| dc.description.abstract | Ο όρος Αναδυόμενη Ενηλικίωση είναι νέος (2000) στο πεδίο της Αναπτυξιακής Ψυχολογίας. ΄Έχει εισαχθεί από τον Arnett, μετά από μελέτη νέων σε βιομηχανικές κοινωνίες και περιγράφει το αναπτυξιακό στάδιο της ζωής του ανθρώπου, από το τέλος της εφηβείας ως το τέλος της δεκαετίας των 20. Στο θεωρητικό κομμάτι αυτής της εργασίας γίνεται η διερεύνηση των διαστάσεων της Αναδυόμενης Ενηλικίωσης σε άτομα που διένυαν αυτό το ηλικιακό στάδιο, στη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών 1967-1974, στην Ελλάδα. Η εστίαση της ερευνητικής υπόθεσης γίνεται σε δύο διαστάσεις: α. στην ανάδειξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών αυτής της αναπτυξιακής περιόδου, σε νέους εκείνης της περιόδου και σε μια κοινωνία μη βιομηχανική και β. αν αυτή είχε επηρεαστεί από τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες. Χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της Θεματικής Ανάλυσης Ποιοτικών Δεδομένων και ως ερευνητικό εργαλείο η ελεύθερη, μη-δομημένη συνέντευξη . Συμμετείχαν 10 άτομα, 4 άνδρες και 6 γυναίκες, από αστικά, ημιαστικά και αγροτικά περιβάλλοντα, τα οποία την περίοδο της δικτατορίας διάνυαν το ηλικιακό φάσμα 17 έως 28 χρόνων. Τα σημαντικότερα ευρήματα της έρευνας ήταν ότι οι συμμετέχοντες εμφανίζουν τα περισσότερα από τα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά της κατά Arnett Αναδυόμενης Ενηλικίωσης, δηλαδή εξερευνούν την ταυτότητά τους, διαφαίνεται να έχουν το αίσθημα του ενδιάμεσου, σε λανθάνουσα μορφή σε κάποιες των περιπτώσεων, βιώνουν περίοδο ανασφάλειας, διακρίνονται για την αισιοδοξία απέναντι στο μέλλον και εστιάζουν στον εαυτό τους με την έννοια της αυτάρκειας. Η είσοδος στην ενήλικη ζωή διαφοροποιείται για τους συμμετέχοντες που ζουν σε αστικά κέντρα (καθυστερούν) αλλά γίνεται με παρόμοιο τρόπο για τα δύο φύλλα, παρότι οι γυναίκες ήταν πιο περιορισμένες σε σύγκριση με τους άνδρες, τόσο στα αστικά όσο και στα επαρχιακά κέντρα και επίσης έχει άμεση σχέση με τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες εκείνης της περιόδου. Διαφοροποίηση υπάρχει ως προς τη διάρκεια της περιόδου της αναδυόμενης ενηλικίωσης, καθώς στο δείγμα της παρούσας έρευνας, στην πλειονότητα των διερευνώμενων ατόμων, συντελέστηκε πριν από το τέλος της δεκαετίας των 20 χρόνων.
Emerging Adulthood is a new term (2000) in the field o Developmental Psychology. It has been introduced by Arnett, after studying young people in industrial societies and describes the developmental stage of human life, from the late adolescence to the late of 20s. The theoretical part of this work investigates the dimensions of emerging adulthood in people who went through this age stage during the colonel’s dictatorship, 1967-1974, in Greece . The focus of the investigative case is on two dimensions: a. on highlighting the particular features of this developmental phase, on young people of that period and in a non-industrial society, and if the Arnett’s Emerging Adulthood had been influenced by social and political conditions.. The method used is the Thematic Analysis of Qualitative Data and the research tool is the free, unstructured interview. The participants were 10 people, 4 men and 6 women, from urban, semi-urban and rural environments, who during the dictatorship were in the age range of 17 to 28 years. The most important findings of the research were that the participants show most of the developmental characteristics of Arnett Emerging Adulthood, they explore their identity, they seem to have the feeling of being in an intermediary form in some of the cases, they live a period of insecurity, they are distinguished for optimism for the future and focus on themselves in the sense of self-sufficiency. The entry in the adulthood is different for participants living in urban centers (is delayed) but is similar for both sexes, although women were more restricted compared to men in both urban and provincial centers and is also directly related to the social and political conditions of that period. There is a difference in the duration of the Emerging Adulthood period, as in the sample of the present study in the majority of investigated persons, this took place before the end of the 20s. | en_US |
