Οξειδωτικό στρες και γυναικεία υπογονιμότητα

Abstract

Είναι κοινωνικά και επιστημονικά αποδεκτό , ότι με την πάροδο των χρόνων η υπογονιμότητα συναντάται όλο και πιο συχνά. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και την Διεθνή Επιτροπή Παρακολούθησης Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (WHO/ICMART), η υπογονιμότητα είναι μια νόσος του αναπαραγωγικού συστήματος που ορίζεται από την αποτυχία επίτευξης κλινικής εγκυμοσύνης (υπερηχογραφική απεικόνιση ενός ή περισσότερων σάκων κυήσεως) μετά από 12 μήνες σεξουαλικών επαφών ή 6μήνες προσπάθειας εφόσον η γυναίκα είναι άνω των 35 ετών. Χωρίζεται σε πρωτοπαθή και δευτεροπαθή υπογονιμότητα. Η πρώτη ορίζεται ως η αδυναμία τεκνοποίησης είτε λόγω αδυναμίας σύλληψης είτε λόγω αδυναμίας ολοκλήρωσης της κυοφορίας μέχρι την γέννηση ζωντανού νεογνού. Η δεύτερη ως η αδυναμία σύλληψης ή/και ολοκλήρωσης της εγκυμοσύνης, ενώ έχει προηγηθεί γέννηση ζωντανού νεογνού. Στην παρούσα εργασία θα εστιάσουμε στην γυναικεία υπογονιμότητα η οποία καλύπτει το 40% των αιτίων της αδυναμίας σύλληψης, καθώς το υπόλοιπο 40 % ανήκει στον άνδρα και το 20 % σε ανεξήγητους λόγους. Οι βασικές αιτίες της αδυναμίας σύλληψης είναι η αυξημένη ηλικία , οι διαταραχές ωοθυλακιορρηξίας, το περιβάλλον και διάφοροι απροσδιόριστοι λόγοι. Αν αναζητήσουμε τους παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση των παραπάνω αιτιών, θα καταλήξουμε στις διαταραχές βάρους, στο κάπνισμα , στην υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, σε περιβαλλοντικούς και εργασιακούς παράγοντες , στο στρες αλλά και στην υπερβολική άσκηση. Εστιάζοντας ακόμα περισσότερο σε όλα τα παραπάνω, παρατηρείται πως υπάρχει μια κοινή βιολογική βάση, το οξειδωτικό στρες, μέσω του οποίου προκαλείται βλάβη κυττάρων, ιστών και οργάνων λόγω της ανισορροπίας μεταξύ των ελεύθερων ριζών και των αντιοξειδωτικών μηχανισμών. Όροι οι οποίοι θα αναλυθούν παρακάτω. Έτσι σκοπός της εργασίας είναι η ανάλυση, η σύνδεση και ο ρόλος του οξειδωτικού στρες στην γυναικεία υπογονιμότητα. Είναι τελικά η αιτία ασθενειών που καταλήγουν στην γυναικεία υπογονιμότητα και αν ναι εστιάζοντας εκεί μπορούν να βρεθούν τρόποι επίλυσης και τελικής επίτευξης γονιμοποίησης.