| dc.description.abstract | Σύγχρονα ερευνητικά δεδομένα μαρτυρούν ότι οι μαθητές με Σύνδρομο Down (ΣD) έχουν τη δυνατότητα να μάθουν ανάγνωση και γραφή. Όμως, η έκθεση των μαθητών σε εργασίες που βοηθούν στην ανάπτυξη των γραφοκινητικών και αναγνωστικών δεξιοτήτων των μαθητών, αυξάνεται περίπου τρία με τέσσερα χρόνια, σε σχέση με τους μαθητές της τυπικής ανάπτυξης (Menghini, 2014). Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν να διερευνηθεί το επίπεδο ανάπτυξης των γραφοκινητικών δεξιοτήτων παιδιών με ΣD και η δυνατότητα βελτίωσης αυτών. Για το σκοπό αυτό, οργανώθηκε και εφαρμόσθηκε πιλοτική παρέμβαση σε μαθητή με ΣD. Ο μαθητής, ηλικίας 10 ετών, φοιτά στο ειδικό Δημοτικό Σχολείο Φλώρινας. Συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκαν δώδεκα παρεμβατικές διδασκαλίες με διαθεματικό χαρακτήρα, κατά τη διάρκεια των οποίων χρησιμοποιήθηκε πληθώρα υλικών και μέσων, με κύριο σκοπό να εγείρουν το ενδιαφέρον των μαθητών. Οι στόχοι που τέθηκαν αφορούσαν στην ανάπτυξη της λεπτής κινητικότητας, του οπτικοκινητικού συντονισμού και, κατ’ επέκταση, την ανάπτυξη των γραφοκινητικών δεξιοτήτων του μαθητή. Για την αξιολόγηση χρησιμοποιήθηκε η δοκιμασία Beery VMI-6 και το ημερολόγιο της ερευνήτριας. Η δοκιμασία VMI εφαρμόσθηκε δύο φορές, μία φορά πριν την έναρξη των παρεμβάσεων και μία στο τέλος των παρεμβάσεων, ενώ μετά το πέρας κάθε διδασκαλίας καταγράφονταν η αποτελεσματικότητα σε μορφή ημερολογίου. Από τη σύγκριση του προελέγχου και του μετελέγχου της δοκιμασίας VMI και μέσα από τις καταγραφές των ημερολόγιων, παρατηρείται σαφής βελτίωση του μαθητή, και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα, σε κάθε τομέα των γραφοκινητικών του δεξιοτήτων. Τελικά, συμπεραίνεται, ότι στοχευμένα προγράμματα παρέμβασης μπορούν να είναι ιδιαίτερα ωφέλιμα και αποτελεσματικά σε άτομα ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. | el_GR |
