| dc.description.abstract | Η παρούσα εργασία έχει ως θέμα τα ρατσιστικά στερεότυπα και τις προκαταλήψεις στο σύγχρονο νηπιαγωγείο. Το πρώτο κεφάλαιο βασίζεται στην εκπαίδευση και τον ρατσισμό και πιο συγκεκριμένα αναλύεται η εθνοπολιτισμική ετερότητα, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αλλά τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις. Στη συνέχεια, το δεύτερο κεφάλαιο επικεντρώνεται στην έννοια του ρατσισμού καθώς και στην αναγνώριση-αντιμετώπιση του εκπαιδευτικού ρατσισμού, όπως και το αντιρατσιστικό πρότυπο εκπαίδευσης. Επιπλέον, το τρίτο κεφάλαιο εστιάζει στη διαπολιτισμική εκπαίδευση και αναλύονται δια θεματικά τα εξής διαπολιτισμικά μοντέλα εκπαίδευσης:
1. Το αφομοιωτικό μοντέλο: μέσα από τη διαδικασία της αφομοίωσης, άτομα διαφορετικής προέλευσης αλληλεπιδρούν και συμμετέχουν στη καθημερινή ζωή μιας ευρύτερης κοινωνίας.
2. Το μοντέλο ενσωμάτωσης: μέσα από τη διαδικασία της ενσωμάτωσης, αναγνωρίζεται ότι κάθε μειονοτική ομάδα του πολιτισμού που δέχεται επιδράσεις της πλειονοτικής κοινωνίας.
3. Το πολυπολιτισμικό μοντέλο: οι υποστηρικτές του πιστεύουν ότι η κοινωνική συνοχή προωθείται με την αναγνώριση των πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων των μεταναστευτικών ομάδων.
4. Το αντιρατσιστικό μοντέλο: είναι αντίθετο από το πολυπολιτισμικό μοντέλο και επικεντρώνεται στους θεσμούς και τις δομές τις κοινωνίας.
5. Το διαπολιτισμικό μοντέλο: έχει ως στόχο την ενσυναίσθηση, την αλληλεγγύη, το σεβασμό στην πολιτισμική ετερότητα και την εξάλειψη του εθνικιστικού τρόπου σκέψης.
Ακόμα, στο τρίτο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στους γηγενείς και αλλοδαπούς μαθητές στο σημερινό ελληνικό νηπιαγωγείο αλλά και η ένταξη τους στα αναλυτικά προγράμματα. Στο τέλος του κεφαλαίου αναφέρονται βιωματικές δραστηριότητες με σκοπό την αποδοχή της διαφορετικότητας σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Τέτοιες δραστηριότητες είναι ιστορίες από άλλες χώρες, μουσική, χοροί, φωτογραφίες, αφίσες, μαγειρική, εφαρμοσμένες τέχνες, γιορτές και διάφορα κινητικά παιχνίδια. Ένα σωστά επιλεγμένο εκπαιδευτικό υλικό μπορεί να προσφέρει δυνατότητες τόσο στα παιδιά όσο και στους εκπαιδευτικούς.
Στο δεύτερο μέρος της εργασίας αναφέρεται η έρευνα που στηρίζεται πάνω σε πέντε δομημένες συνεντεύξεις σε νηπιαγωγούς με πολυετή εμπειρία στον εκπαιδευτικό χώρο, στην περιοχή της Φλώρινας. Οι νηπιαγωγοί απάντησαν σε δέκα ερωτήσεις σχετικά με τις ρατσιστικές αντιδράσεις και τις προκαταλήψεις ανάμεσα στα νήπια. Από την έρευνα προέκυψε ότι ως επί το πλείστον δεν υπάρχουν ρατσιστικές αντιδράσεις και προκαταλήψεις ανάμεσα στα νήπια. Μόνο μία στις πέντε αντιμετώπισε ένα τέτοιο γεγονός αλλά το έλυσε με συζήτηση όπως και οι υπόλοιπες αν τους τύχαινε κάτι τέτοιο θα το αντιμετώπιζαν με συζήτηση.
Καταλήγουμε στο ότι η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια βρίσκεται μπροστά σε μια διαρκή εισροή μεταναστών. Κάποιοι έχουν δεχτεί την διαφορετικότητα, θέλοντας να γνωρίσουν τους διαφορετικούς κανόνες, αξίες, ήθη και γενικότερα πολιτισμό των ομάδων αυτών. Υπάρχουν, όμως, και άλλοι που παρόλο που ζουν μέσα σε ένα κόσμο διαφορετικότητας όχι μόνο αρνούνται να την δεχτούν και να την σεβαστούν αλλά προσπαθούν κιόλας να την συμμορφώσουν μέσα από διαδικασίες ομαδοποίησης. Ο κοινωνικός αποκλεισμός στο νηπιαγωγείο συνδέεται στενά με την γλώσσα που χρησιμοποιείται μέσα στην τάξη. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο αντιμετώπισης καταστάσεων περιθωριοποίησης και διάκρισης. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί να αποτελέσει ένα μέσο με το οποίο εν δυνάμει καταστάσεις κοινωνικού αποκλεισμού να καταφέρουν τελικά να αποφευχθούν. Γενικότερα, Το Ελληνικό νηπιαγωγείο πρέπει να ανανεωθεί προκειμένου να εξαλειφθεί ένα μεγάλο μέρος των ρατσιστικών συγκρούσεων και κατ’ επέκταση των φαινομένων του αποκλεισμού τόσο στην εκπαίδευση όσο και στη κοινωνία | en_US |
