| dc.description.abstract | Η οικονομική κρίση στην οποία έχει υπεισέλθει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια, είναι μια κρίση παγκόσμια αλλά και πολυδιάστατη. Έχει αφήσει τα σημάδια της σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, πολιτιστικό, κοινωνικό, θεσμικό. Η εκπαίδευση φυσικά δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη. Οι δραστικές περικοπές στους ετήσιους προϋπολογισμούς για την εκπαίδευση, οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων, η ελάχιστη ως μηδαμινή πρόσληψη νέων εκπαιδευτικών αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα της σημερινής κατάστασης. Παρόλο που η ΕΕ σε διάφορες αποφάσεις της σε επίπεδο Υπουργών, ανάγει την εκπαίδευση και έρευνα ως σημαντικούς πυλώνες της ανάπτυξης και από την αρχή της οικονομικής κρίσης ζητούσε να μην επιβληθούν περικοπές στον τομέα της παιδείας και να αντιμετωπιστεί η ανεργία με επενδύσεις στην εκπαίδευση, δεν έγινε ούτε το ένα ούτε και το άλλο.
Στην παρούσα εργασία, αφού μελετήσουμε την συστημική προσέγγιση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, παρουσιάζουμε αναλυτικά την εξέλιξη των βασικών οικονομικών και μη-οικονομικών μεγεθών της εκπαίδευσης. Παρουσιάζουμε διαγραμματικά τη μεταβολή των σχολικών μονάδων, του μαθητικού και εκπαιδευτικού δυναμικού σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης την τελευταία δεκαπενταετία. Στην συνέχεια καταγράφουμε αναλυτικά τις δημόσιες δαπάνες για εκπαίδευση, ως ποσοστό του ΑΕΠ και ως ποσοστό επί των συνολικών δημόσιων δαπανών. Επίσης αποτυπώνουμε την κατανομή των ελληνικών νοικοκυριών στις κατηγορίες δαπανών για ιδιωτική εκπαίδευση ανά εισοδηματική κατηγορία. Αναλύουμε τη λεγόμενη «σκιώδη» εκπαίδευση και υπολογίζουμε τις συνολικές δαπάνες των νοικοκυριών για αυτή.
Στην επόμενη ενότητα προσδιορίζουμε την θέση της Ελλάδας στην ΕΕ όσον αφορά τις δημόσιες δαπάνες για εκπαίδευση. Η χώρα μας το 2014, δυστυχώς βρίσκεται στην 26η θέση (από τις 28 της ΕΕ) στις συνολικές δαπάνες για την εκπαίδευση ως ποσοστό επί των συνολικών δημόσιων δαπανών. Τέλος, η μελέτη των κρατικών προϋπολογισμών των τελευταίων ετών μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως οι δημόσιες εκπαιδευτικές δαπάνες «συμπιέζονται» από την αύξηση των δαπανών για την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία αλλά και την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.The economic crisis which has become part of our country in recent years, is a global crisis and multidimensional. It has left its mark on all levels, economic, cultural, social, institutional. Education can not be spared. The drastic cuts in annual budgets for education, mergers and removals schools, the minimum hindsight hiring new teachers exemplify the current situation. Although the EU in various decisions at ministerial level, reduces training and research as an important pillar of development and from the beginning of the economic crisis called not to impose cuts in education and to tackle unemployment by investing in education, was not neither one nor the other.
In this thesis, after study the systemic approach of the Greek educational system, we present in detail the evolution of the main economic and non-economic fundamentals of education. Graphically present the change of schools, the student and teaching staff at all levels of education in the last fifteen years. Then we detailed record public spending on education as a percentage of GDP and as a percentage of total public expenditure. Also we depict the distribution of Greek households in the categories of expenditure for private education per monthly income category. Analyze the so-called "shadow" education and calculate the total household expenditure for this.
In the next section we determine the position of Greece in the EU in terms of public expenditure on education. Our country in 2014, unfortunately, is in 26th place (28 EU) total expenditure on education as a percentage of total public expenditure. Finally, the study of state budgets of the last years suggests that public education expenditure "squeezed" by the rise in social security, health costs and the redemption of public debt. | en_US |
