Αντιλαμβανόμενες διακρίσεις και στρατηγικές επιπολιτισμού μεταναστών στην Ελλάδα

Abstract

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι ενώ αναφερόμαστε στον επιπολιτισμό, η εργασία πλαισιώθηκε βάση αυτού αλλά αυτό δεν μετρήθηκε ποσοτικά ούτε ποιοτικά αλλά μέσω αυτού αναπτύχθηκαν οι ερωτήσεις στη συνέντευξη και αυτές κινητοποίησαν όρους διακρίσεων και ζητήματα περί ένταξης, τα οποία υπερβαίνουν το πλαίσιο που διαμόρφωσε αρχικά ο τίτλος. Στόχος της εργασίας ήταν να μελετηθεί πώς μιλούν οι μετανάστες πρώτης και δεύτερης γενιάς από την Αλβανία για τον εαυτό τους, τους «άλλους», τις εμπειρίες τους από τη μετανάστευση και αν αυτές έχουν αλλάξει με το χρόνο. Η εργασία ξεκινά με το να προσεγγιστεί η μετανάστευση υπό διαφορετικές οπτικές, όπως αυτές της κοινωνικής ψυχολογίας και της κριτικής κοινωνικής ψυχολογίας. Ύστερα γίνεται λόγος στις ταυτότητες και ετερότητες καθώς και στον ρατσιστικό και αντιρατσιστικό λόγο, καθώς αυτά τα ζητήματα φαίνεται να κινητοποιήθηκαν και στις αναφορές των συμμετεχόντων στην έρευνα. Εφαρμόζοντας τη θεματική ανάλυση υπό μια κονστρουξιονιστική προσέγγιση και χρησιμοποιώντας τα ερμηνευτικά ρεπερτόρια στην ανάλυση λόγου, τα βασικά ευρήματα της έρευνας έχουν να κάνουν με το ότι οι συμμετέχοντες κινητοποίησαν αναφορές στον ρατσισμό, αναφορές στην ένταξη και την προσαρμογή τους μέσω της επαφής με τους άλλους καθώς και αναφορές στην καταγωγή και σε άλλα κριτήρια, βάση των οποίων κατηγοριοποιούν τον εαυτό τους και τους άλλους μετανάστες. Τέλος, αφού αναγνωρίζονται οι περιορισμοί της έρευνας, δίνονται κάποιες μελλοντικές ερευνητικές προτάσεις. ____________________________________________________________________________________________________________________________ It is important to note that while we refer to acculturation, the work was framed on the basis of this but this was not measured quantitatively or qualitatively but through this the interview questions were developed and these mobilized terms of discrimination and issues of inclusion, which go beyond the framework originally framed by the title. The aim of the paper was to study how first and second generation Albanian immigrants talk about themselves, the 'other', their experiences of migration and whether these have changed over time. The paper starts by approaching migration from different perspectives, such as those of social psychology and critical social psychology. It then discusses identities and otherness as well as racist and anti-racist discourses, as these issues seem to have been mobilized in the participants' discourse of the research. Applying thematic analysis under a constructivist approach and using interpretive repertoires in discourse analysis, the main findings of the research have to do with the fact that participants mobilized references to racism, references to their integration and adaptation through contact with others as well as references to origin and other criteria on the basis of which they categorize themselves and other migrants. Finally, after acknowledging the limitations of the research, some future research recommendations are given.