| dc.description.abstract | Ο λόγος των σχολικών βιβλίων τοποθετεί τους αναγνώστες- μαθητές και δασκάλους- σε συγκεκριμένες θέσεις προτείνοντας συγκεκριμένες ταυτότητες. Πώς κατασκευάζουν την παιδαγωγική σχέση τα κείμενα των τεσσάρων σχολικών βιβλίων που εξετάζονται και κατά πόσο συμφωνούν οι ταυτότητες που αποδίδουν στους μαθητές και δασκάλους τα κείμενα με αυτές που προτείνει το ισχύον ΔΕΠΠΣ είναι τα ζητούμενα της έρευνας. Η προσέγγιση που εφαρμόζεται για να αποσαφηνιστούν αυτά τα ζητήματα χρησιμοποιεί ως υπόβαθρο στοιχεία της θεωρίας του Bernstein σχετικά με τον παιδαγωγικό μηχανισμό, χρησιμοποιεί ως ερμηνευτικό μεθοδολογικό πλαίσιο το τρισδιάστατο μοντέλο κριτικής ανάλυσης λόγου του Fairclough, ενώ δανείζεται εργαλεία ανάλυσης από τη Συστημική Λειτουργική Γλωσσολογία του Halliday. Τελικά σε μεγάλο βαθμό τα κείμενα στηρίζουν τη διδασκαλία στην κατασκευή της διαφοράς στην παιδαγωγική σχέση. Άλλοτε ελέγχοντας σε μεγάλο βαθμό τη δράση και τις ενέργειες του μαθητή με τρόπο πολυπρόσωπο και τελικά απρόσωπο, άλλοτε με την προβολή του διαχωρισμού των προσώπων που συμμετέχουν στη διδακτική διαδικασία τονίζοντας διακριτούς ρόλους γι’ αυτόν που διδάσκει και αυτόν που διδάσκεται και κάποτε κάνοντας και τα δύο: προβάλλοντας τη διαφορά και ελέγχοντας τη δράση. Οι διαφορετικοί χειρισμοί που πραγματοποιούνται για να εισπράξει ο αναγνώστης τελικά το ίδιο αποτέλεσμα ίσως φανερώνουν έναν διαφορετικό βαθμό επίγνωσης απ’ την πλευρά των σχολικών κειμένων ότι η διδασκαλία είναι ακόμη στηριγμένη στη διαφορά εξουσίας και ότι μαθητής κυριαρχείται από τον λόγο της φωνής που διδάσκει. Η σύγχυση που προκύπτει από την ασυμφωνία θεσμικών κειμένων και βιβλίων απεικονίζει ότι διαφορετικοί λόγοι διεκδικούν τον έλεγχο του παιδαγωγικού μηχανισμού. Ποιος όμως θ’ αποφασίσει υπέρ μιας εκπαίδευσης που απελευθερώνει; The narrative of school textbooks places students and teachers as readers in specific positions suggesting specific identities. The present research examines how textbooks discourse defines pedagogical relation and; to what an extent the identities attributed to teachers and students agree to the curricula. The approach taken in order for these issues to be clarified uses elements of Bernstein’s theory of pedagogic discourse as its foundation, Fairclough’s three dimensional model of critical discourse analysis as its hermeneutical methodological framework while it borrows its research tools from Halliday’s systemic functional linguistics. In the long run, texts base teaching in the construction of difference in the teaching relationship. This is achieved either by controlling to a great extent the action and functions of the student in a multi-personal manner, which is essentially non-personal, or by highlighting the separate entities of the persons participating in the teaching procedure, emphasizing their separate roles of him who teaches and him who is taught. There are cases, when both are attempted: difference is focused on and action is controlled. The way the reader is manipulated may reveal a different level of knowledge on behalf of the textbooks, that teaching still relies on authority difference while the student is still domineered by the narrative of the voice which teaches. The confusion resulting from the disagreement between institutional texts and textbooks shows that different narratives claim to control the pedagogic device. Who will decide in favour of an education which liberates? | en_US |
