| dc.description.abstract | Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά την μελέτη τριών θεατρικών έργων, τα οποία με τον δικό τους τρόπο και στο πλαίσιο πάντα της εποχής στην οποία έχουν γραφτεί, παρακολουθούν τις σχέσεις και τις συγκρούσεις μεταξύ του ατόμου και των κοινωνιών, καθώς και τις δυναμικές που προκύπτουν μέσα από αυτές τις συγκρούσεις.
Η εργασία αποτελείται από δύο μέρη το θεωρητικό και το δημιουργικό. Το θεωρητικό μέρος χωρίζεται σε τρία κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο αναπτύσσεται η ζωή του Νορβηγού συγγραφέα Χένρικ Ίψεν, τα ερεθίσματα που είχε στην παιδική του ηλικία, οι τόποι που έζησε και οι δυσκολίες που αντιμετώπισε μέχρι να εξελιχθεί σε αναγνωρισμένο θεατρικό συγγραφέα. Στη συνέχεια μελετάμε τα κοινωνικά ζητήματα που απασχόλησαν τα κείμενα του Ίψεν, για να καταλήξουμε στο θεατρικό του έργο «Ένας εχθρός του λαού», το οποίο αναλύουμε διεξοδικά ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της φιλοσοφίας του Ίψεν όπου το «εγώ» και το «συλλογικό» συγκρούονται ως η μόνη ικανή συνθήκη που μπορεί να οδηγήσει στην εξυγίανση μιας οργανωμένης κοινωνίας.
Στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται λόγος για τον Αμερικανό συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ. Η γέννησή του, η χρεωκοπία της οικογένειάς του, οι πρώτες του συγγραφικές απόπειρες, η επιτυχία και η προσωπική του ζωή. Έπειτα, εξετάζουμε τον τρόπο που ο δραματουργός αντιμετωπίζει στο έργο του τον εγωκεντρισμό ως μια αντικοινωνική συμπεριφορά με απρόβλεπτες συνέπειες για το σύνολο. Στο σημείο αυτό θα γίνει μια αναπόφευκτη σύγκριση στη φιλοσοφία των δύο συγγραφέων. Ο Ίψεν θεωρεί ότι είναι επιβεβλημένο το άτομο να προσπαθήσει να διαχωρίσει τον εαυτό του από την ομάδα, προκειμένου να αποστασιοποιηθεί από παγιωμένες νοσηρές πρακτικές και να της δώσει την ώθηση που χρειάζεται για να εξελιχθεί. Από την άλλη ο Μίλερ δείχνει μέσα από το έργο του πως ο ατομικισμός αποτελεί μια κοινωνική αναπηρία με μόνο σκοπό την εμμονική προσήλωση στο προσωπικό συμφέρον. Κλείνουμε το κεφάλαιο με την εξέταση του θεατρικού έργου «Ήταν όλοι τους παιδιά μου»
Το τρίτο κεφάλαιο αποπειράται να προσεγγίσει την αναγκαιότητα μέσα σε μια κοινωνία τα ατόμων που την απαρτίζουν να λειτουργούν με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον και τους λόγους για τους οποίους η απαίτηση αυτή δεν επαληθεύεται. Θα αναφερθούμε στο σύγχρονο δυτικό τρόπο ζωής που προωθεί την εγωκεντρική συμπεριφορά ως αρετή και ότι η συλλογική συνείδηση ενός λαού είναι δείκτης προόδου και πολιτισμού. Τέλος θα μιλήσουμε για τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας της μεταπολίτευσης. Θα αναφερθούμε πώς οι συνθήκες στη χώρα μας ευνόησαν τα φαινόμενα ατομικισμού, τα οποία διαιωνίζονται και μας ταλαιπωρούν ακόμα και σήμερα
Ακολουθεί το δημιουργικό μέρος με το θεατρικό έργο «Ένα βιολί στο χρώμα του πάγου». Πρόκειται για μια αστυνομική ιστορία μέσα από την οποία γίνεται μια προσπάθεια να σκιαγραφηθούν κάποια κοινωνικά φαινόμενα, επίκαιρα ή διαχρονικά. Μέσα σε μια κοινωνία που καταρρέει το κατά πόσο μπορούν κάποια άτομα δρώντας μεμονωμένα να δώσουν μία διέξοδο είναι ένας από τους βασικότερους προβληματισμούς του κειμένου. | en_US |
