| dc.description | In this project we have studied the adaptation of the folk fairytale in general and its adaptation to the needs of a school play performed by primary school pupils in particular. At the beginning of the project we have given the definition of the folk fairytale, through a brief retrospection back in history, and we have also examined the origins of its creation as well.
Then we analyze the term of adaptation, the techniques and the theoretical context in which an adaptation takes place. Moreover, we present a historical study of the children's theatrical plays from the first appearance to the 1970s when they reached at a peak. At the end of the part we have examined the school theatrical plays, their goals and how they can be achieved through the subject of theatrical education. We also tried to find the position of the folk fairytale through the goals and various tasks as they are defined in the Curriculum (2011).
However it has been obvious that there is a lack of theatrical education at the two last classes of the primary school, when pupils themselves can work on folk fairy tales and adapt them into theatrical plays according to their special needs and abilities.
In the second part, the creative, we tried to adapt two folk fairy tales. The first one is adapted in a way so it can be performed by young pupils who are in the first two classes of the primary school in the form of a puppet show as the Curriculum suggests. The second folk fairy tale which has been adapted is intended for the elder pupils in order to be performed during the Cultural Activities.
The aim of this project is not only to appear the vivacity in time of the folk fairy tale and the need to preserve it as an integral part of our cultural heritage, but also from a fresh point of view and through games - tasks during the lesson in Theatrical Education the folk fairy tale can continue its existence as a true companion to the young pupils. | en_US |
| dc.description.abstract | Η παρούσα εργασία ασχολείται με τη διασκευή του λαϊκού παραμυθιού και την προσαρμογή του στο σχολικό θέατρο. Στο πρώτο μέρος της εργασίας, το θεωρητικό, εξετάζεται αρχικά ο ορισμός του λαϊκού παραμυθιού μέσα από μια σύντομη ιστορική αναδρομή, αλλά και οι αρχές που διέπουν τη δημιουργία του. Στη συνέχεια ακολουθεί η ανάλυση του όρου της διασκευής, των τεχνικών που έχουν γίνει περισσότερο αποδεκτές και του θεωρητικού πλαισίου βάση του οποίου πραγματοποιείται μία διασκευή. Έπεται η ιστορική μελέτη του παιδικού θεάτρου από τις απαρχές του μέχρι και την περίοδο της ακμής του το 1970. Στο τέλος του θεωρητικού μέρους εξετάζεται το σχολικό θέατρο, οι στόχοι του, και πώς αυτοί πραγματώνονται μέσα από μάθημα της Θεατρικής Αγωγής. Μέσα από τους στόχους και τους σκοπούς του μαθήματος της Θεατρικής Αγωγής, όπως αυτοί ορίζονται από το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών του 2011 ,αναζητείται η θέση, ο ρόλος και η λειτουργία του λαϊκού παραμυθιού στη σημερινή ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα, ενώ ταυτόχρονα διαπιστώνεται η έλλειψη της θεατρικής αγωγής στις δύο τελευταίες τάξεις του δημοτικού Σχολείου. Την εποχή της ωρίμανσης των μαθητών και της δυνατότητάς τους να επεξεργαστούν τα λαϊκά παραμύθια και να προβούν οι ίδιοι στη μετατροπή τους σε θεατρικό κείμενο.
Στο δεύτερο μέρος, το δημιουργικό, επιχειρείται η διασκευή δύο λαϊκών παραμυθιών. Το πρώτο έχει προσαρμοστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί να παρασταθεί από μαθητές των δύο πρώτων τάξεων του Δημοτικού με τη μορφή κουκλοθεάτρου, κάτι που ορίζεται και από το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών. Το δεύτερο λαϊκό παραμύθι που διασκευάστηκε, προορίζεται για τις μεγαλύτερες τάξεις του δημοτικού με σκοπό να παρασταθεί στη σκηνή, στο πλαίσιο Πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Στόχος της εργασίας είναι όχι μόνο να αναδειχτεί η διαχρονικότητα του λαϊκού παραμυθιού και η ανάγκη συνέχειάς του ως αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς μας, αλλά μέσα από μια ματιά ανανεωτική και με τρόπο παιγνιώδη, που προσφέρει το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής, να συνεχίσει να ζει και να συντροφεύει τους μικρούς μαθητές. | en_US |
