| dc.description.abstract | Στον χώρο της εκπαίδευσης τον 21ο αι. το στοιχείο της ελληνικής παράδοσης είτε τοπικά είτε εθνικά τείνει να εξαλειφθεί. Υποκειμενική είναι η αντίληψη και η εννοιολογική τοποθέτηση του όρου «παραδοσιακός». Ανασκοπήσεις της διεθνούς, αλλά και της τοπικής βιβλιογραφίας έχουν αποδείξει την σπουδαιότητα του ελληνικού παραδοσιακού χορού. Ιδιαίτερα, αξίζει να γίνει αναφορά στην αντιμετώπιση, τη διαχείριση, τη μελέτη αλλά και τη διδασκαλία του παραδοσιακού χορού στον χώρο του σχολείου. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται η εκμάθηση του ελληνικού παραδοσιακού χορού ως μέσο διαθεματικής παρέμβασης. Η πιλοτική παρέμβαση αυτής της εργασίας διαρθρώνεται σε τέσσερις βασικούς σταθμούς, έχοντας ως σημείο αναφοράς την ιστορική χρονογραμμή. Το γενικευμένο, δηλαδή, ιστορικό φάσμα του χορού στο πέρασμα του χρόνου (Αρχαιότητα, Βυζάντιο, Τουρκοκρατία, Μεταγενέστερη περίοδος 20ος-21ος αι.). Ο τελευταίος σταθμός καλύπτεται εκτενέστατα, διαθεματικά και ξεχωριστά σε κάθε δημοτικό γεωγραφικό διαμέρισμα ανά την Ελλάδα με επιπρόσθετα τα παράλια της Μ. Ασίας και τον Πόντο. Στη συγκεκριμένη εργασία συμμετείχαν οι μαθητές της Ε΄ τάξης ενός Δημοτικού Σχολείου στα Γιαννιτσά Ν. Πέλλας, όπου υλοποιήθηκε μια διαφοροποιημένη, διαθεματική διδασκαλία προσαρμοσμένη στο προφίλ των μαθητών με την χρήση ποικίλων διδακτικών στρατηγικών και μεθόδων. Από τα αποτελέσματα φάνηκε ότι ο παραδοσιακός χορός, στο πλαίσιο της κινητικής και δημιουργικής έκφρασης, μπορεί να συμβάλλει στην καλλιέργεια θετικής στάσης απέναντι στην παράδοση, στην ομαδικότητα και τη συνεργασία. Συμπεραίνοντας, κρίνεται αναγκαία η κριτική τοποθέτηση του κάθε ατόμου στην εκπαίδευση αλλά και γενικότερα, προκειμένου να διαφυλαχθεί και να διασωθεί στην νεότερη γενιά, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ο ελληνικός παραδοσιακός χορός.In the field of education in the 21st century the element of Greek tradition either locally or nationally tends to be eliminated. The perception and the conceptual base of the term “traditional” is subjective. Reviews of international, as well as, local literature have demonstrated the importance of Greek traditional dance. In particular, it is worth mentioning the treatment, management, study and teaching of traditional dance in the school. This paper presents the learning of Greek traditional dance as a means of intersectional intervention. The pilot intervention of this paper is structured in four basic stations, having as a reference point the historical timeline. Namely, the generalized historical spectrum of dance over time (Antiquity, Byzantium, Turkish Domination, Subsequent period 20th-21st century). The last station is covered extensively, intersectionally and separately in each municipal geographical area throughout Greece with the addition of the coasts Asia Minor and Pontus. In this paper, participated the students of fifth grade of a primary school in Giannitsa, Pella, where a differentiated intersectional teaching was implemented, adapted to the student’s profile using a variety of teaching strategies and methods. The results showed that traditional dance, in the context of kinetic and creative expression, can contribute to cultivation of a positive attitude towards tradition, teamwork and cooperation. Concluding, it is necessary to critically place each individual in education but also in general, in order to preserve and rescue in the best possible way the traditional Greek dance for the younger generation. | en_US |
