Ανεργία και επιχειρηματικότητα ανάγκης με χρήση νέων χρηματοδοτικών εργαλείων σε περιόδους κρίσης.

Abstract

Η επιχειρηματικότητα αποτελεί έναν τρόπο αξιοποίησης των ευκαιριών που ανακύπτουν και κατ’ επέκταση έναρξη δραστηριότητας. Επιπλέον, η επιχειρηματικότητα αποτελεί ένα στοιχείο συνεισφοράς στην εθνική οικονομία με την ταυτόχρονη μείωση του ποσοστού της ανεργίας. Κάθε άτομο το οποίο επιθυμεί να εργαστεί μπορεί να επιλέξει μεταξύ του να αναλάβει την ανάπτυξη μίας επιχειρηματικής ιδέας ή της απασχόλησής του ως αμειβόμενο. Στην περίπτωση της ανάληψης επιχειρηματικής δραστηριότητας το άτομο πρέπει να προχωρήσει στη σύσταση της δικής του μονάδας η οποία είναι καλό να είναι σύγχρονη και καινοτόμα για να επιβιώσει σε ένα αμιγώς ανταγωνιστικό περιβάλλον. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις ο εν δυνάμει επιχειρηματίας μπορεί να βρεθεί στην ανάγκη ανάπτυξης επιχειρηματικότητας εξαιτίας της παρατεταμένης ανεργίας ή άλλων συνεπειών μίας κρίσης. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και εκείνοι οι εν δυνάμει επιχειρηματίες οι οποίοι αναζητούν μία επιχειρηματική ευκαιρία, την οποία όταν εντοπίσουν αξιοποιούν προς όφελός τους. Στα πλαίσια εκπόνησης της παρούσας έρευνας επιχειρήθηκε μία προσπάθεια διερεύνησης της ανεργίας και της επιχειρηματικότητας ανάγκης σε περιόδους κρίσης. Στην έρευνα συμμετείχαν άτομα νεαρής ηλικίας τα οποία είτε βρισκόταν είτε όχι σε κατάσταση ανεργίας και έπρεπε να προσδιορίσουν τη στάση τους έναντι αυτών των στοιχείων (ανεργία, επιχειρηματικότητα ανάγκης). Αυτό συνέβη μέσω της συμπλήρωσης ενός δομημένου, ηλεκτρονικού εργαλείου το οποίο είχε ηλεκτρονική μορφή. Η έρευνα είχε εστιάσει σε νέα άτομα ηλικίας έως 24 ετών τα οποία είχαν ως μόνιμη κατοικία τους την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας η οποία δεν ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη συγκριτικά με άλλες ελληνικές περιφέρειες. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας έδειξαν ότι οι νέοι αντιμετώπιζαν την επιχειρηματικότητα ως έναν τρόπο αξιοποίησης ευκαιριών για την υλοποίηση καινοτόμων επιχειρηματικών ιδεών. Η ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας αποτελούσε κατά τη γνώμη τους έναν τρόπο βιοπορισμού των Ελλήνων, ενώ οι επιχειρηματικές ευκαιρίες και η μελλοντική επιχειρηματική δυναμική αποτελούσαν τους κυριότερους λόγους στροφής ενός ανέργου στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Έτσι, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το κυριότερο κίνητρο για τη δημιουργία μίας νέας επιχειρηματικής μονάδας ήταν οι επιχειρηματικές ευκαιρίες οι ή ο εντοπισμός κάποιου κενού στον επιχειρηματικό τομέα. Από την άλλη πλευρά, το στοιχείο εκείνο το οποίο λειτουργούσε ως αντικίνητρο για την ανάπτυξη μίας επιχειρηματικής ιδέας ήταν το περιορισμένο εύρος κερδοφορίας εξαιτίας της υψηλής φορολογικής επιβάρυνσης των επιχειρηματικών μονάδων στη χώρα. Τέλος, ως αντικίνητρα αναφέρθηκαν επίσης η απουσία γνώσης και εμπειρίας, η υψηλή γραφειοκρατία, η δυσκολία αποδοχής των νέων στην αγορά, ο υψηλός ανταγωνισμός, η απουσία γνωριμιών με επιχειρηματίες οι οποίοι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως μέντορες, η απουσία ολοκληρωμένης πληροφόρησης και η ασφάλεια της εξαρτημένης σχέσης της εργασίας.