Αξιοποίηση της γλωσσικής ποικιλότητας στο νηπιαγωγείο. Μια μελέτη περίπτωσης σε μαθητές νηπιαγωγείου

Abstract

Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά και στον ελληνικό χώρο γίνονται διδακτικές προτάσεις και έρευνες (Κασκαμανίδης & Ντίνας 2004, Ντίνας & Ζαρκογιάννη 2009, Τσιπλάκου & Χατζηιωάννου 2010, Παπαζαχαρίου, Φτερνιάτη, Αρχάκης & Τσάμη, 2013, Μαρωνίτη & Στάμου, 2015, Αθανασιάδης, 2016), οι οποίες εστιάζουν στη διδακτική αξιοποίηση των γλωσσικών ποικιλιών. Τα ισχύοντα αναλυτικά προγράμματα, το ΔΕΠΠΣ (Υ.Α. Γ2/21072β, ΦΕΚ304 – Β/13-03-03, 2003) και το ΑΠΣ (2011) υποστηρίζουν τη γλωσσική ποικιλότητα και πρεσβεύουν ότι σκοπός του νηπιαγωγείου είναι να βοηθήσει τα νήπια να αποκτήσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερο βαθμό επικοινωνιακής ικανότητας και γλωσσικού-κριτικού γραμματισμού (ΑΠΣ, 2011:205). Ωστόσο, αν και υπάρχει το θεωρητικό πλαίσιο, η διδασκαλία των γλωσσικών ποικιλιών απουσιάζει από το ελληνικό νηπιαγωγείο. Όλες οι διδακτικές «απόπειρες» που έχουν γίνει ως τώρα στον ελληνικό χώρο αφορούν στην πρόταση και εφαρμογή προγραμμάτων γλωσσικής ποικιλότητας σε παιδιά πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το νηπιαγωγείο αποτελεί έναν αχαρτογράφητο και συγχρόνως προκλητικό χώρο αναφορικά με αυτό το ερευνητικό πεδίο. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιαστεί ένα πρόγραμμα κριτικού γραμματισμού αναφορικά με τη γλωσσική ποικιλότητα, το οποίο σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε σε παιδιά νηπιαγωγείου, με σκοπό την ανάπτυξη της κριτικής γλωσσικής επίγνωσης ότι οι γλωσσικές ποικιλίες (γεωγραφικές, κοινωνικές, λειτουργικές) αποτελούν ζωντανό κομμάτι της ελληνικής γλώσσας. Κάνοντας μία σύντομη αποτίμηση της παρέμβασής μας, θα λέγαμε ότι αυξήθηκε η κοινωνιογλωσσική επίγνωση των παιδιών και ότι τα παιδιά δείχνουν να αποδέχονται τη γλωσσική ετερογένεια ως κάτι φυσικό, αν και έχουν ήδη σχηματίσει στερεοτυπικές αντιλήψεις αναφορικά με τις γλωσσικές ποικιλίες. It is observed, lately, that more and more research and proposals, even in Greece, are being focused towards the educational usage of linguistic varieties (Kaskamanidis & Dinas 2004, Dinas & Zarkogianni 2009, Tsiplakou & Hatziioannou 2010, Papazahariou, Fterniati, Arhakis & Tsami 2013, Maroniti & Stamou 2015, Athanasiadis, 2016). Σhe current analytical schedules, the ΓΔΠΠ΢ (Τ. Α. Γ2/21072β, ΦΔΚ304 – Β/13-03-03, 2003) and the ΑΠ΢ (2011) support the linguistic variety and claim that the main goal of kindergarten is to help the kids acquire communication skills as well as linguistic-critical literacy (ΑΠ΢, 2011:205). However, even though the theoretical frame is set, the linguistic varieties are not being taught at all in kindergarten schools. All efforts that have been recorded so far and are dealing with the proposal and implementation of linguistic varieties’ programs are all directed towards primary and middle school kids. The kindergarten schools are a challenge we have yet to explore as far as this research field is concerned. The main goal of this paper is to present a critical literacy program regarding the linguistic varieties, which was designed and implemented on kindergarten kids, aiming at developing the linguistic awareness of the kids and proving that the linguistic varieties (geographical, social and functional) are a vital part of the Greek language. Making a brief assessment of the project, we conclude that the kids’ sociolinguistic awareness did, in fact, increase and that they seemed to accept the linguistic heterogeneity as something natural even though they have already created stereotypes as far as the linguistic varieties are concerned.