| dc.description.abstract | Ολοένα και περισσότερες έρευνες εστιάζουν στον τρόπο με τον οποίο τα νήπια προσεγγίζουν και κατανοούν μαθηματικές έννοιες ήδη από το νηπιαγωγείο. Πρόκειται για δύο πρώιμους προγνωστικούς παράγοντες που μελετούν την αυθόρμητη τάση στον αριθμό (ΑΕΑ) και την αυθόρμητη τάση στη σχέση (ΑΕΣ), στις οποίες τα νήπια παρουσιάζουν ατομικές διαφορές. Όλες οι προηγούμενες έρευνες, παρουσιάζουν μεθοδολογικά προβλήματα, καθώς τις συγχέουν και δεν δίνουν ξεκάθαρα αποτελέσματα. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι συνδέονται μεταξύ τους και ότι τα νήπια που εμφανίζουν την ΑΕΣ στο νηπιαγωγείο παρουσιάζουν μεγαλύτερη ευκολία στη διαχείριση των ρητών αριθμών αργότερα στο δημοτικό. Η παρούσα έρευνα επιδιώκει να εξετάσει επαρκώς τη σχέση μεταξύ των δύο τάσεων χωρίς να τις συγχέει και να ελέγξει αν τα παιδιά που εμφάνισαν ΑΕΣ, εμφανίζουν και ΑΕΑ ή το αντίστροφο. Επιπλέον, η παρούσα έρευνα, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, εξετάζει τις στρατηγικές απάντησης που χρησιμοποίησαν τα νήπια και τη σημασία τους. Πιο ειδικά, διερευνάται αν τα νήπια επιλέγουν το νοερό υπολογισμό ή την απαρίθμηση με δάχτυλα, και αν και κατά πόσο αυτή η επιλογή τους συνδέεται με την τάση που εμφανίζουν αυθόρμητα. Για τις ανάγκες της έρευνας, πραγματοποιήθηκαν τρία πειράματα σε είκοσι παιδιά νηπιακής ηλικίας, στα οποία καλούνταν να εκτιμήσουν αριθμητικά σύνολα και ποσοτικά μεγέθη. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα πειράματα διαχωρίζουν την ΑΕΣ από την ΑΕΑ κι ότι τα νήπια μπορούν να εμφανίσουν ταυτόχρονα και τις δύο τάσεις. Ωστόσο, παρουσίασαν μεγαλύτερη δυσκολία στην ΑΕΣ. Ακόμη, ως προς τις στρατηγικές απάντησης, διαπιστώθηκε ότι τα νήπια που χρησιμοποίησαν νοερούς υπολογισμούς, εμφάνισαν ΑΕΣ. Ήταν, δηλαδή, εξοικειωμένα με την έννοια του αριθμού και μπορούσαν νοερά να κατασκευάσουν μαθηματικά σύνολα, κι άρα να διακρίνουν και να εκτιμήσουν ποσοτικές σχέσεις.More and more studies focus on the way that preschoolers approach and perceive mathematical concepts very early in their life. This study focuses on two premature factors of early mathematical ability, namely the Spontaneous Focusing on Numerosity (SFON) and the Spontaneous Focusing on (quantitative) Relations (SFOR). SFON tendency is defined as the unguided recognition and use of numerosities in a situation that is not explicitly mathematical. SFOR tendency is the spontaneous (i.e. unguided) focusing of attention on quantitative relations and the use of these relations in non-explicitly mathematical situations. Previous studies have shown that SFOR and SFON are important factors for early mathematics ability and that they predict higher ability when dealing with rational numbers in primary school. However, the research in this field has shown that it is not easy to find ways to clearly distinguish between students’ tendency to SFON and to SFOR, because they both involve very closely related cognitive functions. In the present study old and new tests are implemented as a means to test how SFOR is related to SFON, and in what ways they are both related with the general mathematical ability. Three experiments were conducted on 20 preschoolers using SFOR tasks that were innovative and designed for this study, SFON tasks that were already used in the past studies and tasks that measured general mathematics ability. The applied methodology clearly distinguished SFOR from SFON. The results showed that the majority of students tended to display SFON and SFOR simultaneously. However, there were students that displayed only SFON and others who displayed only SFOR tendency. This may imply that SFOR and SFON are not indistinguishable. And that both tendencies are related to mathematics ability. Theoretical and educational implications will be discussed. | en_US |
