| dc.description.abstract | Οι κοινωνίες από το παρελθόν έως και σήμερα αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το
διαφορετικό ως ένα υγιές μέλος τους που αλληλεπιδρά με τα υπόλοιπα με στόχο την
εξέλιξη εν γένει. Εν αντιθέσει, το αντιμετωπίζουν ως υποδεέστερο σε σχέση με το
συνηθισμένο και δίνουν έμφαση στα μειονεκτήματα του πρώτου να συγκαταλέγεται με
εποικοδομητικό τρόπο στο σύνολο όπου και ανήκει, ενώ ταυτόχρονα επιμένουν στην
ανεπάρκεια του ίδιου να συμβάλλει στην κοινωνική ανάπτυξη. Το πρώτο μέρος του
πρώτου κεφαλαίου της παρούσας διπλωματική εργασίας αποτελείται από την εισαγωγή
και στη συνέχεια προβάλλεται η εκπαιδευτική πολιτική της ειδικής αγωγής στη
δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα σήμερα και η αξιολόγηση για τη μάθηση που
θα συμβάλλει ως αρωγός για μια συμπεριληπτική εκπαίδευση. Στο δεύτερο μέρος του
γίνεται αναφορά στους λόγους που οδήγησαν τη συντάκτρια να επιλέξει το θέμα της,
σε ενδεικτικές νομοθεσίες, σε έρευνες και σε ενδεικτική βιβλιογραφία που
μελετήθηκαν για να συγκεντρωθεί το απαραίτητο υλικό, στη μεθοδολογία ανάλυσης
και συσχέτισης των πηγών, στην κριτική ανάλυσης λόγου με έμφαση στην ερμηνευτική
προσέγγιση περιεχομένου. Τίθενται επίσης τα ερευνητικά ερωτήματα που οδήγησαν
στην έρευνα του θέματος, με σκοπό να συμβάλει ως ένα εργαλείο που θα βοηθήσει την
επιστημονική κοινότητα να ανακαλύψει μεθόδους ουσιαστικής συμπερίληψης,
καλλιεργώντας μία ολιστική κουλτούρα. Στο δεύτερο κεφάλαιο, ερευνάται η πορεία
της ειδικής αγωγής από τη στιγμή που έλαβε χώρα έως και σήμερα, καθώς και το
περιεχόμενο του όρου «συμπερίληψη» όπως και οι προϋποθέσεις της λειτουργίας μιας
συμπεριληπτικής εκπαίδευσης. Ακολούθως, στο τρίτο κεφάλαιο, πραγματοποιείται
ανάλυση του περιεχομένου της έννοιας της «ετερότητας» και αναφέρονται οι ποικίλες
στερεοτυπικές αντιδράσεις που παρουσιάζονται στις περιπτώσεις όπου η ίδια κάνει
αισθητή την παρουσία της. Έπειτα, παρατίθεται ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η
ειδική αγωγή σήμερα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στον ελλαδικό χώρο, με στόχο
την εποικοδομητικότερη λειτουργία της. Στο τέταρτο κεφάλαιο, γίνεται αναφορά στην
αξιολόγηση, στην εκπαιδευτική αξιολόγηση, στα μοντέλα και στις διάφορες μορφές
της, στη διαμορφωτική αξιολόγηση ή αξιολόγηση για τη μάθηση που αποτελεί τον
αρωγό για τη συμπερίληψη και στις δέκα αρχές της Assessment Reform Group (ARG)
όπως και στις στρατηγικές της αξιολόγησης για τη μάθηση, που συντελούν στη
λειτουργία ολιστικών σχολείων. Τέλος, στο πέμπτο κεφάλαιο, παρουσιάζονται τα
συμπεράσματα που αφορούν την εργασία στην ολότητά της και ακολουθεί η σχετική
βιβλιογραφία, ελληνική και ξένη. ___________________________________________________________________________________________________________________ Societies from the past to the present fail to treat the different as a healthy member
of their societies that interacts with the rest with the aim of evolution in general. On the
contrary, they treat it as inferior to the ordinary and emphasise the disadvantages of the
former in being constructively included in the whole to which it belongs, while at the
same time insisting on its inadequacy to contribute to social development. The first part
of the first chapter of this thesis consists of the introduction and then the educational
policy of special education in secondary education in Greece today and the assessment
for learning that will contribute as a helper for an inclusive education is presented. The
second part of the paper refers to the reasons that led the author to choose her topic,
indicative legislation, research and indicative bibliography that were studied to gather
the necessary material, the methodology of analysis and correlation of sources, critical
discourse analysis with emphasis on the interpretive approach to content. It also sets
out the research questions that led to the research on the topic, with the aim of
contributing as a tool to help the scientific community to discover methods of
meaningful inclusion, fostering a holistic culture. In the second chapter, the course of
special education from its inception to the present day is explored, as well as the content
of the term "inclusion" and the prerequisites for the operation of inclusive education.
Subsequently, in chapter three, an analysis of the content of the concept of 'otherness'
is carried out and the various stereotypical reactions that occur in cases where it makes
its presence felt are mentioned. Then, the way in which special education currently
operates in secondary education in Greece is presented, with the aim of making it more
constructive. In the fourth chapter, reference is made to assessment, educational
assessment, its models and its various forms, formative assessment or assessment for
learning which is the facilitator for inclusion and the ten principles of the Assessment
Reform Group (ARG) as well as the strategies of assessment for learning which
contribute to the functioning of holistic schools. Finally, in chapter five, the conclusions
concerning the paper in its entirety are presented, followed by the relevant literature,
both Greek and foreign. | en_US |
