| dc.description.abstract | Στην περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και της Δυτικής Θράκης τα βιώματα της βουλγαρικής κατοχής παρέμειναν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ανεξίτηλα στη μνήμη των κατοίκων, καθώς σε διάστημα περίπου τριάντα χρόνων, η Βουλγαρία κατάφερε να προσαρτήσει τρείς φορές τα εδάφη αυτά · η πρώτη κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913), η δεύτερη την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1916-1918) και η τρίτη κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1941-1944). Οι βουλγαρικές κατοχές έχουν αποτυπωθεί στη «συλλογική» αλλά και «ατομική μνήμη» του ελληνικού πληθυσμού των περιοχών αυτών ως βίαιες και ληστρικές. Η παρούσα έρευνα επικεντρώνεται στη σκληρή πολιτική που ακολούθησαν οι βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία είχε ως συνέπεια την πρόκληση ενός μεγάλου κύματος προσφύγων που αναγκάστηκε να μετακινηθεί από τις βουλγαροκρατούμενες περιοχές προς στη γερμανική ζώνη κατοχής. Ο σκοπός της μελέτης αυτής είναι να διερευνήσει σε βάθος διάφορες πτυχές αυτού του ζητήματος, αξιοποιώντας προσεκτικά διάφορα έγγραφα και μαρτυρίες. Αρχικά, γίνεται μια σύντομη παρουσίαση των τριών βουλγαρικών κατοχών της Ανατολικής Μακεδονίας και της Δυτικής Θράκης, φιλοδοξώντας να εντοπιστούν και να περιγραφούν τα αίτια που ανάγκασαν τον πληθυσμό να μετακινηθεί από τις εστίες του. Στο πρώτο κεφάλαιο επιχειρείται η παρουσίαση ενός πληθυσμιακού χάρτη της μετακίνησής και του τόπου εγκατάστασής τους. Στο δεύτερο κεφάλαιο εξιστορούνται οι δυσκολίες της καθημερινής επιβίωσης των καταφυγόντων, ενώ ταυτόχρονα περιγράφονται οι προσπάθειες εκ μέρους της κατοχικής κυβέρνησης, αλλά και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας των φιλανθρωπικών οργανώσεων και της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας, αναφορικά με τη περίθαλψη και την αποκατάσταση του μεγάλου αριθμού των προσφύγων. Στο τελευταίο κεφάλαιο παρουσιάζεται ο κυβερνητικός σχεδιασμός για την όσο το δυνατόν ομαλότερη παλιννόστησή του μετά το πέρας του πολέμου, καθώς και οι μεταπολεμικές διεκδικήσεις της ελληνικής αντιπροσωπείας στο Συνέδριο του Παρισίου το 1947, για την απονομή δικαιοσύνης και των οικονομικών αποζημιώσεων στα θύματα του πολέμου._____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________The experience of the Bulgarian occupation in the region of Eastern Macedonia and Western Thrace has remained as an ineffaceable memory to its inhabitants. Within a short period of thirty years, Bulgaria managed to annex these territories three times; the first during the Balkan Wars (1912-1913), the second during the First World War (1916-1918) and the third during the Second World War (1941-1944). These occupations have been imprinted in the "collective" but also "individual" memory of the local Greek population as violent and marauding. The present study focuses on the harsh policies pursued by the Bulgarian occupation forces during World War II, which resulted in a large influx of refugees who were forced to move from the Bulgarian-occupied areas to the German-occupied zone. The purpose of this thesis is an in-depth exploration of various aspects regarding this issue, through the careful examination of a variety of documents and testimonies. Initially, a brief presentation of the three different Bulgarian occupations of Eastern Macedonia and Western Thrace is made, aiming to identify and describe the causes that forced the population to seek refuge away from their homes. The first chapter attempts to present a mapping of this movement of the refugee population and the places of its relocation. The second chapter narrates the difficulties of their daily survival, and documents the policies and efforts pursued on behalf of the Greek collaborationist government. It also examines the private initiatives of many philanthropic foundations and the Greek Orthodox Church regarding the relief work and rehabilitation of the large number of refugees. In the last chapter the government's plan for the smoothest possible repatriation after the end of the war is presented, as well as the post-war claims of the Greek delegation to the Paris Peace Conference in 1947 concerning the administration of justice and financial compensation to the war victims. | en_US |
