Σύνδρομο διάσπασης ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας: μια πιλοτική παρέμβαση

Abstract

Τα προβλήματα των παιδιών με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) στην γλωσσική ανάπτυξη προκύπτουν από τα πρωτογενή συμπτώματα της ΔΕΠΥ, που είναι η απροσεξία, η υπερκινητικότητα και η παρορμητικότητα (Κάκουρος & Μανιαδάκη,2012). Σκοπός αυτής της εργασίας ήταν η μελέτη της δυνατότητας βελτίωσης του γλωσσικού και εκφραστικού λεξιλογίου ενός μαθητή με ΔΕΠΥ, μέσω της "παιγνιώδους μάθησης", με τη χρήση δομημένων κινητικών παιχνιδιών με γλωσσικό διαθεματικό περιεχόμενο, σε δέκα διαδραστικές διδακτικές ενότητες, προσαρμοσμένες στις ιδιαιτερότητες του μαθητή. Η πιλοτική παρέμβαση που σχεδιάστηκε πραγματοποιήθηκε στο Ειδικό Σχολείο Βέροιας σε μαθητή με ΔΕΠΥ. Ο μαθητής πήρε μέρος με τη μορφή προελέγχου στην Δοκιμασία Εκφραστικού Λεξιλογίου και με το τέλος των δέκα παρεμβάσεων υποβλήθηκε σε μετέλεγχο με την ίδια δοκιμασία, ενώ τηρούνταν σε κάθε παρέμβαση ημερολόγιο, για την αξιολόγησης τις απόδοσης του μαθητή. Τα αποτελέσματα έδειξαν σταδιακή βελτίωση του εκφραστικού λεξιλογίου του μαθητή αλλά και των επιμέρους στόχων που είχαν τεθεί. Συμπεραίνεται ότι η χρήση του κινητικού παιχνιδιού με δομημένο δημιουργικό τρόπο που θα στοχεύει στην ανάπτυξη και βελτίωση των εκφραστικών δυνατοτήτων των παιδιών με ΔΕΠΥ ή επιμέρους δυσκολιών τους, μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο παρέμβασης στοχεύοντας αποτελεσματικά στη διάθεση για κίνηση, δημιουργικότητα, ευχαρίστηση και ενίσχυση του θετικού αυτοσυναισθήματος, που τόσο έχουν ανάγκη οι μαθητές με ΔΕΠΥ.The problems of children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) in language development arise from the primary symptoms of ADHD, namely inattention, hyperactivity and impulsivity (Kakouros & Maniadaki, 2012). The purpose of this work was to study the ability to improve the language and expressive vocabulary of a pupil with ADHD through "playful learning" using structured motor games with linguistic content in ten interactive teaching modules tailored to the peculiarities of the pupil. The pilot intervention that was planned was carried out at the Special School of Veria in a student with ADHD. The pupil took part in the Preliminary Test in the Expression Vocabulary Test and at the end of the ten interventions he was subjected to a post-test with the same test, while observing each intervention log, for assessing student performance. The results showed a gradual improvement of the pupil's expressive vocabulary as well as of the individual objectives set. It is concluded that the use of the kinetic game in a structured creative way aimed at developing and improving the expressive abilities of children with ADHD or their individual difficulties can be a useful intervention tool by effectively targeting the movement, creativity, pleasure and empowerment of the positive Self-sacrifice that so many students with ADHD need.