‘The Cold Case of Self: Postmodern Search for Authorial Identity in The New York Trilogy’

Abstract

We study Paul Auster’s novel, The New York Trilogy, as a triple postmodern detective narrative. We ground our study both on passages from within the book and on scholarly arguments. We offer an alternative reading of the trilogy; more specifically, we read the book as a dramatization of the writer-persona’s search for authorial self (the writer-persona being the role that the author assumes within the writing process). In our theoretical background we study literary postmodernism and its intersection with the detective fiction genre; through these two subjects, we are able to better understand the discourse that the trilogy initiates concerning methods of literary detection and the relationship between authorship and reality. We also approach the concept of self broadly; the self not as a fixed entity, but as language, and as narrative. Supported by our abovementioned theoretical background, we reread the trilogy focusing on the characters’ search for self. We theorize that, as the characters go about their investigations, their strings are being pulled by the writer-persona, but at the same time this writer-persona closely monitors the characters’ moves and learns from their mistakes; in fact, the writer-persona’s search for self seems to be the essence of the trilogy. Through overwhelming ―and intentional― lack of cognitive certainty, the writer-persona manages to provoke answers within the reader by recursively multiplying the questions he poses. The trilogy is a characteristically postmodern paradox, wherein the object of detection is the self, and the detective is the writer-persona.Η εισήγηση μελετά το μυθιστόρημα του Paul Auster, Η Τριλογία της Νέας Υόρκης, μια τριπλή μεταμοντέρνα αστυνομική αναζήτηση. Η μελέτη μας στηρίζεται σε αποσπάσματα από το ίδιο το βιβλίο αλλά και σε ακαδημαϊκές αναλύσεις που έχουν γίνει πάνω σε αυτό. Η μελέτη μας προσφέρει μια εναλλακτική ανάγνωση στην Τριλογία, συγκεκριμένα την διαβάζει ως δραματοποίηση της αναζήτησης του συγγραφέα για συγγραφική ταυτότητα (όπου λέγοντας συγγραφέας, εννοούμε την συγγραφική περσόνα, δηλαδή τον χαρακτήρα που υποδύεται ο συγγραφέας μέσα στην συγγραφική διαδικασία.) Ως θεωρητικό υπόβαθρο μελετάμε την ιστορική εξέλιξη της αστυνομικής λογοτεχνίας σε σχέση με την μεταμοντέρνα λογοτεχνία. Έτσι εμβαθύνουμε στον διάλογο που ανοίγει η Τριλογία πάνω στις μεθόδους αναζήτησης, καθώς και στην επιρροή που ασκούν οι μέθοδοι αναζήτησης στην σχέση συγγραφής-πραγματικότητας. Επίσης, προσεγγίζουμε την ιδέα του εαυτού με πιο ευρείς όρους, δηλαδή ο εαυτός όχι ως μια στέρεη κι ορισμένη οντότητα, μα ως αφήγημα ή/και ως γλώσσα. Με βάση το παραπάνω θεωρητικό υπόβαθρο, διαβάζουμε την τριλογία με την προσοχή μας στραμμένη στην αναζήτηση εαυτού των χαρακτήρων. Υποστηρίζουμε πως, καθώς οι χαρακτήρες συμμετέχουν στις αντίστοιχες υποθέσεις αναζήτησης, η συγγραφική περσόνα είναι η οντότητα που κινεί τα νήματά τους, όμως ταυτόχρονα η ίδια οντότητα παρακολουθεί τις κινήσεις των χαρακτήρων και μαθαίνει από τα λάθη τους. Συγκεκριμένα, θεωρούμε πως η αναζήτηση εαυτού του συγγραφέα είναι το κέντρο της τριλογίας. Μέσα από ακραία ―όμως σκόπιμη― γνωστική αβεβαιότητα, ο συγγραφέας επιτυγχάνει να εκμαιεύσει απαντήσεις στον αναγνώστη μέσω ατέρμονου πολλαπλασιασμού των ερωτήσεων που θέτει. Διαβάζουμε την Τριλογία ως μια χαρακτηριστικά παράδοξη μεταμοντέρνα ντετεκτιβική αναζήτηση όπου το αντικείμενο της αναζήτησης είναι ο εαυτός, κι ο ντετέκτιβ είναι ο συγγραφέας.