| dc.description.abstract | Σ΄ αυτήν τη βιβλιογραφική έρευνα θέσαμε δύο ερευνητικά ερωτήματα. Πόσο αναγκαία είναι η ιστορική ορθογραφία και εάν αντέχει στις απόψεις της αποδόμησης, στις ημέρες της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής κρίσης που διάγουμε ως άνθρωποι, δάσκαλοι και πολίτες που είμαστε. Το υποερώτημα, που περιέχεται στο πρώτο ερώτημα είναι, εάν θα μπορούσε η ιστορική γραφή να αντικατασταθεί από τη φωνητική ή λατινική γραφή, κάμπτοντας τις όποιες αντιρρήσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας και γενικότερα της ελληνικής κοινωνίας. Το δεύτερο ερώτημα που θέσαμε ήταν εάν επηρέασε, πόσο και με ποιον τρόπο η μεταρρύθμιση και καθιέρωση της δημοτικής με τον νόμο 309 του 1976 καθώς και η καθιέρωση του μονοτονικού με το Προεδρικό Διάταγμα του 297/1982. Αρχικά διερευνούμε το θεωρητικό υπόβαθρο της γλώσσας, της γραφής, της Νεοελληνικής Κοινής, της ορθογραφίας, της ιστορίας και ειδικότερα της ιστορίας της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης. Επισημαίνουμε τη λανθασμένη ταύτιση γλώσσας - γραφής, γλώσσας - ορθογραφίας και εντοπίζοντας τις διαμάχες των επιστημόνων της αποδόμησης με αυτούς της παράδοσης, ψάχνουμε τις αιτίες. Η ερευνητική μέθοδος που χρησιμοποιούμε είναι η ποιοτική ανάλυση περιεχομένου. Τα στοιχεία της έρευνας προέρχονται από βιβλία, θεωρητικές και ερευνητικές εργασίες, ερευνητικά και επιστημονικά περιοδικά, μονογραφίες και μελέτες, διατριβές, άρθρα, σχολικά εγχειρίδια, εγκυκλοπαίδειες, γραμματικές και λεξικά. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι και οι δύο μεταρρυθμίσεις ήταν καταλυτικές. Έδωσαν ένα τέλος στη διγλωσσία που ταλάνιζε για χρόνια πολλά, πρόσφεραν ανακούφιση και αναγνώριση στις πολύχρονες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες, επούλωσαν πληγές στο σώμα της παιδείας. Οι δυνάμεις όμως που απελευθερώθηκαν, δεν οργανώθηκαν, πορεύθηκαν χωρίς να θέσουν μεσοπρόθεσμους εφικτούς στόχους, κομματικοποιήθηκαν, παρασύρθηκαν και αναλώθηκαν σε αντιπαλότητες. Ο εκδημοκρατισμός παρείχε όλα τα εχέγγυα για ελευθερία, πολυφωνία, πλουραλισμό, διακρίνεται όμως η έλλειψη συντονισμού, δηλαδή όλες αυτές οι άξιες και φωτισμένες φωνές και γραφές δεν βρήκαν το τραπέζι να καθίσουν, να κοιταχτούν, να συζητήσουν και να συμφωνήσουν σε κάποια που τους ενώνουν. Ο διδακτικός χρόνος που εξοικονομήθηκε και ήταν αρκετός, εξανεμίστηκε. Προτάσεις για βελτιώσεις υπάρχουν , αλλά θα χρειαστεί ευρεία συναίνεση για την αποδοχή, την κρίση , την εφαρμογή και τον επανέλεγχο τους.In this bibliographic investigation, two research questions have been raised. In our present days of economic, social and cultural crisis that we, as a whole, are experiencing as people, teachers and citizens, how necessary is historical orthography and how does it withstand this crisis of abasement. The underlying question to be found within the original question, is whether historical orthography could be replaced by phonetics or Latin script, thus realigning any possible objections from the educational community and society in general. The second question raised is how much and in what manner was historical orthography affected by the reformed Law No. 309/1976 and likewise by the introduction of the monotonic system set out in the presidential decree of 297/1982. Initially, the theoretical background of the language, the script, Modern Greek common, the spelling, the history and especially the history of Modern Greek education is explored. We point out the wrong languagewriting and language-spelling correlation, identify and investigate the causes for the conflictions between the abasing intellectual and the traditionalist. The method of research used is qualitative analysis of content. The research data comes from books, theoretical, research, scientific papers and journals, monographs, studies, theses, articles, textbooks, encyclopedias, grammars and dictionaries. In conclusion, both of the aforementioned reforms were found to be catalytic. The reforms ended the bilingual language which had been used for many years, they offered relief and healed wounds to be found within the educational body. However, the forces that were liberated were not organised. They were led without medium-term achievable goals, they were partisan and were lured and converted into rivalries. The democratisation provided all the guarantees for freedom, polyphonics and pluralism, but the lack of coordination between all these worthy, enlightened voices and scriptures did not find a similar stance from where to witness, discuss and agree on some of the points on which there was neutral ground. The time saved, of which there was plenty, disappeared. Suggestions for improvements exist, but it will take a broad consensus of judgment and implementation before these are to be accepted. | en_US |
