| dc.description.abstract | Μια από τις ποικίλες συνιστώσες της παγκοσμιοποίησης, είναι η διαπολιτισμική επικοινωνία, η οποία στις σύγχρονες κοινωνίες αποτελεί πλέον τον κανόνα, καθώς και οι πολύγλωσσες συναντήσεις, οι οποίες ξεκινούν ήδη από την οικογένεια. Παρόλα αυτά, παρά το έντονο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη των παιδιών με διγλωσσία ή πολυγλωσσία σε περιβάλλον μετανάστευσης, ακόμα και στις περιπτώσεις που οι γονείς απαιτούν το παιδί να μιλάει συγκεκριμένη γλώσσα, τα παιδιά, συνήθως γίνονται δίγλωσσα με έναν παθητικό τρόπο ή υιοθετούν την κυρίαρχη κοινωνική γλώσσα του κοινωνικού περικείμενου περιβάλλοντος. Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι η αύξηση των δίγλωσσων ή πολύγλωσσων παιδιών και η διατήρηση της οικογενειακής γλώσσας, αποτελούν παράλληλη μέριμνα και συχνά ανησυχία, ενός αυξανόμενου αριθμού οικογενειών. Επειδή η πρόσβαση στην γλώσσα της κληρονομιάς σε μεταναστευτικά περιβάλλοντα, περιορίζεται κατά κύριο λόγο στα μέλη της οικογένειας, η οικογενειακή αλληλεπίδραση, ως η πρώτη και βασική συνάντηση του παιδιού με την γλώσσα της κληρονομιάς, συνιστά ένα ενδιαφέρον πεδίο για τη μελέτη της συντήρησης ή της μετατόπισης της γλώσσας. Συνεπώς μια αναλυτική εστίαση στη μελέτη των πρακτικών της οικογένειας αναφορικά με τη χρήση της γλώσσας σε μεταναστευτικά περιβάλλοντα, και πως αυτές οι πρακτικές συνεισφέρουν στην συντήρηση ή την μετατόπιση της γλώσσας, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και χρήσιμο να αναλυθεί. One of the various components of globalization is intercultural communication, which in modern societies is now the norm, as well as multilingual meetings that are already starting within the family. Nevertheless, despite the strong interest in developing children with bilingualism or multilingualism in an immigrant environment, even when parents require the child to speak a particular language, children usually become bilingual in a passive way or adopt the dominant social language of the socially environment. As a result, increasing the number of bilingual or multilingual children and the preservation of the family language are a concern and anxiety for a growing number of families. Because access to heritage language in migratory environments is primarily confined to family members, family interaction as the first and basic encounter of the child with heritage language is an interesting field for studying maintenance or shifting of the language. Therefore, a detailed focus on studying family practices regarding the use of language in migratory environments, and how these practices contribute to maintaining or shifting language, is particularly interesting and useful to analyze. | en_US |
