Η επιθετικότητα στην παιδική ηλικία και ο ρόλος της οικογένειας

Abstract

Σκοπός της μελέτης αυτής είναι να αναλύσει τις μεταβλητές ιδιοσυγκρασίας και γονικής μέριμνας, καθώς σχετίζονται με την προληπτική και αντιδραστική επιθετικότητα στα παιδιά. Οι διάφοροι τρόποι με τους οποίους οι γονείς διαμορφώνουν την ανάπτυξη των παιδιών τους ήταν μια τακτική πηγή θεωρητικών από τους επιστήμονες, τους φιλόσοφους και το κεντρικό στάδιο από τους ίδιους τους γονείς. Στο πλαίσιο της επιστημονικής προοπτικής, μεγάλο μέρος του εμπειρικού έργου που συνδέει τη γονική συμπεριφορά με τα αναπτυξιακά αποτελέσματα στα παιδιά έχει παραχθεί από εκείνους που εργάζονται στην ψυχολογία, την κοινωνιολογία και την εγκληματολογία. Αλλά και άλλες επιστήμες συνέβαλαν τόσο σε θεωρίες και μεθόδους, όπως ιστορικούς, ανθρωπολόγους και βιολογικές επιστήμες. Επί παραδείγματι, οι διαπιστώσεις από την ηθολογία έχουν αποδείξει τη βιολογική βάση και την εξελικτική σημασία της προσκόλλησης του παιδιού στον γονέα, ενώ η έρευνα στη φυσιολογία, την ενδοκρινολογία και τη γενετική έχει επηρεάσει σημαντικά την κατανόησή μας για την γονική μέριμνα και τις επιπτώσεις της στους απογόνους. Ωστόσο, υπάρχουν και πιο πιεστικά και πρακτικά κίνητρα που προκαλούν ενδιαφέρον για αυτό το θέμα. Η πιο συχνή αιτία μεταξύ αυτών είναι η αυξανόμενη ανησυχία για το μεγάλο και ίσως αυξανόμενο ποσοστό παιδιών με σημαντικά εκπαιδευτικά, κοινωνικά και υγειονομικά προβλήματα, σε συνδυασμό με την πεποίθηση ότι η τροποποίηση του οικογενειακού περιβάλλοντος μπορεί να αποτελέσει ισχυρό μέσο για τη βελτίωση της ζωής των παιδιών και των ευκαιριών ζωής. The purpose of this study is to analyze temperamental and parental variables as they relate to proactive and reactive aggression in children. The various ways in which parents shape the development of their children was a regular source of theoreticians from the scientists, philosophers and the central stage by the parents themselves. In the context of the scientific perspective, much of the empirical work linking parenting behavior to developmental results in children has been produced by those working in psychology, sociology and forensics. But other sciences have contributed both to theories and methods, such as historians, anthropologists and biological scientists. For example, findings from ethology have proven the biological basis and the evolutionary importance of attaching the child to the parent, while research into physiology, endocrinology and genetics has significantly influenced our understanding of parental responsibility and its implications for descendants. However, there are even more pressing and practical incentives that are of interest in this issue. The most common cause among these is the growing concern about the large and possibly growing percentage of children with significant educational, social and health problems, coupled with the belief that modifying the family environment can be a powerful tool for improving children's lives and life opportunities.