| dc.description.sponsorship | Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ λογοτεχνικής και κινηματογραφικής αφήγησης και η μελέτη της μεταφοράς του μυθιστορήματος ‶ Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά ″ στη μικρή οθόνη. Διερευνάται η σχέση μεταξύ λογοτεχνίας και οθόνης, μικρής και μεγάλης, καθώς η μεταφορά των λογοτεχνικών έργων υπήρξε ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα μια δημιουργική μετατροπή του λόγου σε εικόνα. Οι δύο αυτές τέχνες έχουν ως κύρια βάση τους την αφήγηση αλλά χρησιμοποιούν διαφορετικές τεχνικές. Η λογοτεχνία αφηγείται μια ιστορία μέσω των λέξεων, ενώ την ίδια ιστορία ο κινηματογράφος την αφηγείται μέσω της εικόνας και του ήχου. Ο C.Metz υπήρξε από τους πρώτους σημειολόγους που δικαιολόγησε την κινηματογραφική γλώσσα ως κώδικα επικοινωνίας και πρότεινε μια προσαρμογή του ζενετιανού μοντέλου. Μέσω των βιβλιογραφικών αναφορών διαπιστώνουμε ότι η διασκευή των μυθιστορημάτων για την οθόνη δεν σημαίνει πιστή αναφορά στο πρότυπο κείμενο αλλά ένα νέο καλλιτεχνικό δημιούργημα. Οι δρόμοι που ακολουθεί ένα συγγραφέας για να πει την ιστορία του συνήθως δεν έχουν τα ίδια πατήματα με τους δρόμους που ακολουθεί ένας σεναριογράφος όταν θέλει να πει την ίδια ιστορία. Ο σεναριογράφος οφείλει να είναι ακριβής και σύντομος. Επιχειρείται στη συνέχεια να γίνει μια συγκριτική μελέτη της μυθιστορηματικής ιστορίας του Κ. Μουρσελά και της ομότιτλης τηλεοπτικής σειράς. Στο δημιουργικό μέρος της εργασίας παρουσιάζεται η μεταφορά του μυθιστορήματος ‶Τα Χέγια″ της Ζ. Σαρή σε σεναριακή μορφή.
Λέξεις – Κλειδιά: λογοτεχνία, αφηγηματολογία, μεταφορά, σενάριο, εικόνα.
The aim of this paper is to analyze the relation between literary and cinematic narrative and to study the adaptation of the novel “Bammena Kokkina Mallia” for the television. Τhe relation between literature and cinema or television is being traced considering also the fact that the adaptation of the novels for the big screen has started to occupy the theoritics in the begging of the 19th century as a creative transportation of speech into image. Both literature and screenwriting are based in narration but they use different techniques. While literature tells a story using words, cinema tells the same story via sound and image. Christian Metz was the first semiologist who considered the cinematic language to be a communication code and suggested an adjustment of Genette narrative model. Through bibliography we came to the conclusion that the adaptation of novels for the big or small screen means not necessarily exact reference to the original text but a new creative and artistic approach. The way that a writer chooses to tell a story doesn’t match up with that of a screenwriter. The screenwriter must be precise and concise. Furthermore, an attempt is made to implement a comparative study between the novel and the television series. Finally, the adaptation of Z. Sarri’s novel ‶Chegia″, is featured in the creatice part of the paper.
Keywords: literature, narration, adaptation, screeplay, image. | en_US |
