Το παιχνίδι ως εργοθεραπευτικό μέσο παρέμβασης: η περίπτωση του σκακιού στη νοητική αναπηρία

Abstract

Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία το παιχνίδι αναφέρεται ως εργοθεραπευτικό μέσο παρέμβασης σε άτομα με νοητική αναπηρία (Javan et al., 2013. Kesumawati et al., 2020. Ranjbar et al., 2016). Αξιοποιώντας αυτή την παραδοχή, στην παρούσα εργασία διερευνάται μία μελέτη περίπτωσης, με σκοπό να περιγραφεί και να αξιολογηθεί η εφαρμογή του σκακιού ως εργοθεραπευτικό μέσο παρέμβασης, σε έφηβο μαθητή με νοητική αναπηρία. Για τη διεξαγωγή της μελέτης αξιοποιήθηκαν ένα εργοθεραπευτικό πρόγραμμα παρέμβασης, οι παρατηρήσεις και οι ημερολογιακές καταγραφές, η αρχική αξιολόγηση πριν την έναρξη και η επαναξιολόγηση μετά το πέρας της εφαρμογής του εργοθεραπευτικού προγράμματος. Από τα αποτελέσματα προκύπτει ότι το σκάκι μπορεί να συμβάλλει στη διαμόρφωση και διαχείριση συμπεριφορών, στην κοινωνική συμμετοχή και αλληλεπίδραση μαθητή με νοητική αναπηρία με άλλα άτομα και στην ανάπτυξη των κινητικών, γνωστικών και κοινωνικών δεξιοτήτων του. Επιπλέον, προκύπτει ότι η διαμόρφωση του περιβάλλοντος και τα βοηθήματα μπορούν να συμβάλλουν στη συμμετοχή του μαθητή στο έργο του σκακιού.