Το παιχνίδι ως εργαλείο μάθησης σε παιδιά με αυτισμό

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση της λεπτής κινητικότητας των παιδιών με διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή. Για τον σκοπό αυτό, οργανώθηκε και εφαρμόσθηκε μια πιλοτική παρέμβαση σε ένα μαθητή έξι ετών, της Α΄ τάξης του δημοτικού σχολείου, ο οποίος έχει διαγνωσθεί με διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή. Η μορφή κάθε παρέμβασης βασίστηκε σε παιγνιώδης δραστηριότητες και είχε ως στόχο τη βελτίωση της λεπτής κινητικότητας, την ενίσχυση της επίδοσης του μαθητή, όσον αφορά το γνωστικό επίπεδο, και την ενεργό συμμετοχή του στις δραστηριότητες των παρεμβάσεων. Πιο συγκεκριμένα πραγματοποιήθηκαν δώδεκα συναντήσεις. Από τις συναντήσεις αυτές, η πρώτη και η τελευταία αφορούσαν τις μετρήσεις του προέλεγχου και του μετέλεγχου. Οι υπόλοιπες δέκα συναντήσεις αφορούσαν την εφαρμογή των δέκα διδασκαλιών στις οποίες χρησιμοποιήθηκε το παιχνίδι ως εργαλείο μάθησης έτσι ώστε να επιτευχθεί η ενεργός συμμετοχή του μαθητή. Για την αξιολόγηση της παρέμβασης χρησιμοποιήθηκαν τα ημερολόγια της διδάσκουσας. Έπειτα από κάθε παρέμβαση πραγματοποιούνταν αξιολόγηση μέσα από τη συμπλήρωση των ημερολογίων. Από την σύγκριση των αποτελεσμάτων των δύο μετρήσεων γίνεται εμφανές, ότι ο εν λόγω μαθητής παρουσίασε σημαντική βελτίωση σε όλους τους στόχους που τέθηκαν κατά τη δημιουργία της εφαρμογής του πιλοτικού προγράμματος. Γίνεται αντιληπτό ότι έπειτα από την εφαρμογή πιλοτικών προγραμμάτων με βάση το παιχνίδι, σε παιδιά με αυτισμό, είναι εφικτό να βελτιωθούν σημαντικά oι στόχοι που τέθηκαν. The purpose of this study is to investigate the fine mobility of children with diffuse developmental disorder. To achieve this goal, was organized a pilot intervention and applied to a six-year-old pupil attending the First Grade of Primary School who is diagnosed with a diffuse developmental disorder. The form of each intervention based on playful activities and aimed at improving fine mobility, enhancing pupil performance in the cognitive level and its active participation in the activities of the interventions. Particulary, twelve meetings were held in participant home of which, first and last one, related to pre-control and post-test measurements and the other ten related to the implementation of the ten teachings, in which playful activities were used as a learning tool in order to achieve student's active participation. The calendars of the teacher were used to evaluate the intervention. After each intervention an evaluation was made through the calendars of the lecturer. From the comparison of the results of measurements, it becomes clear that the student presented a significant improvement in all the objectives set during the implementation of the pilot project. It is perceived that after the implementation of pilot programs, specialized educational activities based on playful activities for children with autism, it is significantly feasible to improve the objectives set.