που αντανακλάται προφητικά στη σημερινή κοινωνική παθογένεια. Τέλος, διερευνάται κατά πόσο το έργο της επισκιάζεται από την εικόνα της ή τη βιογραφία της στο βωμό των σύγχρονων κοινωνικών προσταγών του «φαίνεσθαι» και της «κλειδαρότρυπας». Τα συμπεράσματα για τις τεχνικές, την αλληλεπίδραση του έργου της με το θεατή και το αποτύπωμά του στην σύγχρονη ελληνική προοπτική παρατίθενται στο τέλος του θεωρητικού μέρους. Το δεύτερο μέρος της εργασίας, το οποίο περιλαμβάνει το τέταρτο κεφάλαιο, αποτελεί το δημιουργικό μέρος της διπλωματικής. Πρόκειται για διήγημα στο οποίο τελείται μία χωροχρονική μεταφορά της καλλιτέχνιδας από το παρελθόν και την πατρίδα της το Μεξικό, στο παρόν, στην Αθήνα του 2023.
Abstract
This thesis was written in the context of the Inter-institutional Postgraduate Studies Programme “Creative Writing”, with a focus on Composition. It attempts a walk through Frida Kahlo’s creative richness, with a view to outline her art, make a connection between her and creative writing, and bridge her artistic messages with modern Greek social stimuli. It consists of two parts: theoretical and creative. The first chapter discusses the artist’s techniques – specifically, self portrait as a vehicle to narrate an autobiography. The dynamics of image are analysed – the mirror technique in particular, as a means for the vital interaction between artistic creation and its apprehension. Afterwards, it examines the reflection returned by the mirror, as well as the methods used to attract the viewer and the multiple interpretations of her work. The thesis focuses on the concept of performativity, namely the projection of the female body, and its handling free of stereotypical definitions of femininity. The chapter concludes with the methods used to achieve directness in the artistic rendition of suffering, to which Kahlo resorted in order to highlight it communicatively. The artistic externalisation of Kahlo’s self is approached in the second chapter, through the notion of Mexicanidad (Mexicanity), i.e. how all the characteristics comprising the specific idiosyncrasies of the Mexicans – and therefore of Kahlo herself – shape her artistic profile. Considering Mexico’s history, Bhabha’s views on colonialism’s psychological effects on the colonised, Kahlo is depicted as the symbol of the contradictory soul of the colonised. Other elements of Mexican cultural heritage, such as religion and the position of women, are examined in conjunction with Octavio Paz’s essay “The Labyrinth of Solitude”. Through their analysis, the artist is projected as an icon of Mexico, with a latent mixed cultural identity, due to the experience of her country’s double colonisation. The third chapter looks at the extent to which her art mirrors the experiences of contemporary women and minorities in Greece. The notions of feminism, social gender, and patriarchy are initially analysed in order to determine this interaction, as they are fundamental for the study of the modern social phenomena that will follow below. Afterwards, institutions are presented since they shape the representation of the members of Modern Greek society. The research concludes with the approach of phenomena of undervaluing the subjectivity of women or the minorities as Kahlo’s trait which is prophetically reflected on today’s social ills. Finally, this chapter examines the extent to which her work is overshadowed by her image or her biography, a sacrifice to the contemporary social commandments of focusing solely on appearance and keyhole peeping. The conclusions on the techniques, the interaction of her work with the viewer, and its mark on the Modern Greek perspective are presented at the end of the theoretical part. The second part, which includes the fourth chapter, is its creative part. It is a short story where the artist travels in time and space from the past and her country, Mexico, to the present and the Athens of 2023.
2023-11-28T00:00:00ZΡεμπέτικο και Δημιουργική Γραφή στο 3ο ΣΔΕ Θεσσαλονίκης (Φυλακές Διαβατών)
https://dspace.uowm.gr/xmlui/handle/123456789/4252
Ρεμπέτικο και Δημιουργική Γραφή στο 3ο ΣΔΕ Θεσσαλονίκης (Φυλακές Διαβατών)
Γκρίζου, Μαρία
Η παρούσα εργασία εξετάζει την σχέση μεταξύ του ρεμπέτικου τραγουδιού και της διαδικασίας επανένταξης και εκπαίδευσης των φυλακισμένων μέσα από την αξιοποίησή του στο πλαίσιο του προγράμματος δημιουργικής γραφής που εφαρμόζεται στο 3ο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Θεσσαλονίκης ( ΦυλακέςΔιαβατών). Η εργασία εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο η Δημιουργική Γραφή και το ρεμπέτικο τραγούδι μπορούν να ενισχύσουν την επανένταξη εγκλείστων μαθητών. Η δημιουργική γραφή αποτελεί ένα εργαλείο αυτογνωσίας και αυτοαποδοχής, βοηθώντας τους μαθητές να εκφράσουν σκέψεις και συναισθήματα και να ανακαλύψουν νέες πτυχές της προσωπικότητάς τους. Το ρεμπέτικο, περιγράφοντας τη ζωή των ανθρώπων του περιθωρίου και τις δυσκολίες στις φυλακές, επιτρέπει την ταύτιση των φυλακισμένων με τις περιγραφόμενες ιστορίες και συναισθήματα. Η εργασία εστιάζει στην επίδραση αυτών των δραστηριοτήτων στην αυτογνωσία, στη συναισθηματική αντίδραση κατά τη δημιουργία ενός ρεμπέτικου τραγουδιού, στις επιπτώσεις της συμμετοχής στο πρόγραμμα στην επανένταξη των φυλακισμένων στην κοινωνία και στον τρόπο με τον οποίο αυτές οι δραστηριότητες μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη νέων στόχων και δεξιοτήτων. Τα συμπεράσματα υπογραμμίζουν τη σημασία της δημιουργικής γραφής ως μέσο επανένταξης για τους φυλακισμένους μαθητές.
