Ταξιδιώτες στο χρόνο - Αναζητώντας τα μικρά μυστικά των αγγείων: Σχεδιασμός, υλοποίηση και αξιολόγηση εκπαιδευτικού προγράμματος για το Δημοτικό Σχολείο στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας

Abstract

Ο ρόλος που συντελούν τα μουσεία στη βασική εκπαίδευση είναι ουσιαστικής σημασίας καθώς αποτελούν σημαντικούς φορείς εκπαίδευσης σε όλες τις αναπτυγμένες κοινωνίες. Οι απαιτήσεις της σημερινής κοινωνίας της μάθησης καθιστούν το μουσείο όλο και πιο σημαντικό διότι το ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα δεν δύναται να καλύψει όλες τις πτυχές της μάθησης. Ένα μουσείο αναπτύσσοντας εκπαιδευτικά προγράμματα και δημιουργώντας εκπαιδευτικό υλικό μπορεί να συνεισφέρει θετικά στη διαμόρφωση των σύγχρονων τάσεων της κοινωνίας, την αντιμετώπιση του κοινωνικού αποκλεισμού και τη βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η παρούσα εργασία ασχολείται με τον σχεδιασμό και την υλοποίηση εκπαιδευτικού προγράμματος με τίτλο "Ταξιδιώτες στο χρόνο - Αναζητώντας τα μικρά μυστικά των αγγείων: Σχεδιασμός, υλοποίηση και αξιολόγηση εκπαιδευτικού προγράμματος για το Δημοτικό Σχολείο στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας", κατά το σχολικό έτος 2017-2018. Σκοπός αυτού είναι η διερεύνηση της ιστορικής σκέψης μαθητών σε σχέση με τη μελέτη υλικών καταλοίπων του παρελθόντος σε δύο διαφορετικούς εκπαιδευτικούς χώρους, στο σχολείο και στο μουσείο και πιο συγκεκριμένα η κατανόηση του ρόλου και της σημασίας των πήλινων αγγείων στη ζωή των ανθρώπων στο παρελθόν. Για την υλοποίηση του εκπαιδευτικού προγράμματος αξιοποιήθηκε η μέθοδος της μελέτης περίπτωσης και για την αξιολόγηση αυτού χρησιμοποιήθηκε η ποιοτική έρευνα συλλογής δεδομένων. Για την εκπόνησή της πραγματοποιήθηκε μελέτη περίπτωσης της εφαρμογής του εκπαιδευτικού προγράμματος σε 47 παιδιά της Ε΄ Δημοτικού του Σχολείου Νίκαιας Λάρισας στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν τα εργαλεία του ερωτηματολογίου και της ελεύθερης συνέντευξης. Η ανάλυση των δεδομένων έγινε με ποιοτική ανάλυση περιεχομένου. Τα ευρήματα της αξιολόγησης έδειξαν ότι οι μαθητές, ως επί το πλείστον, κατανοούν την ιστορική διάσταση των υλικών καταλοίπων που μελέτησαν και πιο συγκεκριμένα έκαναν αναφορά στο υλικό κατάλοιπο και το σύνδεσαν με το ιστορικό του πλαίσιο. Οι μαθητές, αν και δεν είχαν σχετική εκπαίδευση στο σχολείο, μπόρεσαν να αντιληφθούν την ιστορικότητα των υπό μελέτη αντικειμένων και κατάφεραν να παράγουν ιστορική σκέψη με τη βοήθεια της μελέτης υλικών καταλοίπων του παρελθόντος ως φυσικών αντικειμένων στο μουσείο.The role played by museums in primary education is essential as they are important educational institutions in all developed societies. The demands of today's learning society make the museum increasingly important, because the actual education system cannot cover all aspects of learning. By developing educational programs and creating educational material, a museum can contribute positively into shaping modern society, tackling social exclusion and improving the educational process. This work deals with the design and implementation of a training program entitled "Travelers in time - Looking for the little secrets of vessels: Planning, implementation and evaluation of a training program for the Primary School at the Diachronic Museum of Larissa ", during the school year 2017-2018. Our purpose is to investigate the students' historical thinking about the study of the material remains of the past in two different educational settings, at school and in the museum, and more specifically the understanding of the role and importance of clay pots in the life of people in the past. The case study method was used for the implementation of the training program, while for the project’s evaluation, we used qualitative data collection research. A case study on the implementation of the educational program was carried out in 47 children of the Elementary School of the School of Nikea Larissa in the Diachronic Museum of Larissa. The questionnaire tools and the free interview were used to collect the data. The analysis of the data was done with qualitative content analysis. The findings of the evaluation have shown that students, for the most part, understand the historical dimension of the material remains they studied and more specifically made a reference to the material remains and linked it to its historical context. The pupils, although they did not have any relevant education at school, were able to perceive the historicity of the objects under study and managed to produce historical thought through the study of the material remains of the past as natural objects in the museum.