Εργοθεραπεία και ποιότητα ζωής σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση: μελέτη περίπτωσης

Abstract

Η Εγκεφαλική παράλυση (ΕΠ) αποτελεί μια ομάδα νευρολογικών διαταραχών, οι οποίες προκαλούνται από βλάβη στον εγκέφαλο πριν, κατά τη διάρκεια ή λίγο μετά τη γέννηση και επηρεάζουν κυρίως την κίνηση, τη στάση του σώματος, τον μυϊκό τόνο και γενικότερα τα καθημερινά έργα της ζωής ενός ατόμου. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους μπορεί να γίνει η ταξινόμηση της ΕΠ. Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενοι είναι η ταξινόμηση με βάση την κινητική διαταραχή και η ταξινόμηση με βάση την έκταση της βλάβης. Η ΕΠ μπορεί να ποικίλει ως προς την εμφάνιση και τη βαρύτητά της, καθώς κάθε άτομο μπορεί να έχει ένα μοναδικό σύνολο δυνατών σημείων, δυσκολιών και προκλήσεων. Αν και η ΕΠ δεν θεωρείται ιάσιμη, η έγκαιρη παρέμβαση και η συνεχής φροντίδα μπορούν να συμβάλλουν καταλυτικά στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και στην αύξηση της ανεξαρτησίας του ατόμου με ΕΠ. Επομένως, η αποκατάσταση των ατόμων με ΕΠ απαιτεί διεπιστημονική προσέγγιση που περιλαμβάνει τη συνεργασία μιας ομάδας επαγγελματιών υγείας, όπως φυσικοθεραπευτών, εργοθεραπευτών, λογοθεραπευτών, ψυχολόγων, ιατρών κ.ά. Σημαντικό κρίκο στη διεπιστημονική ομάδα για την αποκατάσταση της ΕΠ αποτελούν οι εργοθεραπευτές. Ο στόχος της εργοθεραπείας είναι η ενίσχυση της ανεξαρτησίας του ατόμου, της κοινωνικής συμμετοχής και της συμμετοχής του σε δραστηριότητες και έργα τα οποία έχει ανάγκη, επιθυμεί ή/και απαιτούνται να κάνει. Ο απώτερος στόχος είναι η συνολική βελτίωση της ποιότητας ζωής του ατόμου, με τη χρησιμοποίηση έργων που έχουν νόημα γι’ αυτό, ώστε να ενισχυθεί η επιθυμία του για συμμετοχή και εμπλοκή. Ανάλογα με την κάθε περίπτωση, ο εργοθεραπευτής επιλέγει τα κατάλληλα αξιολογητικά εργαλεία και διαμορφώνει το πλάνο παρέμβασης σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προτιμήσεις του ατόμου και σε συνεργασία με την οικογένεια. Η εργασία χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος γίνεται αναφορά στην ιστορική αναδρομή, στον ορισμό, τη συννοσηρότητα, την επιδημιολογία, τους παράγοντες κινδύνου και την ταξινόμηση της ΕΠ. Στο δεύτερο μέρος αναλύεται ο σημαντικός και πολύπλευρος ρόλος της εργοθεραπείας στην αποκατάσταση της ΕΠ. Επίσης, μερικά από τα αξιολογητικά εργαλεία που επιλέγονται από τους εργοθεραπευτές και μερικές από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες τεχνικές παρέμβασης αναφέρονται σε αυτό το μέρος. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος παρουσιάζεται μια μελέτη περίπτωσης ενός παιδιού με ΕΠ και η εργοθεραπευτική παρέμβαση που χρησιμοποιήθηκε σε διάστημα ενός μήνα, για τη βελτίωση της λειτουργικότητας του παιδιού.