This paper examines the relationship between the rebetikο song and the process of reintegration and education of the imprisoned through its utilization in the context of the Creative Writing program applied at the 3rd Second Chance School of Thessaloniki (Diavata Prison). The paper examines how creative writing and rebetiko singing can enhance the reintegration of incarcerated students. Creative writing is a tool for self-awareness and self-acceptance, helping students express thoughts and feelings and discover new aspects of their personality. Rebetiko, describing the life of marginal people and the hardships in prisons, allows the prisoners to identify with the stories and emotions described. The paper focuses on the impact of these activities on self-awareness, the emotional reaction when creating a rebetiko song, the effects of participating in the program on the reintegration of prisoners into society, and how these activities can contribute to the development of new goals and skills. The findings highlight the importance of creative writing as a means of reintegration for incarcerated students.
2023-11-27T00:00:00ZΟι ανατροπές της αφηγηματικής προοπτικής σε διηγήματα του Έντγκαρ Άλαν Πόε: Μία ερμηνευτική και δημιουργική προσέγγιση
https://dspace.uowm.gr/xmlui/handle/123456789/4244
Οι ανατροπές της αφηγηματικής προοπτικής σε διηγήματα του Έντγκαρ Άλαν Πόε: Μία ερμηνευτική και δημιουργική προσέγγιση
Πατήλα, Μαρία-Ουρανία
Η παρούσα εργασία εξετάζει την ανατροπή της αφήγησης σε επιλεγμένα διηγήματα του Έντγκαρ Άλαν Πόε, «Η καρδιά που αποκαλύπτει», «Το βαρέλι του Αμοντιλιάδο» και «Η Πτώση του Οίκου των Ώσερ». Αναλύοντας τη χρήση λογοτεχνικών τεχνικών στα διηγήματα Πόε όπως η εστίαση, ο αφηγηματικός χρόνος και η χρονολογία και οι αφηγηματικοί παράγοντες, παράλληλα με έννοιες που αντλούνται κυρίως από το “Narrative Discourse: An Essay in Method” του Gérard Genette (1980) και το “The Fantastic: A Structural Approach to a Literary Genre ” του Tzvetan Todorov (1975), η εργασία διερευνά πώς ο Πόε αμφισβητεί τις συμβατικές νόρμες αφήγησης. Η ανάλυση καταδεικνύει την ικανότητα του Πόε να δημιουργεί μια καθηλωτική και ανησυχητική ατμόσφαιρα, θολώνοντας τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και υπερφυσικού και εμπλέκοντας τους αναγνώστες σε μια βαθιά εξερεύνηση της ψυχολογικής πολυπλοκότητας και της ηθικής ασάφειας. Με βάση αυτές τις γνώσεις, η εργασία προτείνει τη δημιουργία μιας πρωτότυπης ιστορίας που αξιοποιεί την ανατροπή της αφήγησης για να προκαλέσει μια αίσθηση μυστηρίου, σασπένς και ψυχολογικής ίντριγκας.
Όσον αφορά την ιστορία που θα δημιουργηθεί, θα αντλήσω έμπνευση από τα θεματικά στοιχεία και τις αφηγηματικές τεχνικές του Πόε για να δημιουργήσω μια ιστορία που θα προκαλεί τις αντιλήψεις και τις προσδοκίες των αναγνωστών. Ενσωματώνοντας την ανατροπή της αφήγησης, στοχεύω να κατασκευάσω μια αφήγηση που θα βυθίζει τους αναγνώστες σε έναν κόσμο ψυχολογικής ίντριγκας, όπου τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και ψευδαίσθησης είναι θολά. Η ιστορία θα περιλαμβάνει πολύπλοκους χαρακτήρες που παλεύουν με ηθικά διλήμματα και ψυχολογικές αναταραχές, αναγκάζοντας τους αναγνώστες να αναρωτηθούν για τη φύση της αλήθειας και τις περιπλοκές της ανθρώπινης εμπειρίας. Μέσω της στρατηγικής χρήσης της εστίασης, της ατμόσφαιρας και του συμβολισμού, θα επιδιώξω να δημιουργήσω μια ατμόσφαιρα έντασης και σασπένς, προσκαλώντας τους αναγνώστες να περιηγηθούν στα περίπλοκα στρώματα της αφήγησης. Αντλώντας από την κληρονομιά του Πόε και τις γνώσεις που αποκομίσαμε από τα έργα του, η ιστορία μου θα έχει ως στόχο να συντονιστεί με τους αναγνώστες σε ένα βαθύ και συναισθηματικό επίπεδο, αφήνοντας μια εντύπωση που παραμένει και που ξεπερνά τα όρια της παραδοσιακής αφήγησης.
