| dc.description.abstract | Τα τελευταία έτη και κατά κύριο λόγο από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και μετά, η Ελλάδα χαρακτηρίζεται έντονα σαν μια πολυπολιτισμική κοινωνία, όπου ζουν, εκπαιδεύονται, δουλεύουν και συμβάλλουν στην οικονομική αλλά και κοινωνική ανάπτυξη του τόπου, πολλαπλές και διαφορετικές πολιτισμικές ομάδες, που ως επί το πλείστον περιέχονται από μετανάστες, τόσο παλιννοστούντες ομογενείς, όσο και αλλοδαπούς.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό, επομένως, πως με στόχο να καταφέρει μια τέτοια κοινωνία να δράσει αποδοτικά μέσα στα πλαίσια πάντοτε του κράτους δικαίου και των δημοκρατικών αρχών, είναι σημαντικό να έχει την ευχέρεια το κράτος να προσφέρει ίσες ευκαιρίες για εκπαίδευση και μόρφωση σε όλους τους πολίτες χωρίς καμία απολύτως διάκριση από εθνικότητα, πολιτισμική ταυτότητα κλπ. Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να έχει τη δυνατότητα το κράτος να διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή καθώς επίσης και την αρμονική συμβίωση όλων των διαφορετικών πολιτισμικών συνόλων, διασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο το δικαίωμα της εκάστοτε πολιτισμικής ομάδας να διατηρεί την πολιτισμική της ταυτότητα.
Οι συγκεκριμένες προκλήσεις, που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια εξαιτίας της καινούριας διεθνοποιημένης και πολυπολιτισμικής πραγματικότητας για την Ελλάδα, είναι εφικτό να υλοποιηθούν και να αποδώσουν θετικά αποτελέσματα, μέσα από μια καινούρια θεώρηση αλλά και ιδεολογική προσέγγιση της εκπαιδευτικής πολιτικής και από μια αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας μας.
Η εν λόγω θεώρηση ανέπτυξε την απαίτηση υιοθέτησης ενός διαφοροποιημένου είδους εκπαιδευτικής πολιτικής, που θα έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί πλήρως στις παραπάνω προκλήσεις μέσα σε όλα τα επίπεδα και όλες τις βαθμίδες της εκπαιδευτικής δράσης του συστήματος της χώρας μας. Η συγκεκριμένη αλλαγή έχει επέλθει στη χώρα μας μέσω της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, η οποία σε επίπεδο σχεδιασμού αλλά και πρακτικής βρίσκεται ακόμα στο ξεκίνημά της. Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια υφίστανται αρκετές νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες έχουν συμβάλει στην εξέλιξη της νέας εκπαιδευτικής μορφής.In recent years and mainly since the mid-1990s, Greece has been strongly characterized as a multicultural society, where many, many different cultural groups live, are educated, work and contribute to the economic and social development of the place. which are mostly contained by immigrants, both returning expatriates and foreigners.
It is easy to see, therefore, that in order for such a society to be able to operate efficiently within the framework of the rule of law and democratic principles at all times, it is important for the state to have equal opportunities for education and training for all citizens without At the same time, it is important for the state to be able to ensure social cohesion as well as the harmonious coexistence of all different cultural groups, thus ensuring the right of each cultural group to maintain its cultural identity.
The specific challenges that have developed in recent years due to the new internationalized and multicultural reality for Greece, it is possible to implement and deliver positive results, through a new vision and ideological approach to educational policy and a reform of its educational system. our country.
This view has developed the requirement to adopt a differentiated type of educational policy, which will be able to fully meet the above challenges at all levels and all levels of educational action of our country's system. This change has taken place in our country through intercultural education, which at the level of planning and practice is still in its infancy. However, in recent years there have been several legislative regulations that have contributed to the development of the new educational form. | en_US |
