| dc.description.abstract | Στόχος της παρούσας μελέτης ήταν η αξιολόγηση της ανθεκτικότητας στην ξηρασία 7 ελληνικών ποικιλιών μαλακού σιταριού. Οι ποικιλίες που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η Απολλωνία, ο Αχελώος, η Δοϊράνη, ο Νέστος, ο Ορφέας, ο Στρυμώνας και η Τζενερόζο. Το πείραμα πραγματοποιήθηκε σε θερμοκήπιο σε περιοχή του νομού Φλώρινας κατά την καλλιεργητική περίοδο 2020-2021. Ο προσδιορισμός της ανθεκτικότητας πραγματοποιήθηκε in vivo σε ελεγχόμενες συνθήκες (φυτά σε γλάστρες) με τη μελέτη της συμπεριφοράς των φυτών κάτω από την επίδραση διαφορετικών επιπέδων υδατικής καταπόνησης, η οποία προκλήθηκε με τη χρήση πολυαιθυλενικής γλυκόλης (0%, 5%, 10% και 15% PEG). Η έναρξη της εφαρμογής της καταπόνησης έγινε στο στάδιο διόγκωσης του κολεού και συνεχίστηκε μέχρι την έναρξη της ωρίμανσης των φυτών. Κατά τη διάρκεια του πειράματος μετρήθηκαν το ύψος των φυτών, το μήκος στάχυος με άγανα, το μήκος στάχυος, ο αριθμός των αδελφιών ανά φυτό, η απόδοση σπόρου ανά φυτό, καθώς και η συγκέντρωση προλίνης στα φυτά ως απόκριση στην επίδραση της ξηρασίας.
Η πίεση ξηρασίας που προκλήθηκε από τη χρήση των διαλυμάτων πολυαιθυλενικής γλυκόλης σε διάφορες συγκεντρώσεις επηρέασε αρνητικά το ύψος των φυτών, το μήκος στάχυος, τον αριθμό των αδελφιών και την απόδοση σπόρου ανά φυτό, ενώ παρατηρήθηκε αύξηση στο μήκος στάχυος με άγανα και στη συγκέντρωση προλίνης. Παρατηρήθηκαν στατιστικώς σημαντικές διαφορές, τόσο μεταξύ των ποικιλιών, όσο και μεταξύ των μεταχειρίσεων.
Οι ποικιλίες Τζενερόζο και Ορφέας εμφάνισαν τη μεγαλύτερη συγκέντρωση προλίνης, ενώ η Δοϊράνη τη μικρότερη. Η ποικιλία Τζενερόζο εμφάνισε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση προλίνης στην επίδραση με 10% PEG, ενώ ταυτόχρονα στα ίδια επίπεδα υδατικής καταπόνησης σημείωσε και τη μικρότερη ποσοστιαία μείωση του βάρους. Ο Ορφέας στη μεταχείριση με 15% PEG παρουσίασε την υψηλότερη συγκέντρωση προλίνης και το μεγαλύτερο βάρος από όλες τις ποικιλίες. Ωστόσο δεν είναι δυνατή η εξαγωγή ασφαλούς συμπεράσματος από την παρούσα μελέτη για την πιο ανθεκτική ποικιλία και απαιτείται περαιτέρω έρευνα. The aim of the present study was to evaluate the drought resistance of 7 Greek bread wheat (Triticum aestivum) cultivars Acheloos, Apolonia, Generoso, Doirani, Nestos, Strimonas, and Orpheus, that have been grown in the Cereal Institute of Thessaloniki that belongs to ELGO Dimitra. Τhese varieties were cultured in a greenhouse (in pots) and evaluated at three levels of drought treatment using three different concentrations of polyethylene glycol (5, 10% and 15% PEG 8000) . The stress application started at the stage of booting and ended at the maturity beginning of the plants. Ten replications were used for each treatment (7 varieties x 4 treatments x 10 replications = 280 pots). During the growing period, the plants height, the length of spike with awns, the length of spike, the number of tillers per plant, grain yield per plant and the concentration of proline in the plants treated as a response to the drought were measured. The statistical analysis of the data showed that there were statistically significant differences among the varieties, the concentrations of PEG and their interactions. The drought treatment reduced the plant height, the length of spike, the tillers number and the grain yield per plant of the cultivars studied, whereas it increased the length of spike with awns and proline concentration. The highest value of proline was estimated in plants cultivar Generoso and Orpheus while Doirani had the lowest concentration. Generoso showed the highest proline concentration in the effect with 10% PEG while at the same time, at the same levels of water stress, it also showed the smallest percentage reduction in weight. Under the effect of 15% PEG Orpheus showed the highest proline concentration and the heavier weight in comparison to the other cultivars. However, it is not possible to draw a safe conclusion from the present study about the most resistant variety and further research is needed. | en_US |
