Αναπαραστάσεις ανθρώπων στα καλλιτεχνικά έργα: διεθνή κινήματα μη βίας (δεκαετίες 1950, 1960, 1970)

Abstract

Ο σκοπός της διπλωματικής εργασίας αφορά κατά κύριο λόγο το κίνημα μη βίας, την παθητική αντίσταση, τις δεκαετίες 1950, 1960,1970, με τους ακτιβιστές και ειρηνιστές Γκάντι ( Ινδία ), Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ( Αμερική ), Μαντέλα ( Ν. Αφρική ), αντίστοιχα. Όλο αυτό το σκηνικό πλαισιώνεται έχοντας δυαδική σχέση με τα παραπάνω από Ιστορικά γεγονότα, κυρίως πολέμους, επαναστάσεις, πορείες ειρήνης, από το 1950 έως σήμερα. Η εργασία έχει ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα ως προς την ανθρώπινη έκφραση που επηρεάζεται από τα δεινά του πολέμου. Έγινε αναφορά στο φεμινιστικό κίνημα και στη θέση της γυναίκας στις συγκεκριμένες δεκαετίες, αντίστοιχα. Δια τους παραπάνω λόγους ερευνήθηκε πληροφοριακό φωτογραφικό υλικό, έργα τέχνης ( ζωγραφική, γλυπτά, χαρακτικά, γκράφιτι, τοιχογραφίες ) και αντιπολεμική μουσική της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου. Το οπτικό υλικό αναλύθηκε σημειωτικά με την μέθοδο του Gunther Kress & Theo Van Leeuwen, ερμηνευτικά, βάση κωδίκων σύμφωνα με τον Αlgirdas Greimas και αισθητικά. Μετά την ταυτοποίηση των έργων, την ταξινόμηση των αναλύσεων ακολούθησαν τα συμπεράσματα και αποτελέσματα της έρευνας, επικοινωνώντας με το θεωρητικό πλαίσιο στην αρχή της εργασίας, το οποίο περιελάμβανε την Ιστορία, Ιστοριογραφία, την αισθητική, την αισθητική της τέχνης και τα μεταπολεμικά καλλιτεχνικά κινήματα. Έγινε κοινωνικοοικονομική και πολιτική σύγκριση της τότε εποχής με την σημερινή, κατά την οποία συμπεραίνεται ότι η σημερινή εποχή είναι χειρότερη από ποτέ, διότι ο πόλεμος εξακολουθεί να υφίσταται με διαφορετική μορφή ( μετανάστευση, προσφυγιά ), επικρατεί η εξουσία του χρήματος, οι ακραίες ιδεολογίες, η ξενοφοβία, στασιμότητα, φτώχεια, ανεργία, πλήρης έλεγχος μέσα από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή και τηλεόραση, μόλυνση του περιβάλλοντος, τέλος ο μεταπολεμικός άνθρωπος χαρακτηρίζεται από συναισθηματική αποξένωση και κενότητα. The scope of this thesis concerns mainly the nonviolence movement, the passive resistance, the period of the 1950’s, the 1960’s and the 1970’s with the activists and pacifists Gandi ( India ), Martin Luther King ( America ), Mandela ( South Africa ) respectively. This entire scene is framed, having a dual relation with the above with historical actions, mainly wars, revolutions, peace marches from 1950 till today. The thesis has an anthropocentric character when it comes to human expression that is affected by the evils of war. A reference to the feminist movement is made and the position of woman in these decades, respectively. For the above reasons, an investigation was conducted on photographic data, artworks ( paintings, sculptures, engravings, graffiti,wallpaintings ) and antiwar music of these specific decades. The visual material was analysed semiotically with Gunther Kress & Theo Van Leeuwen’s method, hermeneutically based on codes according to Algirdas Greimas, and from an aesthetic point of view. After the identification of works and the classification of analysis, follow the conclusions and research results, communicating with the theoretical framework at the beginning of the thesis, which included the history, historiography, aesthetics, the aesthetics of the art and antiwar art movements. A socioeconomic and politics comparison was made between that period and today’s, during which it was concluded that the present period is worse than ever, because the war still exists only in a different form ( immigration, refuging ), there is the power of money, extreme ideologies, xenophobia, stagnation, poverty, unemployment, full control through the computer and the TV, environmental pollution. Finally, the postwar man is characterized by emotional alienation and emptiness.