Μνήμη και Ιστορία στην ποίηση του Χρήστου Μπράβου

Abstract

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Η παρούσα εργασία ερευνά τους τρόπους με τους οποίους η Μνήμη και η Ιστορία διαμόρφωσαν την ποιητική συνείδηση του Χρήστου Μπράβου. Ερευνώνται ζητήματα, όπως ο τόπος, ο χρόνος, ο θάνατος, η επίδραση του δημοτικού τραγουδιού στους ποιητές της «ορεινής ενδοχώρας», βασικός εκπρόσωπος της οποίας είναι ο Χρήστος Μπράβος. Οι έννοιες του τραύματος, της προφορικότητας και ο εμφύλιος πόλεμος διαμόρφωσαν το τοπίο της ιστοριογραφίας και προκάλεσαν την «έκρηξη» των σπουδών μνήμης. Οι περιθωριοποιημένοι και ηττημένοι απέκτησαν φωνή με την προφορική μαρτυρία. Αυτή η νέα συνθήκη επηρέασε τη μεταπολεμική λογοτεχνία. Τέλος η εργασία ολοκληρώνεται με την προσωπική γραφή, δεκατρία ποιήματα εμπνευσμένα από τους θεματογραφικούς πυλώνες της ερμηνευτικής προσέγγισης της ποίησης του Χρήστου Μπράβου.

ABSTRACT This paper examines the ways in which Memory and History shaped the Christos Bravos’s poetic consciousness. Issues are considered, such as place, time, death, the effect of folk song on the poets of the "mountainous hinterland", the main representative of which is Christos Bravos. Concepts of trauma, orality, and the Civil War shaped the “landscape” of historiography and sparked the “explosion” of memory studies. The marginalized and defeated gained a voice through oral testimony. This new condition influenced post-war literature. Finally, the paper concludes with the creative writing, thirteen poems inspired by the thematic pillars of the interpretative approach to Christos Bravos's poetry.