Υλικός Πολιτισμός Και Εκπαίδευση: Αντιλήψεις Και πρακτικές των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης

Abstract

Τα αρχαία και οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις αποτελούσαν ανέκαθεν πόλο έλξης και βρισκόταν στο επίκεντρο του δημοσίου ενδιαφέροντος, ανεξάρτητα από το κοινωνικοπολιτικό υπόβαθρο του ατόμου. Ο 20ος αιώνας με τις αλλαγές που επέφερε σε οικονομικό και κοινωνικοπολιτικό επίπεδο επέδρασε και στο ρόλο του μουσείου που ανοίγει προς όλα τα κοινωνικά στρώματα και ενδυναμώνει τους επισκέπτες τους να συμμετέχουν ενεργητικά. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναπτύσσεται η μουσειοπαιδαγωγική η οποία βασίζεται στις αρχές της διδακτικής, της ψυχολογίας και της μουσειολογίας. Το σχολείο καλείται να συμμετέχει ερευνητικά και οι μαθητές μέσα από τη θεωρία του «μαθαίνω πώς να μαθαίνω» γίνονται μικροί ερευνητές δημιουργώντας τα δικά τους ερμηνευτικά σχήματα. Καθοδηγητές και εμψυχωτές τους είναι οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι αξιοποιούν τις σύγχρονες μεθόδους της παιδαγωγικής και επιλέγουν τα κατάλληλα μέσα και συνεργασίες ώστε θέσουν και να επιτύχουν στο μέγιστο τους εκπαιδευτικούς στόχους τους οποίους θέτουν. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η έρευνα των απόψεων των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για την θέση τη αρχαιολογίας στην εκπαίδευση, καθώς και για τις πρακτικές που εφαρμόζουν και τον τρόπο χρήσης του υλικού πολιτισμού στο πλαίσιο της διδασκαλίας τους. Για το σκοπό αυτό διαμοιράστηκαν ερωτηματολόγια σε τυχαίες ομάδες εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης που εργάζονται σε διάφορους νομούς της Ελλάδας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας φαίνεται ότι οι εκπαιδευτικοί επισκέπτονται αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία τόσο διαδικτυακά, όσο και δια ζώσης διότι θεωρούν την αρχαιολογία σημαντική στην εκπαιδευτική διαδικασία, υλοποιούν προγράμματα αρχαιολογίας, συνεργάζονται με ξεναγό και υλοποιούν στοχευόμενες εκπαιδευτικές δράσεις. Τέλος μέσα από τη συγκεκριμένη έρευνα διαφαίνεται ότι χρειάζεται τα σχολικά εγχειρίδια να πλαισιωθούν με περισσότερα θέματα αρχαιολογίας, είναι αναγκαίο να συνεχισθούν τα οργανωμένα εκπαιδευτικά προγράμματα αρχαιολογίας αλλά και να τα αξιοποιήσουν εκπαιδευτικοί που δεν τα γνωρίζουν έως τώρα. ____________________________________________________________________________ Regardless of the individual's socio-political background, ancient and archaeological discoveries have always been a pole of attraction and at the center of public interest. The 20th century and the changes it brought in the economic and socio-political level, also affected the role of the museum which opens up to all social strata and empowers their visitors to participate actively. Psychology and museology, were developed leading to another disciplinary area called, museum education. Based on the theory of "learning how to learn" school and students participate in research and become young researchers creating their own interpretation schemes. Teachers are their using of modern teaching methods of pedagogy and choosing the appropriate means and collaborations in order to set and achieve the educational goals. The purpose of this paper is to examine, the opinion of primary education teachers, concerning the role of archaeology in education and practices and the way of using material culture in the framework of education. For this purpose, questionnaires were distributed to random groups of primary education teachers working in various prefectures of Greece. According to the research results, teachers visit archaeological sites and museums both online and actually. They implement archeology programs, collaborate with a tour guide and materialize targeted educational activities, as they consider archeology important for the educational process. Finally, through this specific research, it appears that school textbooks need to be framed with more archeology topics, the continuation of the organized educational programs about archaeology is necessary as also their utilization by teachers who are not informed about them.