| dc.description.abstract | Η Τεχνητή Νοημοσύνη αποτελεί την κορύφωση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και από πολλούς έχει χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο επίτευγμα του ανθρώπου. Η πρόσφατη, όμως, γέννηση και ανάπτυξή της έφερε την έννομη τάξη προ τετελεσμένου, καθώς το δίκαιο δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσει και να οριοθετήσει από την πρώτη στιγμή την χρήση και την ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης. Εξάλλου, όπως συμβαίνει συνήθως, προηγείται η ανάπτυξη και η προώθηση μίας καινοτομίας και έπεται η νομική της ρύθμιση. Ωστόσο, η Τεχνητή Νοημοσύνη αναπτύσσεται ταχύτατα και χρησιμοποιείται όλο και ευρύτερα σε τομείς της καθημερινότητας του ανθρώπου. Υπό τα δεδομένα αυτά η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορούσε να παραμείνει άπραγη, αλλά επεδίωξε για ακόμα μία φορά να ασπαστεί τον χαρακτήρα του πρωτοπόρου, με την ρύθμιση των ζητημάτων που ανέκυπταν από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Πράγματι, η Ευρωπαϊκή Ένωση προέβη στην έκδοση ποικίλων κειμένων, κυρίως με μη δεσμευτική ισχύ, ενώ επιπλέον κάλεσε και σε διαβούλευση τα εμπλεκόμενα με Τεχνητή Νοημοσύνη μέρη, προκειμένου να εξετάσει και να αποσαφηνίσει τα ζητήματα που ανέκυπταν από αυτήν. Το κυριότερο πρόβλημα που τέθηκε στα πλαίσια αυτά ήταν το ζήτημα των ταχύτατων και απροβλέπτων εξελίξεων που λαμβάνουν χώρα στους κόλπους Τεχνητής Νοημοσύνης, οδηγώντας έτσι στο δίλημμα της επιλογής ανάμεσα στην ρύθμισή της παράπλευρα, δηλαδή κατά περίπτωση, όταν αυτή τέμνει κάποιον ορισμένο δικαιϊκό τομέα ή την εξολοκλήρου και άμεση ρύθμιση κάθε πτυχής της. Η επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης φαίνεται να ξεκαθαρίζει με την πάροδο του χρόνου υπέρ της εξολοκλήρου ρύθμισης Τεχνητής Νοημοσύνης σε κάθε της πτυχή. Πλέον, εξαιτίας της ανάπτυξής της καθίσταται σαφές πως η αποσπασματική νομική ρύθμισή της, όπως για παράδειγμα με τον Γενικό Κανονισμό Προσωπικών Δεδομένων, δεν καθίσταται επαρκής να καλύψει το ολοένα και αυξανόμενο εύρος και τις ιδιαιτερότητες που αυτή φέρει. ----------------------------------------------------- Artificial Intelligence is the culmination of the 4th industrial revolution and has been characterized by many as the greatest human achievement. However, its recent birth and development brought the legal order to an end, as the law was not able to recognize and delimit from the first moment the use and development of Artificial Intelligence. After all, as is usually the case, the development and promotion of an innovation precedes and its legal regulation follows. However, Artificial Intelligence is developing rapidly and is used more and more widely in areas of human daily life. Under these conditions, the European Union could not remain idle, but sought once again to embrace the character of the pioneer, by regulating the issues arising from Artificial Intelligence. Indeed, the European Union has issued a variety of texts, mainly non-binding, and has also invited the parties involved in artificial intelligence to a consultation, in order to examine and clarify the issues arising from it. The main problem raised in this context was the question of the rapid and unpredictable developments taking place in the field of Artificial Intelligence, thus leading to the dilemma of choosing between the regulation of Artificial Intelligence on a side-by-side basis, i.e. on a case-by-case basis, when it intersects with a certain legal field or the complete and direct regulation of every aspect of it. The choice of the European Union seems to be clarifying over time in favor of fully regulating Artificial Intelligence in all its aspects. Now, due to its development, it becomes clear that its piecemeal legal regulation, as for example with the General Regulation of Personal Data, is not sufficient to cover the ever-increasing scope and specificities that it brings. | en_US |
