Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και εκπαίδευση

Abstract

Από την πρώτη πληροφορική προσέγγιση στην εκπαίδευση τη δεκαετία 1970-1980, έχουν ήδη περάσει πολλές δεκαετίες ,όπου σύμφωνα με τη βιβλιογραφία έχουν καταγραφεί φάσεις, στάδια και μοντέλα ένταξης των Τεχνολογιών στην εκπαιδευτική διαδικασία. Σε ένα τόσο δυναμικό περιβάλλον όπως είναι αυτό της εκπαίδευσης, στο οποίο οι τεχνολογίες αλλάζουν ακολουθώντας το εκάστοτε παιδαγωγικό ρεύμα, είναι αναπόφευκτη η αλλαγή των ονομασιών καθώς και της διάστασης των ορισμών, των όρων και των ορολογιών. Τη δεκαετία του 1960 ,ο όρος «εκπαιδευτική τεχνολογία» (educational technology), βρίσκει εφαρμογή με τη βοήθεια διαφόρων οπτικοακουστικών μέσων, με τις διδακτικές μηχανές και την προγραμματισμένη διδασκαλία. Στην επόμενη δεκαετία του 1970-1980 εκφράζεται μέσω, πιλοτικών ερευνών και της Πληροφορικής, με την χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών (Η/Υ). Ως εκ τούτου τις επόμενες δεκαετίες, η Πληροφορική χαρακτηρίζεται πλέον ως ΤΠΕ (Τεχνολογίες της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών/ ICT: Information and Communications Technologies) και αποτελεί μέσον γνώσης, έρευνας και μάθησης. Στη δεκαετία 1980-1990 παρατηρείται η σταδιακή διάχυσή της στα προγράμματα σπουδών όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης, είτε σαν αυτόνομο γνωστικό αντικείμενο (τεχνοκρατικό μοντέλο), είτε σαν μέσον σε όλα τα μαθήματα (ολοκληρωμένο μοντέλο), είτε σαν συνδυασμός των προηγούμενων (πραγματολογικό μοντέλο) σύμφωνα με τους Μακράκη, Κοντογιαννοπούλου-Πολυδωρίδη,(1995). Η ευρεία έννοια της τεχνολογίας αποτέλεσε πρόσφορο πεδίο για την αναφορά πλήθους συναφών όρων και ορισμών, όπως για παράδειγμα «τεχνολογία στην εκπαίδευση» ή «διδακτική τεχνολογία», ή «τεχνολογικά ενισχυμένη μάθηση», προκαλώντας πολλές φορές σύγχυση και παρερμηνείες. Στο πλαίσιο αυτό, ο Roblyer (2008) αποδίδει όλες αυτές τις έννοιες με ένα δυναμικό και εξελισσόμενο ορισμό «συνδυασμού εργαλείων και διαδικασιών που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση και επίλυση εκπαιδευτικών αναγκών και προβλημάτων, μέσα από την ορθολογική χρήση των πλέον σύγχρονων μέσων»(σ.28). Διανύοντας τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, σίγουρα η τεχνολογία δεν αναφέρεται απλά σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, αλλά στην αξιοποίηση της ψηφιακής γνώσης και τεχνολογίας, έτσι όπως έχει αυτή ραγδαία εξελιχθεί στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, δημιουργώντας ένα περιβάλλον έντονων αλλαγών και προκλήσεων, σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, ένα περιβάλλον που έχει περιγραφεί με τον όρο 4 Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση (4ΒΕ)και Ψηφιακός Μετασχηματισμός (Digital Transformation)(Schwab, 2017).