| dc.description.abstract | Στην εργασία αυτή διερευνώνται τα χωρικά χαρακτηριστικά 200 μαθητών Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από Β’ Γυμνασίου έως και Β’Λυκείου. Για το σκοπό αυτό δημιουργήθηκε κατάλληλο δοκίμιο – δοκίμιο, το οποίο αναπτύσσεται σε τέσσερις άξονες: χωρικό προσανατολισμό, χωρικές σχέσεις, χωρικό μετασχηματισμό – περιστροφή και αντίληψη διαστάσεων, ενώ εκτείνεται σε συνολικά 11 διαστάσεις, προκειμένου να καλύψει όσο καλύτερα γίνεται την πολυπλοκότητα της έννοιας της χωρικής ικανότητας. Μελετήθηκαν τα χαρακτηριστικά των μαθητών ως προς τις διαστάσεις αυτές και βρέθηκε πως κάποιες από αυτές, όπως η καταμέτρηση κύβων, ο προσανατολισμός αμβλείας γωνίας και η περιστροφή, τους δυσκολεύουν περισσότερο. Η απόδοση των μαθητών σε όλες τις διαστάσεις βελτιώνεται με την αύξηση της ηλικίας, ενώ οι δυσκολίες στις περισσότερες διαστάσεις είναι κοινές σε όλες τις ηλικίες. Από τους αρχικούς άξονες και τις επιμέρους διαστάσεις του ερωτηματολογίου, οι μόνοι που παραμένουν ίδιοι κατά την ομαδοποίηση των μεταβλητών μέσω ανάλυσης σε κύριες συνιστώσες είναι η καταμέτρηση κύβων και η εν μέρει η σχετική θέση τμημάτων κύβων, υποδηλώνοντας πως οι περισσότερες διαστάσεις αλληλεπικαλύπτονται και δεν είναι ανεξάρτητες. Η ομαδοποίηση των μαθητών σε κατηγορίες χωρικών ικανοτήτων έδωσε μια ξεχωριστή κατηγορία ικανών σε όλες (ή σχεδόν σε όλες) τις χωρικές ικανότητες και άλλες ομάδες μαθητών που εμφάνισαν ικανότητες σε κάποιον ή κάποιους από τους άξονες. Τέλος, η διαχωριστική ανάλυση και η μελέτη της κατανομής των μέσων τιμών των σωστών απαντήσεων φώτισαν κάποιες από τις μεταβλητές ως ικανές για διαχωρισμό των ομάδων. Οι περισσότερες από αυτές αναφέρονται στους άξονες χωρικός προσανατολισμός και χωρικές σχέσεις.The aim of this research is to investigate the spatial ability of 200 pupils of Secondary Education (aged 14-17). For this purpose an appropriate questionnaire was created which is developed in four axes: spatial orientation, spatial relations, spatial transformation - rotation and understanding localities. A total of 11 dimensions are used in an attempt to meet as closely as possible the complexity of the concept of spatial ability. It was found that some of the dimensions of spatial ability, such as cube counting, orientation of an obtuse angle and rotation seem more difficult to pupils. Student performance in all dimensions improves with age increase while difficulties in most dimensions are common to all ages. Of the original axes and individual dimensions of the questionnaire the only ones that remain the same when grouping of variables is applied by means of principal component analysis are counting cubes and partly relative cube position. The above outcome suggests that most of the other dimensions of the test overlap thus they are not independent. Grouping pupils into categories of spatial ability gave all the times a separate class with high spatial ability students and separate classes of students who have demonstrated competence in one or some of the axes. Finally, the application of discriminant analysis and the study of the distribution of mean of the correct answers showed that just few of the variables are capable of separating the groups. Most of them refer to axes of spatial orientation and spatial relationships. | en_US |
