| dc.description.abstract | Η εν λόγω εργασία διερευνά τις απόψεις και τα αιτήματα που άρθρωσε ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας για τις διδάσκουσες και τον εκπαιδευτικό θεσμό, ειδικά τη γυναικεία εκπαίδευση. Επιχειρεί, μάλιστα, να συνδέσει τις ανωτέρω θέσεις με τη θεώρηση που ανέπτυξε για τη γυναικεία χειραφέτηση. Ο Σύνδεσμος δραστηριοποιήθηκε κατά τον Μεσοπόλεμο, μία περίοδο που χαρακτηρίστηκε από συνεχείς κυβερνητικές εναλλαγές, επιβολή δικτατορικών καθεστώτων και οικονομική αστάθεια. Κατά τη διάρκειά του θεμελιώθηκε στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης το αστικό σχολείο. Ο αριθμός των γυναικών στον εργασιακό στίβο και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αυξήθηκε, κυρίως σε τομείς που θεωρούνταν σύμφυτοι με τη γυναικεία φύση, και το 1930 κατακτήθηκε η δημοτική ψήφος υπό προϋποθέσεις. Παρά ταύτα, οι θέσεις για τον ιδιαίτερο γυναικείο ρόλο επιβίωσαν. Οι γυναίκες είχαν να αντιμετωπίσουν εργασιακές και νομοθετικές διακρίσεις, καθώς και τον ανδρικό ανταγωνισμό. Σε ιδεολογικό επίπεδο η διάχυση των φιλελεύθερων ιδεών, η επιθυμία οικοδόμησης μιας κοινωνίας με διαφορετικές αξίες και η είσοδος των γυναικών στον δημόσιο βίο ευνόησαν την εξάπλωση φεμινιστικών ιδεών και τη στρατολόγηση των γυναικών στον αγώνα για τη χειραφέτηση. Ομάδες φεμινιστικής ιδεολογίας, συχνά σε συνεργασία, διεκδίκησαν με μαχητικό τρόπο την κατάκτηση δικαιωμάτων, επικαλούμενες τις δημοκρατικές αρχές. Ο Σύνδεσμος, η ριζοσπαστική συνιστώσα του κινήματος, έδωσε έμφαση στην αλλαγή της νομοθεσίας, με κύριο αίτημα το εκλέγειν, και επιδίωξε ο αγώνας για την ισότητα να λάβει μαζικό χαρακτήρα. Τα ερευνητικά δεδομένα αντλήθηκαν από τον Αγώνα της Γυναίκας, δημοσιογραφικό έντυπο του Συνδέσμου, και για την επεξεργασία τους αξιοποιήθηκε η ποιοτική ανάλυση περιεχομένου. Από την ερευνητική διαδικασία προέκυψε πως το σωματείο τασσόταν υπέρ της καθιέρωσης του λαϊκού, πρακτικού σχολείου. Ανέδειξε τα υψηλά επίπεδα σχολικής διαρροής και αναλφαβητισμού στους κόλπους της εργατικής τάξης και ζήτησε τη λήψη προνοιακών μέτρων. Ο Σύνδεσμος πρέσβευε πως κάθε παιδί έπρεπε να μορφωθεί σύμφωνα με τις ειδικές ανάγκες του. Για την αγωγή των γυναικών υποστήριξε μετά το 1929 τη συνεκπαίδευση σε κάθε βαθμίδα και την παρακολούθηση κοινών μαθημάτων, με εξαίρεση τα οικοκυρικά, ώστε τα δύο φύλα να έχουν ίσες ευκαιρίες. Τα μέλη του πίστευαν ότι η εκπαίδευση θα βοηθούσε τη γυναίκα να ασκήσει τα νέα και τα παλαιότερα καθήκοντά της, να βελτιώσει τη θέση της και να κατακτήσει την ισότητα.
Αναφορικά με τους εκπαιδευτικούς λειτουργούς, τοποθετήθηκε υπέρ της πλήρους εξίσωσης ανδρών και γυναικών, ζητώντας τον καταρτισμό σαφούς νομοθετικού πλαισίου, ώστε να μη παραβιάζονται τα κεκτημένα γυναικεία δικαιώματα. Εξαίρεση αποτελούσαν όσα προνόμια συνδέονταν με τον μητρικό ρόλο. Ταυτόχρονα, προέτρεπε τις γυναίκες να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους και να συμμετέχουν δυναμικά στους συνδικαλιστικούς συλλόγους. Ως σωματείο, τέλος, πίεσε για αλλαγές σε κλάδους του διοικητικού δικαίου και ασχολήθηκε έμπρακτα με τη μόρφωση των γυναικών, προσθέτοντάς τη το 1927 στους βασικούς στόχους λειτουργίας του.This paper explores the views and requests formulated by the Association for Women's Rights with regard to female teachers, the educational system and especially women's education. In fact, it attempts to link these positions to the vision developed for female emancipation. The Association was active during the Middle War, a period characterized by continued government alterations, the imposition of dictatorial regimes and economic instability. In this course, the urban school was founded in the context of the educational reform. The number of women in the work arena and in higher education increased, particularly in sectors considered inherent to female nature, and in 1930 under certain conditions the municipal vote was established. Nevertheless, the beliefs on the particular role of women survived. Women faced labor and legislative discrimination, as well as competition by men. Ideologically, the spread of liberal ideas, the desire to build a society of different values and the inclusion of women in public life favored the spread of feminist ideas and the active integration of women in the fight for emancipation. Groups that embraced the feminist ideology, often in cooperation, fought in a militant way to claim and gain rights, by pointing to democratic principles. The Association, the radical component of the movement, emphasized the change of legislation, with the right to vote as the main demand, and sought struggle for equality to take on a mass character . Research data was obtained from the Women's Struggle, a journalistic publication of the Association, and quality analysis of content was applied to process it. The research showed that the association was in favor of establishing a practical school, suitable for the lower social classes. It highlighted the high levels of school dropouts and illiteracy within the working class and called for welfare measures. The Association asserted that every child had to be educated according to his or her special needs. After 1929, with reference to the education of women, co-education at all educational levels and the attendance of joint courses, with the exception of home economics, were supported, so that the two sexes had equal opportunities. Its members believed that education would help women carry out their new and older duties, improve their social status and achieve equality. With respect to teachers, it fully supported gender equality, calling for a clear legislative framework to be established in order the acquired women's rights not to be violated. The privileges associated with the maternal role were the only exception. At the same time, the Association urged women to defend their interests and to actively participate in trade unions. Finally, as a feminist union, it lobbied for changes in areas of administrative law and worked on the education of women, adding adding the latter among its main objectives from 1927 onwards. | en_US |
