| dc.description.abstract | Η βία και οι ωμότητες ως συνέπεια θρησκευτικών, εθνοτικών ή κοινωνικών διαιρέσεων δεν είναι άγνωστες στην ανθρωπότητα. Διαφέρει σε κάθε τόπο και εποχή και σχετίζεται με τη κοινωνική δομή, τις παραγωγικές σχέσεις και τις πολιτισμικές αξίες. Το φαινόμενο της βίας αποκτά κοινωνικό περιεχόμενο μόνο μέσα από την απόδοση νοήματος σε συγκεκριμένη πράξη από το κοινωνικό ακροατήριο.
Η Ρητορική του μίσους συνιστά ένα από τα προσφάτως αλλά ταχέως αναδυόμενα επιστημονικά ερευνητικά αντικείμενα. Κοινό στοιχείο των ορισμών για το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι η σύνδεση μορφών λόγου με την εκδήλωση του φαινομένου της βίας.
Στο πλαίσιο της παρούσας εργασίας επιχειρείται η διερεύνηση της εμφάνισης της ρητορικής μίσους σε επίσημα κείμενα για τη γενοκτονία του ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Το ενδιαφέρον της παρούσας μελέτης εστιάζεται στην πραγμάτευση του πολύπαθου όρου της γενοκτονίας ως ένα πεδίο συμβόλων και αρχέτυπων, το οποίο υπερβαίνει τον χώρο, τον χρόνο και τα πρόσωπα, μας αφορά διαχρονικά ως ανθρωπότητα και επομένως προσδιορίζει την οπτική μας και τον στοχασμό μας ως κοινωνία του παρόντος.
Πίσω από την ιδέα της κοινωνικής ταυτότητας, η οποία αποτελεί κομβική αιτία συγκρούσεων, βρίσκεται συνήθως η μονιστική προσέγγιση, το ένα και μοναδικό σύστημα διαχωρισμού, το οποίο βλέπει τους ανθρώπους ως μέλη μίας και μόνο ενιαίας ομάδας με ένα και μοναδικό κριτήριο (εθνοτικό, ταξικό, γλωσσικό κτλ). Η αδυναμία της είναι ότι παραβλέπει τις συλλογικότητες, δηλαδή αρνείται ότι κάθε άνθρωπος έχει πολλαπλές ταυτότητες. Όμως, η ψευδαίσθηση της μοναδικής ταυτότητας ενισχύει την αδιαλλαξία και οδηγεί σε σεχταριστικές συγκρούσεις.
Violence and atrocities, frequently seen as a corollary of religious, ethnic or social divisions, are not unknown to humanity. Differences exist depending on every place and era, relating to social structure, productive relationships and cultural values. Only after meaning is being given to a particular act by the social audience does the phenomenon of violence take social content.
Hate Speech constitutes one of the recent though rapidly emerging scientific research subjects. A common element in the definitions of this phenomenon is the connection of discourse forms with the acts of violence.
The present paper attempts to investigate the emergence of hate speech in official texts concerning the genocide of Greeks in Asia Minor. The interest of the present study focuses on discussing the much – abused term of genocide as a field of symbols and archetypes that transcends space, time and persons, concerns us as humanity over time and therefore defines our vision and our reflection as a modern society.
Behind the idea of the social identity lies the odd presumption that the people of the world can be solely categorized according to some singular and overarching system of partitioning. Partitioning of the world population yields a solitarist approach to human identity, which sees human beings as members of exactly one group, in this case defined by civilization, religion, nationality or class. This approach can be a way of misunderstanding the collectivities, denying the plural identities of a single person. The misconception of a sole identity contributes to intolerance and foments sectarian confrontation. | en_US |