This paper examines the subversion of narrative in selected short stories by Edgar Allan Poe, “The Tell-Tale Heart”, “The Cask of Amontillado”, and “The Fall of the House of Usher”. By analyzing Poe's intricate use of literary techniques such as focalization, narrative time and chronology, and narrative agents - alongside concepts drawn mainly from Gérard Genette's “Narrative Discourse: An Essay in Method” and Tzvetan Todorov's “The Fantastic: A Structural Approach to a Literary Genre” - the paper explores how Poe challenges conventional storytelling norms. The analysis demonstrates Poe's ability to create an immersive and unsettling atmosphere, blurring the lines between reality and the supernatural, and engaging readers in a profound exploration of psychological complexity and moral ambiguity. Building on these insights, the paper proposes the creation of an original story that leverages the subversion of narrative to evoke a sense of mystery, suspense, and psychological intrigue.
As for the story we will create, we will draw inspiration from Poe's thematic elements and narrative techniques to craft a tale that challenges readers' perceptions and expectations. By incorporating the subversion of narrative, we aim to construct a narrative that immerses readers in a world of psychological intrigue, where the boundaries between reality and illusion are blurred. The story will feature complex characters grappling with moral dilemmas and psychological turmoil, compelling readers to question the nature of truth and the intricacies of the human experience. Through the strategic use of focalization, atmosphere, and symbolism, we will seek to create an atmosphere of tension and suspense, inviting readers to navigate the intricate layers of the narrative. By drawing on Poe's legacy and the insights gained from his works, our story will aim to resonate with readers on a deep and emotional level, leaving a lasting impression that transcends the confines of traditional storytelling.
2023-11-28T00:00:00Z«Το Αμάρτημα της μητρός μου» του Γ. Βιζυηνού μέσα από την οπτική του θεάτρου
https://dspace.uowm.gr/xmlui/handle/123456789/4231
«Το Αμάρτημα της μητρός μου» του Γ. Βιζυηνού μέσα από την οπτική του θεάτρου
Τσέπερη, Αικατερίνη
Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να καταδειχθεί ότι ένα λογοτεχνικό έργο μπορεί να αποτελέσει στα χέρια του δασκάλου μια άριστη κατασκευή, ώστε να καταστήσουν τη μαθησιακή διαδικασία πιο ελκυστική και πιο αποδοτική.
Η μελέτη χωρίζεται σε έξι μέρη. Στο πρώτο μέρος παρατίθενται ορισμένες σκέψεις αναφορικά με τη θέση των μαθημάτων αισθητικής αγωγής στο σχολείο και τη σπουδαιότητα του θεάτρου για τα μέλη της σχολικής κοινότητας. Στο δεύτερο μέρος δίνονται πληροφορίες [βιογραφικά – εργογραφικά] για τον Βιζυηνό. Στο τρίτο μέρος ακολουθεί η περίληψη του έργου «το αμάρτημα της μητρός μου». Στο τέταρτο μέρος δικαιολογείται η επιλογή λογοτεχνικού έργου και ιδιαίτερα του Βιζυηνού για τους σκοπούς μας. Στο πέμπτο μέρος εξετάζεται η έννοια της θεατρικότητας γενικά και ειδικότερα στο έργο που εξατάζουμε. Στο έκτο μέρος υποδεικνύεται ένας τρόπος μετασχηματισμού ενός λογοτεχνικού έργου σε δραματικό, ώστε να αναδειχθεί η αναμφισβήτητη συνάφειά τους
The aim of this work is to demonstrate that a literary work in the hands of the teacher, can constitute an excellent construction, so that they may render the learning process more attractive and more officient. The study id divided into six parts. In the fast part, some thoughts are listed, regarding the place of the aesthetic education in school and the importance of the theatre for the members of the school community. In the second part, information is given (biographical- ergographic) about Vizyinos. In the third part, follows the summary of ‘’The sin of my mother’’. In the fourth part, the selection of a literary work – and especially of Vizyinos – is justified for our purposes.
In the fifth part, the concept of theatricality is examined in general and, in particular, in the work we are examining. In the sixth part, a way of transforming a literary work into a dramatic one is indicated, so as to bring out their undeniable relevance
2023-11-28T00:00:00Z