Δραματοποίηση άψυχων αντικειμένων: η μοτοσυκλέτα από αντικείμενο σε θέση υποκειμένου

Abstract

Με την παρούσα εργασία επιχειρείται να αναδειχτεί, αλλά και να κατανοηθεί, η λογοτεχνική υπόσταση της μοτοσυκλέτας. Αν και άψυχο αντικείμενο, γοητεύει και εμπνέει. Τα τεχνικά της χαρακτηριστικά και οι τρόποι που χρησιμοποιείται τροφοδοτούν το ιδιαίτερο συμβολικό της φορτίο, που διανθίζεται μέσα στο πέρασμα του χρόνου από το κοινωνικό της πλαίσιο. Αυτό που κάνει την εικόνα του μοτοσυκλετιστή ιδιαίτερα δυνατή είναι το αέναο στοίχημα του αναβάτη με την ουσία της ίδιας της ζωής, το οποίο παίζεται κάθε στιγμή από την ώρα που ανεβάζει και τα δύο του πόδια στις ποδολαβές. Η ελληνική γραμματεία την φιλοξενεί σε έργα πεζογραφίας και ποίησης. Μια ολόκληρη ανθολογία 110 ποιημάτων αναλύεται σε αυτήν την εργασία, με σκοπό την αναγνώριση του λογοτεχνικού της ρόλου και του εύρους του συμβολικού της φορτίου. Σχεδόν στα μισά από αυτά (44%) η μοτοσυκλέτα λειτουργεί ως Υποκείμενο-Ηρωίδα. Επιβεβαιώνεται το συμβολικό φορτίο, το οποίο πηγάζει από τα τεχνικά της χαρακτηριστικά, και γίνεται κατανοητή η σχέση της με μια σειρά από έννοιες, όπως της ελευθερίας και του έρωτα. Για τη δημιουργική προσέγγιση επιλέγεται η συγγραφή θεατρικής φόρμας, όπου μέσω της δραματοποίησης αναδεικνύεται το πολυσχιδές συμβολικό φορτίο της μοτοσυκλέτας και η επάρκειά της να σταθεί ενεργητικά/πρωταγωνιστικά ακόμη και ως άψυχο αντικείμενο.