Η σχέση της παρορμητικότητας και των μεταγνωστικών στρατηγικών σε έφηβους αθλητές κατά τη διάρκεια αγώνων

Abstract

Η παρούσα έρευνα επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ παρορμητικότητας (δράση δίχως σκέψη) και του μεταγνωστικού ελέγχου κατά τη διάρκεια των αθλητικών αγώνων σε έφηβους αθλητές. Πιο συγκεκριμένα, ο σκοπός ήταν διττός. Πρώτον, η διερεύνηση των σχέσεων μεταξύ της συχνότητας χρήσης των μεταγνωστικών στρατηγικών με την παρορμητικότητα τόσο ως χαρακτηριστικό της προσωπικότητας όσο και ως γνωστικό χαρακτηριστικό και δεύτερον η διερεύνηση της επίδρασης διατομικών μεταβλητών (ηλικία, είδος αθλήματος, έτη εμπειρίας στο άθλημα) στις αναφορές των συμμετεχόντων για την παρορμητικότητα και τις μεταγνωστικές στρατηγικές. Το δείγμα της έρευνας αποτελούνταν από 50 αθλητές ποδοσφαίρου και καλαθοσφαίρισης, στους οποίους χορηγήθηκε το αυτοαναφορικό Ερωτηματολόγιο χρήσης Μεταγνωστικών Στρατηγικών κατά τη διάρκεια των αθλητικών Αγώνων Για Εφήβους (ΕΜΣΑΓΕ), η ελληνική σύντομη μορφή της κλίμακας παρορμητικότητας UPPS-P και το γνωστικό έργο Stroop Color Word Test (SCWT), που εξετάζει τον ανασταλτικό έλεγχο. Τα αποτελέσματα από τις αναλύσεις έδειξαν την παρουσία ορισμένων σημαντικών συσχετίσεων μεταξύ των βαθμολογιών στους παράγοντες του ΕΜΣΑΓΕ (Αρνητικές Σκέψεις, Αυτοδιάλογος, Στοχοθεσία, Γνωστικός - Συναισθηματικός Έλεγχος, Ρύθμιση Άγχους) και του UPPS-P (Ελλείμματα Σχολαστικότητας, Αναζήτηση Αισθήσεων, Απερισκεψία οφειλόμενη σε Συναίσθημα). Ωστόσο, το ίδιο δεν συνέβη με το γνωστικό έργο παρορμητικότητας (SCWT). Επιπλέον, κανένας από τους διατομικούς παράγοντες δεν φάνηκε να διαφοροποιεί τις αυτό-αναφορές των εφήβων στα ερωτηματολόγια. Συμπερασματικά, η συχνότητα χρήση μεταγνωστικών στρατηγικών από έφηβους αθλητές κατά τη διάρκεια των αγώνων φαίνεται να συνδέεται με την παρορμητικότητα που έχει να κάνει με την προσωπικότητα και όχι τη γνωστική παρορμητικότητα. Ωστόσο, πρόκειται για ένα πρώιμο εύρημα το οποίο χρειάζεται περισσότερη διερεύνηση δεδομένου ότι στα αυτό-αναφορικά εργαλεία τα άτομα βασίζονται σε υποθετικό-συμπερασματικές διαδικασίες για τη διατύπωση της πεποίθησής τους. Ενδεχομένως, αυτός να είναι και ο λόγος που δεν βρέθηκαν σημαντικές διατομικές διαφορές στις αναφορές τους. Σε κάθε περίπτωση μελλοντικές έρευνες με διαφορετική μεθοδολογία θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν την αξιοπιστία των ευρημάτων__________________________________________________________________________________________________________________________________________ This research focuses on examining the interplay between impulsivity (action without thought) and metacognitive control during athletic competitions among adolescent athletes. Specifically, the study pursued a dual objective. Firstly, it aimed to investigate the relationships between the frequency of employing metacognitive strategies and impulsivity, both as a personality trait and as a cognitive characteristic. Secondly, it sought to explore the impact of interindividual variables (age, sports type, years of experience in the sport) on participants' self-reported impulsivity and metacognitive strategy usage. The study sample comprised 50 athletes engaged in soccer and basketball. Participants completed the self-report Metacognitive Strategies Using Questionnaire for Adolescent athletes during Sport Competition (MSUQ-ASC), the Greek short version of the UPPS-P Impulsivity Scale, and the Stroop Color Word Test (SCWT), which assesses inhibitory control. Data analysis revealed significant correlations between scores on the MSUQ-ASC factors (i.e., Goal Setting) and the UPPS-P Impulsivity factors (i.e., Lack of Perseverance). However, similar associations did not emerge in relation to the cognitive impulsivity measure (SCWT). Furthermore, none of the interindividual factors appeared to differentiate participants' self-reported responses in the questionnaires. In conclusion, the frequency of metacognitive strategy usage among adolescent athletes during competitions appears to be linked with impulsivity related to personality traits rather than cognitive impulsivity. Nevertheless, this preliminary finding warrants further investigation, especially considering that self-report instruments rely on hypothetical reasoning processes for individuals to articulate their beliefs. This may potentially explain the absence of significant interindividual differences in their self-reported responses. Future research employing alternative methodologies could substantiate the reliability of these findings