Από την εικόνα στον λόγο και από τη ζωγραφική στη Δημιουργική Γραφή. Συνομιλία με τους πίνακες της Φ. Κάλο
Abstract
Η παρούσα εργασία εξετάζει τη σχέση αλληλεπίδρασης μεταξύ των δύο καλλιτεχνικών πεδίων, του εικαστικού με τη συγγραφή και της ζωγραφικής με τη δημιουργική γραφή, προσεγγίζοντάς τα αρχικά στα πρώιμα στάδιά τους, την εικόνα και τον λόγο. Μέσα από τη σύγκριση και τη διερεύνησή τους ως κώδικες επικοινωνίας, αλλά και σε επίπεδο εννοιολογικό, κοινωνιολογικό και καλλιτεχνικό αποδεικνύεται ότι, η σχέση του λόγου με την εικόνα και της ζωγραφικής με τη λογοτεχνία και τη δημιουργική γραφή, είναι σχέση παραλληλίας και αντίθεσης, αλλά και σχέση διαρκούς και αέναης επικοινωνίας και συνύπαρξης, στο πέρασμα του χρόνου. Επιπλέον, διαπιστώνεται, μέσα από πλήθος παραδειγμάτων από τον χώρο της τέχνης, ότι ένα έργο τέχνης μπορεί να λειτουργήσει ως ισχυρό ερέθισμα εκδήλωσης δημιουργικής στάσης και γραφής . Έτσι, στο δημιουργικό μέρος της εργασίας, επιχειρείται η συγγραφή ενός ημερολογίου εμπνευσμένο από τους πίνακες της Φρίντα Κάλο, γνωστή σε όλους, ως η καλλιτέχνης που έκανε τον πόνο της τέχνη. Η επιλογή συγγραφής του ημερολογίου για τη Φρίντα Κάλο, ενός αυτοβιογραφικού είδους, προέκυψε κυρίως από την ανάγκη «συνομιλίας» με τους πίνακές της, κυρίως με τις αυτοπροσωπογραφίες της, οι οποίες παρουσιάζουν με έντονο και συμβολικό τρόπο, πτυχές του εσωτερικού της κόσμου, μία εξομολόγηση από καρδιάς των συναισθημάτων και των κρυφών της σκέψεων, όπως άλλωστε αποτυπώνονται γλαφυρά και στον θεατρικό μονόλογο του βιβλίου του Pino Cacucci για τη Φρίντα Κάλο, με τίτλο «Viva la vida!»
ABSTRACT
This thesis examines the relationship of interaction between the two artistic fields, this of visual art with writing and this of painting with creative writing, approaching the initials in their early stages, the image and the speech. Through their comparison and exploration as different codes of communication, but also at a conceptual, sociological and artistic level , it is revealed that the relationship between speech and image and painting with literature and creative writing is a relationship of parallelism and contrast, but also such a one of a constant and perpetual communication and coexistence, over the years. In addition, , taking into consideration a number of examples from the field of art, it is established that a work of art can function as a powerful incentive for the manifestation of creative attitude and writing. Thus, an attempt to write a diary inspired by the paintings of Frida Kahlo, known to all, as the artist who converted her pain to art is made on the creative part of this assignment. The choice of writing the diary for Frida Kahlo, an autobiographical genre, arose mainly from the need of "discussion" with her paintings and mainly with her self-portraits, which represent in a strong and symbolic way, aspects of her inner world and in other words a heartfelt confession of her feelings and hidden thoughts, as those are reflected in the theatrical monologue of Pino Cacucci's book about Frida Kahlo, entitled "Viva la vida!"