| dc.description.abstract | Το σχολείο είναι ο δεύτερος σημαντικότερος φορέας κοινωνικοποίησης των παιδιών και ανήκει στους δευτερογενείς φορείς, αφού ασκεί σημαντική επίδραση κυρίως στα μετέπειτα στάδια της ζωής του ανθρώπου. Σαφέστατα, ο σημαντικότερος φορέας είναι η οικογένεια η οποία ανήκει στους πρωτογενείς φορείς κοινωνικοποίησης. Βασικό γρανάζι μέσω του οποίου το σχολείο επιτυγχάνει τους σκοπούς του είναι οι εκπαιδευτικοί - παιδαγωγοί, διότι καλούνται να διαμορφώσουν τους αυριανούς παραγωγικούς και ευσυνείδητους πολίτες δίνοντας βάση στην προσωπική ανάπτυξη των μαθητών και την ικανοποίηση της ανάγκης τους για αυτοεκπλήρωση. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος στην οποία παρουσιάζονται ορισμένες δυσλειτουργίες του σχολείου και γενικότερα του εκπαιδευτικού συστήματος. Για την επίλυση των σχολικών προβλημάτων, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο, ήταν επιτακτική η ανάγκη της αξιολόγησης στην εκπαίδευση. Μία μορφή εκπαιδευτικής αξιολόγησης ήταν και ο θεσμός του Επιθεωρητή. Πρόκειται για έναν από τους παλαιότερους εκπαιδευτικούς θεσμούς της χώρας μας, που άφησε στο διάβα του μία γλυκόπικρη γεύση. Στην εργασία αυτή θα παρουσιάσουμε και την καθημερινή δραστηριότητα των επιθεωρητών στην Εκπαιδευτική Περιφέρεια Κοζάνης, αλλά και την λειτουργία των σχολείων κατά την περίοδο 1930-1970. Ο επιθεωρητής ήταν άτομο με κύρος, γνώση, εμπειρία και κύρια αρμοδιότητά του την βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου. Ωστόσο, με την πάροδο των χρόνων η εσφαλμένη διαχείριση της εξουσίας του επέφερε αντιδράσεις από πλευράς διδασκάλων. Την θέση του ανέλαβε ο Σχολικός Σύμβουλος, ο οποίος θεσπίστηκε για να αλλάξει το κλίμα που επικρατούσε ως τότε, αλλά δεν διέθετε την ουσιαστική υποστήριξη της εκάστοτε κυβέρνησης με αποτέλεσμα να έχει ημερομηνία λήξης. Τέλος, ιδρύθηκαν τα Περιφερειακά Κέντρα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού με σκοπό την βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου, την στήριξη και ενημέρωση των εκπαιδευτικών σχετικά με τα προγράμματα σπουδών και την εισαγωγή νέων τεχνολογιών στην εκπαιδευτική διαδικασία.______________________________________________________________________________The school is the second most important agent for the socialization of children. It belongs to the secondary agents, since it has a significant influence mainly in the later stages of human life. Clearly, the most important agent is the family, which belongs to the primary agents of socialization. The main gear through which the school achieves its goals is the teachers - educators, since they are called to shape tomorrow's productive and conscientious citizens focusing on the personal development of students and the satisfaction of their need for self-fulfillment. On the other side of the coin, malfunctions
of the school and the educational system in general appeared. In order to solve those problems, at least in theory, the need for evaluation in education was imperative. The institution of the Inspector was also a form of educational evaluation, capable of satisfying that need (in part). It is one of the oldest educational institutions in our country that left behind a bittersweet taste. In this thesis we will present the daily activities of the inspectors in the Educational District of Kozani as well as the operation of its schools during the period 1930-1970. The inspector was a person with prestige, knowledge, experience and his main responsibility was to improve the educational process. However, over the years, the abuse of his power caused the reaction of the body of teachers. His position was later taken over by the School Counselor who was appointed to change the school standards/standard methods, but did not have the substantial support of the respective government, meaning that each Counselor had an expiration date. Finally, the Regional Centers for Educational Planning were established in order to improve the educational work, support and inform teachers about curricula and the introduction of new technologies in the educational process. | en_US |
