Εγωΐκό Τοπίο: Οι προβολές μου/ Οι προβολές του ατόμου

Abstract

Η παρούσα εργασία παρουσιάζει την έννοια του Εγωϊκού Τοπίου και ερευνά την σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του και την τέχνη. Τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, ως κομμάτι της κοινωνίας ο καθένας έρχεται αντιμέτωπος με το ποιος/α είναι. Η αίσθηση του εαυτού αντλείται συνήθως από το συνονθύλευμα των σκέψεων, των συναισθημάτων και των πεποιθήσεων που η κάθε διαφορετική προσωπικότητα κουβαλά και καλείται καθημερινά να αλλάζει και να διαπραγματεύεται. Η αλλαγή αυτή είναι σημαντική και έρχεται φυσικά, επιτρέποντας στον άνθρωπο να μαθαίνει και να επικοινωνεί καλύτερα τον εαυτό του. Όπως λέει και ο AnthonydeMello «Αυτός που θέλει να έχει σταθερή ευτυχία πρέπει να αλλάζει συχνά» . Ωστόσο για να μπορέσει να γίνει αυτή η αλλαγή, θα πρέπει ο άνθρωπος να είναι σε θέση να αναγνωρίσει τις δυσλειτουργικές καταστάσεις/πεποιθήσεις που συντηρεί. Όμως αν και μέχρι ένα σημείο όλοι γνωρίζουν τον εαυτό τους, υπάρχουν κάποια κομμάτια που χρήζουν αναθεώρησης ή διαφορετικής προσέγγισης, μα οι άνθρωποι αρνούνται πεισματικά να αλλάξουν. Κομμάτια τα οποία είτε θετικά είτε αρνητικά τα κουβαλά για τόσο καιρό ο άνθρωπος που παίζουν πλέον σημαντικό ρόλο στην εικόνα που έχει για τον εαυτό του. Είναι όλα αυτά τα κομμάτια που σχηματίζουν το Εγωϊκό Τοπίο. Τα παραπάνω θα θιχτούν στην εργασία όχι ως μια πρόταση όπου ο άνθρωπος θα πρέπει να πάψει να δημιουργεί εικόνες, απόψεις, τόπους, μα με σκοπό να δώσουν έμφαση στην περιοριστική φύση της ταύτισής του με αυτά. Μια ταύτιση που κατά συνέπεια την πράττει ως άνθρωπος και ο καλλιτέχνης, το έργο του οποίου δέχεται ερεθίσματα από το γύρω περιβάλλον. Άρα όταν ο δημιουργός ή γενικότερα ο άνθρωπος έρχεται σε επαφή με την φύση και τα τοπία της βλέπει αυτό που είναι ή αυτό που κουβαλά;

_______________________________________________________________________________________________________ The following work presents the concept of Egoic landscape and explores the relationship of man with himself and art. Both internally and externally as part of society everyone is confronted with who they are. The sense of self is usually derived from the patchwork of thoughts, emotions and beliefs that every different personality carries and is called upon to change and negotiate daily. This change is important and comes naturally, allowing man to learn and communicate better himself. As Anthony de Mello says, "one who wants to have steady happiness must change often." However, in order for this change to be made, one must be able to recognize the dysfunctional situations/beliefs that he maintains. But although at one point everyone knows themselves, there are some pieces that need to be reviewed or approached differently, but people stubbornly refuse to change. Pieces that either positively or negatively are being carried for so long, that play an important role in the image one has for himself/herself. They are all these pieces that form the Egoic landscape. The above will be touched on work not as a proposal under which a person should cease to create images, views, places, but in order to emphasize the restrictive nature of his/hers identification with them. An identification that therefore happens as a human being to the artisttoo, whose work receives stimuli from the surrounding environment. So when a creator or a person in general comes into contact with nature and its landscapes, does he/she see what is or what one carries?