| dc.description.abstract | Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί μελέτη της ιστορίας του θεάτρου και συγκεκριμένα του σχολικού θεάτρου μέσα από θεατρικά έργα, κατά το Μεσοπόλεμο και τη Μεταπολεμική περίοδο. Αρχικά παρουσιάζεται το θεωρητικό πλαίσιο του θεάτρου και της ιστορίας, η σύνδεσή τους, τα χαρακτηριστικά του θεάτρου και η ιστορική αναδρομή από τον 18ο αιώνα έως τον 20ο. Επίσης ερμηνεύεται ο όρος δημόσια ιστορία και εξηγείται πώς χρησιμοποιείται και ποιο το έργο του ιστορικού στην δημόσια ιστορία. Αναλύονται και εξετάζονται οι συνθήκες των ιστορικών περιόδων καθώς και αναφέρεται ο νόμος του 1929 που αλλάζει το τότε εκπαιδευτικό σύστημα. Ακόμη προβάλλεται το Διδασκαλείο Θεσσαλονίκης, που η προσφορά του ήταν τεράστια στην παιδεία φέρνοντας ένα ζωηρό και ζωντανό πνεύμα αλλαγής θέτοντας σε εφαρμογή τη χρήση της δημοτικής γλώσσας. Κυρίαρχη θέση στο πρόγραμμα και στην καθημερινή δράση του σχολείου ήταν η δημιουργική εργασία, η ενεργητική συμμετοχή, το κριτικό πνεύμα, η κοινωνική προσφορά και ευθύνη. Η διδασκαλία από δασκαλοκεντρική γίνεται ομαδοσυνεργατική και το κέντρο ενδιαφέροντος μεταφέρεται από το δάσκαλο στις μαθήτριες. Στη συνέχεια της εργασίας παρατίθενται σχολικές θεατρικές παραστάσεις των περιόδων που εξετάζονται με στόχο την ανάλυση των κειμένων τα μηνύματα που δίνονται στην παιδική ηλικία, τα πρότυπα που προβάλλονται, οι καταστάσεις της κοινωνικής ζωής, η παιδική εργασία, η φτώχεια κ.α. Το παιδί εντάσσεται στις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της εποχής και μεταφέρει στοιχεία των κοινωνικών αλλαγών που χαρακτηρίζουν την ελληνική κοινωνία των περιόδων που εξετάζουμε. Το θέατρο είναι μια καλλιτεχνική έκφραση από την οποία αντλούνται πληροφορίες. Διδάσκονται και παρουσιάζονται τα ήθη έθιμα, αξίες, και άλλα στοιχεία κοινωνικής και καθημερινής ζωής. Ιδιαίτερα το παιδικό σχολικό θέατρο, όπως φάνηκε από την μελέτη, αγγίζει τα νεαρά άτομα που διαδραματίζουν τους ρόλους και ενσαρκώνουν τα πρόσωπα και τις καταστάσεις που επικρατούν στις αντίστοιχες περιόδους.This master thesis is a study of the history of the theater and in particular of school theater through theatrical works, during the interwar and the post-war period. Initially, the theoretical context of theater and history, their connection, the characteristics of the theater and the historical retrospection from the 18th century to the 20th. The term and the uses of public history are also explained. The conditions of the historical periods are analyzed and examined as well as the law of 1929 that changed the then educational system. Also, the Teacher Training School for Females of Thessaloniki is presented, which greatly contributed in education, bringing a lively and spirit of change by putting into use the native language. A dominant position in the program and everyday school activities was creative work, active participation, critical spirit, social contribution and responsibility. Teacher-centered teaching became collaborative and the center of interest was transferred from the teacher to the students. Subsequently the thesis presents school theater works of the periods under consideration aiming at analyzing the representations that are given, the models that are projected, the situations of social life, child labor, poverty, etc. The child is part of the social and economic conditions of the time and carries out elements of the social changes that characterize the Greek society of the periods we are examining. Theater is an artistic expression from which information is extracted. The moral customs, values, and other elements of social and everyday life are taught and presented. Especially the children's school theater as shown by the study touches the young people who play the roles and embody the faces and the situations prevailing in the respective periods. | en_US |
