Προσεγγίζοντας το μυθιστόρημα "Λοστρέ" του Λένου Χρηστίδη

Abstract

Στην παρούσα διπλωματική επιχειρείται η προσέγγιση, η εξέταση και μελέτη του μυθιστορήματος «Λοστρέ» του Λένου Χρηστίδη, υπό το πρίσμα της αφηγηματολογίας, της υφολογίας, καθώς επίσης και μια εκτενέστερη ανάλυση για τη σάτιρα, τη διακειμενικότητα, και την παρωδία, αναφορικά με το κείμενο. Το συγκεκριμένο πόνημα ασχολείται, βασισμένο στο θεωρητικό πλαίσιο, με τις θεωρίες της αφηγηματολογίας και της υφολογίας και με τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται μέσα στο μυθιστόρημα του Λένου Χρηστίδη. Η ανάλυση για τη σάτιρα, την παρωδία και τη διακειμενικότητα προκύπτει από την πληθώρα θεωρητικών θέσεων της επιστημονικής κοινότητας, καθώς επίσης και από τις τοποθετήσεις του ίδιου του συγγραφέα. Το μυθιστόρημα «Λοστρέ» προσφέρεται για εξέταση από ποικίλες οπτικές, παρόλα αυτά δεν επιχειρείται μία κοινωνιολογική προσέγγιση. Χρησιμοποιούνται τα θεωρητικά εργαλεία, τα οποία βοηθούν ως προς μία βάσιμη ερμηνεία. Ο κύριος στόχος της εργασίας είναι να αναδείξει τους τρόπους με τους οποίους ένας συγγραφέας της νέας γενιάς της ελληνικής λογοτεχνίας χρησιμοποιεί τα αφηγηματικά και υφολογικά μέσα με σκοπό να ενσωματώσει το χιούμορ στα κείμενα του, να σατιρίσει τη σύγχρονή του εποχή, και τέλος να παρωδήσει κοινωνικά φαινόμενα, τόσο μέσα από τη δική του συγγραφική φωνή, όσο και μέσα από τον “διάλογο” με άλλους συγγραφείς και διαφορετικά κείμενα. Ως εκ τούτου το μυθιστόρημα εξετάζεται με δύο μεθόδους, αφενός της αφηγηματολογίας, η οποία πρόκειται για έναν ουδέτερο κανόνα ανάλυσης, αφετέρου της υφολογίας, η οποία προσφέρει μία υποκειμενική προσέγγιση. Η παρούσα διπλωματική χωρίζεται σε πέντε κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο αποτελεί μια εισαγωγή στο μυθιστόρημα, δημιουργείται δηλαδή το κάδρο γνωριμίας με αυτό. Παρουσιάζονται η ιστορία, οι χαρακτήρες, η πλοκή, και τα περικειμενικά του στοιχεία. Στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται μια σύντομη επισκόπηση του μυθιστορήματος, σύμφωνα με την οπτική του συγγραφέα. Τα δεδομένα και το υλικό για το συγκεκριμένο κεφάλαιο προέκυψαν από δύο συνεντεύξεις, τις οποίες παραχώρησε ο συγγραφέας στη συντάκτρια της διπλωματικής. Στο τρίτο και τέταρτο κεφάλαιο αναπτύσσεται το θεωρητικό πλαίσιο, το οποίο αφορά στην αφηγηματολογία και την υφολογία αντίστοιχα. Τέλος, στο πέμπτο κεφάλαιο γίνεται μια εκτενής ανάλυση για τη σάτιρα, την παρωδία, και τη διακειμενικότητα, με βάση τη θεωρία, και, όπου κρίθηκε απαραίτητο, τη θέση του συγγραφέα. Η διπλωματική ολοκληρώνεται με το δημιουργικό μέρος, το οποίο αποτελούν δύο διηγήματα, το ένα γραμμένο με την αφηγηματική γλώσσα και το αφηγηματικό ύφος του συγγραφέα, και το δεύτερο πρόκειται για ένα διήγημα, βασισμένο σε χαρακτήρες του μυθιστορήματος, αλλά με ανατροπή στην πλοκή.

In the present thesis we are attempting to approach, research and investigate “Lostre”, a novel written by Lenos Christides, through the prism of narratology and stylistics of writing, and we additionally venture a more thorough analysis of satire, intertextuality and parody with regard to the text. The current treatise discusses, based on the theoretical framework, the theories of narratology and style/stylistics and the way we encounter them in Christides’ novel. The analysis of satire, parody and intertextuality emerges from a plethora of discourses in the scientific community, as well as the discourse the writer himself develops. “Lostre” lends itself for examination from many different points of view; however, we will not attempt a sociological approach here. In contrast, we used the theoretical tools which help us towards a (for the most part) objective analysis. The main aim of this paper is to bring forward the ways in which a writer from the modern day generation of Greek literature uses the narrative and stylistic means at hand, in order to approach a situation with humor, satirize his/her contemporaries, and lampoon social phenomena, both through his/her own creative voice, as well as through the ongoing “dialogue” with other texts and writers. The novel, thusly, is examined with two methods; on one hand, the narratology, which constitutes an objective rule of analysis, and on the other, stylistics, which offer a more subjective approach to our material. The present paper is divided in five chapters. The first chapter is an introduction to the novel, and it functions as a frame of acquaintanceship with the text. There, we present the main story, the characters, the plot and other peritextual elements. In the second chapter, we will attempt a brief overview of the novel, according to its writer’s point of view. The data and material for this particular chapter were collected through two interview sessions that were granted to us by the writer himself. In the third and fourth chapter, the main discourse of the thesis is developed, mainly elaborating on narratology and stylistics, respectively. The fifth and final chapter is an extensive analysis of satire, parody and intertextuality, based on the theoretical framework we used and, where necessary, the writer's own opinions. The current paper concludes in the creative part, which consists of two short stories. The first one is written in the narrative language and style of Christedes, and the second one is based on the characters of the novel, but contains a main plot twist.