Αντιοξειδωτικά και γονιμότητα: η επίδραση τους στην έκβαση της κύησης

Abstract

Το οξειδωτικό στρες εμπλέκεται στην παθοφυσιολογία πολλών αναπαραγωγικών επιπλοκών, συμπεριλαμβανομένων της γυναίκειας και ανδρικής υπογονιμότητας, της αποβολής του εμβρύου, της προεκλαμψίας, του περιορισμού της ανάπτυξης του εμβρύου και του πρόωρου τοκετού. Τα σπερματοζωάρια είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στις βλαβερές συνέπειες των ROS. Το οξειδωτικό στρες επηρεάζει τη δραστηριότητά τους, βλάπτει τη δομή του DNA και επιταχύνει την απόπτωση, με αποτέλεσμα όλα αυτά να μειώνουν τον αριθμό τους, να εμποδίζουν την κινητικότητα και την ανάπτυξη της φυσιολογικής μορφολογίας και να βλάπτουν τη λειτουργία τους. Ο ανθρώπινος οργανισμός για να αντιμετωπίσει τις βλάβες αυτές έχει αναπτύξει έναν αντιοξειδωτικό μηχανισμό ο οποίος προστατεύει τα κύτταρα από αντιδράσεις υπεροξείδωσης, περιορίζοντας την κυτταρική βλάβη και βοηθώντας στη διατήρηση της ακεραιότητας της κυτταρικής μεμβράνης. Το προστατευτικό αντιοξειδωτικό σύστημα στο σπέρμα αποτελείται από ένζυμα, καθώς και από μη ενζυματικές ουσίες. Οι βλάβες του οξειδωτικού stress έχουν αντίκτυπο όχι μόνο στην γυναικεία υπογονιμότητα αλλά και στην διατήρηση και εξέλιξη μιας κύησης με ασφάλεια για την μητέρα και το έμβρυο. Η ισορροπημένη διατροφή της εγκύου και η χορήγηση συμπληρωμάτων έχουν θετικό αντίκτυπο απέναντι στις βλάβες που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες.