Σχήματα λόγου και χιούμορ στα σενάρια γνωστών Ελληνικών Ταινιών.

Abstract

Τα σχήματα λόγου αποτελούν εκφραστικούς τρόπους που αποκλίνουν από τους συμβατικούς κανόνες της χρήσης του λόγου και καλλιεργήθηκαν ήδη από την αρχαιότητα από τους σοφιστές. Χρησιμοποιήθηκαν τόσο στην ποίηση όσο και στην πεζογραφία. Στα λεκτικά σχήματα περιλαμβάνονται σχήματα λόγου σχετικά με τη θέση των λέξεων, τη γραμματική συμφωνία των λέξεων, την πληρότητα του λόγου και σχετικά με τη σημασία λέξεων ή φράσεων. Στη βιομηχανία θεαμάτων την περίοδο 1960-1975 τα σχήματα λόγου αποτέλεσαν έναν αποτελεσματικό τρόπο διαχείρισης της ελληνικής γλώσσας με σκοπό τη δημιουργία χιουμοριστικών καταστάσεων και την πρόκληση γέλιου. Πολλοί σεναριογράφοι, μεταξύ αυτών και οι Πρετεντέρης και Γιαλαμάς, οι οποίοι αποτελούν αντικείμενο μελέτης της παρούσας εργασίας, φαίνεται να επιλέγουν συγκεκριμένα είδη σχημάτων λόγου για την πρόκληση γέλιου στο κοινό των κωμικών κινηματογραφικών ταινιών που προβλήθηκαν την παραπάνω περίοδο, επιτυγχάνοντας αφενός την εμπορική τους επιτυχία και αφετέρου τη διαχρονικότητά τους. Η εργασία ερευνά έξι εμπορικές κινηματογραφικές ταινίες της περιόδου 1960- 1975 των συγκεκριμένων σεναριογράφων, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως το Ανακλαστικό σχήμα και η Μεταφορά επιλέγονται ως εργαλεία πρόκλησης χιουμοριστικών καταστάσεων σε ποσοστό 44,83% και 22,41% αντίστοιχα ____________________________________________________________________________ Figures of speech are expressive ways that deviate from conventional rules of speech and are used both in poetry and in prose. Verbal figures include speech patterns about the position, the grammatical agreement, the meaning of the words or the phrases and finally the completeness of the speech. In the Greek entertainment industry in the period 1960-1975, the speech figures were an effective way of managing the Greek language with the aim of creating humorous situations. Many screenwriters, including Predederis and Gialamas, who are the subject of the study of the present paper, seem to choose certain types of speech figures in order to challenge laugh from the comic films audiences’, achieving both their commercial success and their timelessness. The work investigates the scenario of six commercial films of the period 1960- 1975 from the above specific writers, concluding that the Reflective shape (44.83%) and the Metaphor (22.41%) are figures of speech that are chosen most by the screenwriters as tools to induce humorous situations.