| dc.description.abstract | Το σκληρό σιτάρι (Triticum durum L.) καλύπτει περίπου 17 εκατομμύρια εκτάρια σε όλο τον κόσμο, λίγο λιγότερο από το 10% της συνολικής έκτασης σιταριού. Ωστόσο, η σημασία του για την ανθρώπινη κατανάλωση είναι πολύ υψηλή επειδή χρησιμοποιείται κυρίως για την παρασκευή ζυμαρικών αλλά και άλλων διατροφικών ειδών (Batten field etal., 2016). Στις μεσογειακές χώρες το σκληρό σιτάρι είναι η κορυφαία εμπορική καλλιέργεια μεταξύ των σιτηρών, καθώς η κατανάλωση του είναι η υψηλότερη μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών. Οι αποδόσεις σκληρού σιταριού σε διάφορες περιοχές του κόσμου έχουν αυξηθεί σημαντικά από τη δεκαετία του 1960 ως αποτέλεσμα της γενετικής βελτίωσης και των καλύτερων αγρονομικών πρακτικών. Δεδομένης της συνεχώς αυξανόμενης προσοχής των καταναλωτών στην υγιεινή διατροφή, οι στόχοι των προγραμμάτων αναπαραγωγής του σκληρού σιταριού επικεντρώνονται όχι μόνο στην αύξηση της παραγωγικότητας αλλά και στην δημιουργία προϊόντων με υψηλότερη θρεπτική αξία (Iqbal etal. 2016). Οι κορυφαίες ποικιλίες σκληρού σιταριού που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια πιστεύεται ότι εμφανίζουν περιορισμένη ή μη σημαντική γενετική παραλλακτικότητα με το πέρασμα του χρόνου. Πολυάριθμες μελέτες όμως σε διάφορες καλλιέργειες με την επιλογή σε χαμηλή πυκνότητα σποράς εφαρμόζοντας τις αρχές της κυψελωτής μεθοδολογίας, έχουν δείξει σημαντική παραλλακτικότητα εντός μια ποικιλίας (Fasoula and Fasoula 2000; Tokatlidis etal. 2010; Tokatlidis 2017). Παρά τη σπουδαιότητά της, η ενδοποικιλιακή διαφοροποίηση δεν έχει διερευνηθεί ευρέως. Μια τέτοια δυνατότητα στο σκληρό σιτάρι θα μπορούσε να είναι χρήσιμη διατηρώντας υψηλά πρότυπα ομοιομορφίας σε βάθος χρόνου και βελτιώνοντας τα επιθυμητά αγρονομικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ωστόσο, η μικρή ποσότητα σπόρου των ατομικών φυτών δεν επέτρεπε αναλύσεις για ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η δυνατότητα αυτή που δίνει η τεχνολογία Near –infrared spectros copy για μη καταστρεπτικές αναλύσεις μικρών δειγμάτων σπόρων κυρίως ως προς την πρωτεΐνη, επιτρέπει την ανάλυση της ποιότητας των σπόρων γενοτύπων, όταν η διαθέσιμη ποσότητα είναι περιορισμένη και δεν επαρκεί για εργαστηριακές αναλύσεις που είναι καταστρεπτικές για τους σπόρους οι οποίοι θα πρέπει σπαρθούν στην επόμενη καλλιεργητική περίοδο για να συνεχιστεί η βελτίωση. Σε προηγούμενη καλλιεργητική περίοδο εγκαταστάθηκε πείραμα κυψελωτής διάταξης και χρησιμοποιήθηκε η ποιοτικότερη με βάση την αγορά εμπορική ποικιλία σκληρού σίτου Svevo. Σκοπός της παρούσας ερευνητικής διπλωματικής εργασίας ήταν η αξιολόγηση των φαινοτυπικών διακυμάνσων στην απόδοση σε σπόρο (GY) και στην περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη (PC) σε δύο ελίτ εμπορικές ποικιλίες σκληρού σίτου και να αξιολογηθεί η δυνατότητα επιλογής για GY και PC, για να διερευνηθεί εάν οι διακυμάνσεις είναι εκμεταλλεύσιμες και θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αναβαθμίσεις στην απόδοση και την ποιότητα των δυο αυτών σημαντικών ποικιλιών.
Durum wheat (Triticum durum L.) covers about 17 million hectares worldwide, just under 10% of the major wheat area. However, its importance for human consumption is very high because it is mainly used for the preparation of pasta and other food items (Batten field et al., 2016). In Mediterranean countries durum wheat is the leading commercial crop among cereals, as its consumption is the highest among European countries. Durum wheat yields in various regions of the world have increased significantly since the 1960s as a result of genetic improvement and better agronomic practices. Given the ever-increasing consumer attention to nutrition, the goals of healthy durum wheat breeding programs focus not only on increasing productivity but also on creating products with higher nutritional value (Iqbal etal. 2016). The leading durum wheat cultivars developed in recent years are believed to show little or no significant genetic variability over time. However, numerous studies in various crops with selection at low seeding density applying the principles of cellular methodology, have shown significant variability within a variety (FasoulaandFasoula 2000; Tokatlidis etal. 2010; Tokatlidis 2017). Despite its importance, intra varietal variation has not been widely investigated. Such a potential in durum wheat could be useful by maintaining high standards of uniformity over time and improving desirable agronomic and quality traits. However, the small amount of seed of individual plants did not allow analyzes for quality traits. This possibility given by Near-infrared spectroscopy technology for non-destructive analyzes of small seed samples mainly in terms of protein, allows the analysis of the quality of the seeds of genotypes, when the available quantity is limited and is not sufficient for laboratory analyzes that are destructive to the seeds which should be sown in the next growing season to continue the improvement. In a previous growing season, a cell layout experiment was installed and the highest quality commercial durum wheat cultivar Svevo was used. The purpose of this research thesis was to evaluate the phenotypic variation in grain yield (GY) and protein content (PC) in two elite commercial durum wheat 8 cultivars and to assess the potential for selection for GY and PC, to investigate whether the variations are exploitable and could lead to GY and PC upgrades for these crops. | en_US |
