Μείωση των σωμάτων

Abstract

Στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται ο τρόπος διερεύνησης του τοπίου, η μεθοδολογία προσέγγισης αλλά και της σχέσης της εικαστικού με το τοπίο. Το τοπίο αποτελεί αφορμή για την παραγωγή του καλλιτεχνικού έργου που οδηγεί σε έναν ευρύτερο προβληματισμό και σχολιασμό στο περιβάλλον. Εστιάζοντας στις υλικότητες του τοπίου, τα τρισδιάστατα έργα εμφανίζονται ως άμορφες μάζες και θραύσματα από απομονωμένες όψεις του καθημερινού τόπου βιωματικής συνδιαλλαγής. Η περιπατητική εν-εικόνιση ως μέθοδος, με εργαλείο το περπάτημα αποτελεί τον τρόπο μιας πολυαισθητηριακής συνδιαλλαγής με το περιβάλλον, όπου οι εικόνες συνομιλούν με την εμπειρία. Με τη συλλογή εικόνων και έπειτα από μία επεξεργασία μέσω χειρονομιών αναπλάθεται ο αρχικός χαρακτήρας για να δημιουργηθεί ένα νέο αφήγημα- υβρίδιο που αποκτά το δικό του αυτόνομο σώμα. Η ένταση από την πίεση του τυπωμένου χαρτιού μορφοποιεί τη δισδιάστατη επιφάνεια που εμμένει στο τελικό οπτικό αποτέλεσμα της φόρμας. Το αποτέλεσμα της τελετουργίας είναι εμφανές όπου το ίχνος της χειρονομίας διαγράφεται στο υλικό που πλάθει τη μορφή. Το χέρι και η αίσθηση της αφής τονίζεται στην παρούσα έρευνα- καλλιτεχνικό έργο εφόσον η έννοια του ίχνους και η του εντυπώματος της χειρονομίας ενυπάρχει μέχρι το τελικό αποτέλεσμα. Ως μια εγκατάσταση επιδερμικών θραυσμάτων και κωδικοποιημένων σημείων του τοπίου, το εξωτερικό τοπίο εισάγεται στον εσωτερικό με τη σμίκρυνση της κλίμακάς του αναδιατυπώνοντας την εξωτερική πραγματικότητα.