Η γυναικεία παρουσία στα διηγήματα του Μάριου Χάκκα ιδωμένη μέσα στο κοινωνικοπολιτικό σύστημα αξιών της εποχής
Abstract
Ο Μάριος Χάκκας είναι ένας συγγραφέας που καθορίζεται από το χώρο και το χρόνο στον οποίο ζει και δημιουργεί. Ανήκει κατά κύριο λόγο στη δεύτερη μεταπολεμική γενιά λογοτεχνών και φαίνεται να φέρει το βάρος ιστορικών γεγονότων της μεταπολεμικής Ελλάδας, της αριστερής ιδεολογίας στην οποία διαμόρφωσε κριτική στάση απέναντί της και της αλλοτρίωσης που βίωσε εξαιτίας της αστικοποίησης και του καταναλωτισμού. Παρ’ όλες τις προοδευτικές ιδέες του όμως, στη συνείδησή του, η γυναίκα παραμένει σε ένα συντηρητικό πλαίσιο δευτερεύοντα ρόλου, που απηχεί το κοινωνικοπολιτικό σύστημα της εποχής του και της ευρύτερης ελληνικής κοινωνίας.
Στην εργασία μας αυτή, η προσέγγιση που γίνεται κατά τη μελέτη, περιλαμβάνει, με μία ολιστική οπτική, τις παραμέτρους που τον κατεύθυναν να παρουσιάσει τις γυναικείες μορφές των έργων του στην αναπαραγωγή στερεοτυπικών ρόλων αλλά και που διαμόρφωσαν τις δικές του ιδέες και στάσεις ζωής και μεταφέρονται μέσα από τα διηγήματά του.
Η εργασία είναι χωρισμένη σε τρία μέρη : Στο πρώτο μέρος αναλύεται το χωρο-χρονικό συγκείμενο το οποίο επηρεάζει το συγγραφέα, το νομικό, κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο που αφορά τη θέση της γυναίκας στην Ελλάδα, καθώς και την έκφραση αυτού του πλαισίου και τη θέση της γυναίκας στο χώρο της λογοτεχνίας διαχρονικά.
Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζεται το έργο του Χάκκα, κριτικές, αρθρογραφίες κι αφιερώσεις, τα δρώντα πρόσωπα του έργου του, η ανάλυση κάθε γυναικείου ρόλου που συναντάμε ακόμα και σε αναφορές, καθώς και σκέψεις του συγγραφέα που αποτυπώνουν μια γενικότερη ταύτιση προς τα ελληνικά συντηρητικά δεδομένα της εποχής. Επίσης αναφέρονται έρευνες που έχουν γίνει στον ελληνικό λογοτεχνικό χώρο για τη γυναίκα-ηρωίδα της περιόδου, και τέλος παρατίθενται τα συμπεράσματα της μελέτης.
Στο τρίτο μέρος παρουσιάζεται το δημιουργικό κομμάτι της εργασίας μας.
Εν κατακλείδι, ο Χάκκας απέναντι στη γυναίκα παρουσιάζεται ερωτικός με την οπτική ενός άνδρα που η γυναίκα του δίνει πνοή, δύναμη για ζωή και λόγο ύπαρξης. Δεν παύει, βέβαια, η γυναίκα να παίζει δευτερεύοντα ρόλο στα έργα του αφού στη σκέψη του πρωτεύει η συλλογικότητα ενταγμένη μέσα στις κύριες ορίζουσες της συντροφικότητας και της ανθρωπιάς, συνιστώσες που καθορίζουν τα κείμενά του.