| dc.description.abstract | Περίληψη
Η ανάκτηση, ο τοπιακός επαναπροσδιορισμός και η παραγωγική επανένταξη τοπίων
πρώην ορυχείων είναι μια σύνθετη, πολύχρονη διαδικασία με στόχο η τοπική κοινωνία
να έρθει πιο κοντά στα τοπία που έχουν προκύψει από την εξορυκτική δραστηριότητα.
Η διαδικασία αποκατάστασης αποτελεί για την τοπική κοινωνία και μια διαδικασία
μετάβασης στη μετα-λιγνιτική εποχή. Η διαχείριση των προς αποκατάσταση περιοχών
αποτελεί κρίσιμο παράγοντα της αναπτυξιακής προσπάθειας στην μετα-λιγνιτική
εποχή. Στόχος είναι η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου συστήματος παρέμβασης το
οποίο με τη σταδιακή παύση της παραγωγής λιγνίτη στην περιοχή τα επόμενα χρόνια
θα μπορεί να επαναλαμβάνεται σε μελλοντικές περιοχές αποκατάστασης ως ένα
δυναμικό κύτταρο. Μια παρέμβαση μεγάλης κλίμακας επαναπροσδιορισμού του
τοπίου, της μακρόχρονης εξέλιξης της παραγωγικής ανασυγκρότησης αλλά και της
οικολογικής αποκατάστασης της περιοχής. Το παρόν πόνημα ενσωματώνει τα
αναπτυξιακά, παραγωγικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά αυτής της προσπάθειας
ανάδυσης της νέας ταυτότητας για την ευρύτερη λεκάνη εξόρυξης. Οι 5 άξονες
παρέμβασης, στο φυσικό, υδάτινο, ενεργειακό, αγροδιατροφικό και ανθρωπογενές
σύστημα της περιοχής, εντάσσουν τις προτεινόμενες δραστηριότητες στο υφιστάμενο
πλέγμα της λεκάνης του νομού Κοζάνης. Η δημιουργία ενός μείγματος παραγωγικών
δραστηριοτήτων του πρωτογενούς τομέα και της παραγωγής ενέργειας, ενισχύει τα
πλεονεκτήματα και την παραγωγική εξειδίκευση της περιοχής, προσφέροντας την
προστιθέμενη αξία μιας ολοκληρωμένης διαχείρισης από ένα ισχυρό πλέγμα φορέων.
Ταυτόχρονα προωθείται ένα ενεργειακό πολυδιάστατο μείγμα με υποδομές παραγωγής
και αποταμίευσης ενέργειας που στοχεύει τόσο στην αποκέντρωση και αυτονομία των
συστημάτων, όσο και στην ενεργοποίηση της ευρύτερης περιοχής στην διαχείριση των
αγροτικών υπολειμμάτων. Η μετάβαση σε ένα μετα-λιγνιτικό τοπίο το οποίο θα
συμπεριλαμβάνει τόσο την νέα παραγωγική βάση όσο και τα ίχνη της βιομηχανικής /
λιγνιτικής «μνήμης» της περιοχής δρώντας ως μια μεταβατική ταυτότητα στη σύνθεση
ενός τοπίου υβριδικού μεταξύ του φυσικού και του ανθρωπογενούς. Η νέα τοπολογία
αποσκοπεί στη δημιουργία νέων οικοσυστημάτων αποκαθιστώντας την ποιότητα των
αλλοιωμένων φυσικών πόρων (έδαφος, νερό), βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των
ανθρώπινων κοινοτήτων αλλά και των υπόλοιπων οικοσυστημάτων της περιοχής. | en_US |
