| dc.description.abstract | «Ρητορική του Αριστοτέλη προσφέρει διαχρονικά μια ποικιλότητα των μορφών του πρακτικού λόγου από τον οποίο πηγάζει ο χαρακτήρας και το ήθος του ρήτορα. Για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο η δύναμη του πρακτικού λόγου είναι η φρόνηση. Ο λόγος και η φρόνηση είναι τα δύο βασικά συστατικά που καθιστούν τη ρητορική τέχνη ως ένα σύστημα που ασχολείται με τρόπους δημιουργίας πειθούς.» (Σωτηρία Τριαντάρη, Η ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΣΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Διαθέσιμο στο http://www.academia.edu/25510653/Η_ΡΗΤΟΡΙΚΗ_ΤΟΥ_ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ_ΣΤΗΝ_Η ΘΙΚΗ_ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ_ΤΟΥ_ΑΝΘΡΩΠΟΥ) Ο Αριστοτέλης στη Ρητορική του αναφέρεται σε τρία είδη ρητορικής, γιατί τριών ειδών είναι και οι ακροατές των λόγων. Τα συστατικά στοιχεία ενός λόγου είναι τρία: α) ο ομιλητής, β) το θέμα για το οποίο μιλάει και γ) σε ποιον απευθύνεται, δηλαδή ποιος είναι ο ακροατής. Ο ακροατής είναι ή ένας απλός θεατής ή κριτής, κριτής βέβαια πραγμάτων που είτε έχουν γίνει είτε που πρόκειται να γίνουν. Τα είδη λοιπόν είναι ο δικανικός λόγος, ο επιδεικτικός λόγος και ο συμβουλευτικός λόγος. «Η συμβουλή είναι ή προτροπή ή αποτροπή· το ένα από αυτά τα δύο δεν κάνουν, πράγματι, πάντοτε και αυτοί που συμβουλεύουν σε ιδιωτικό επίπεδο και αυτοί που μιλούν δημόσια στον λαο. Στη δίκη έχουμε ή κατηγορία ή απολογία· πραγματικά, οι διάδικοι παίζουν υποχρεωτικά ή τον έναν ή τον άλλον από τους δύο αυτούς ρόλους. Στον επιδεικτικό, τέλος, λόγο έχουμε ή έπαινο ή ψόγο.» (Ierahellas Hellas, Παρασκευή, 29 Ιουνίου 2012, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ : ΤΑ ΤΡΙΑ ΕΙΔΗ ΤΟΥ ΡΗΤΟΡΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ. Διαθέσιμο στο http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2012/06/blogpost_9027.html) «Το καθένα από τα είδη αυτά έχει και έναν ιδιαίτερο τελικό στόχο, και καθώς τα είδη είναι τρία, τρεις είναι και οι τελικοί στόχοι. Στόχος του συμβουλευτικού ρήτορα είναι το ωφέλιμο και το βλαβερό (γιατί όποιος προτρέπει, συστήνει αυτό που συστήνει με την ιδέα ότι είναι καλύτερο, και όταν αποτρέπει, αποτρέπει από κάτι που κατά τη γνώμη του είναι χειρότερο)· τους άλλους στόχους τους χρησιμοποιεί συμπληρωματικά: το δίκαιο ή το άδικο, το όμορφο ή το άσχημο. Των δικανικών ρητόρων ο στόχος είναι το δίκαιο και το άδικο, και αυτοί όμως δίπλα σ' αυτόν χρησιμοποιούν συμπληρωματικά και τους άλλους στόχους. Αυτοί, τέλος, που επαινούν ή ψέγουν έχουν για στόχο τους το όμορφο και το άσχημο, και αυτοί όμως συσχετίζουν αυτόν τον στόχο και με τους άλλους στόχους.» (Ierahellas Hellas, Παρασκευή, 29 Ιουνίου 2012, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ : ΤΑ ΤΡΙΑ ΕΙΔΗ ΤΟΥ ΡΗΤΟΡΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ. Διαθέσιμο στο http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2012/06/blog-post_9027.html) | en_US |
